Tijdens de laatste editie van het Shoot me filmfestival afgelopen juni, sprong voor hiphopliefhebbers één locatie in het oog, Steezzz Me. In galerie Andergrond maakte men, tussen de documentaires en animatiefilms door, kennis met hedendaagse straatcultuur. Naast dj’s was er ook kunst te zien. Één van de personen die daar exposeerde was Andrei van der Spek. Sindsdien lijkt de naam van Van der Spek gevestigd te zijn. Opdrachten stromen binnen en ideeën te over, “Tijdens de expositie heb ik op 2 doeken na, al mijn werk verkocht.” laat hij vol trots en enthousiasme weten. Zijn werk sloot op Steezzz Me perfect aan op het thema. Deze technische Graffitiachtige illustraties spreekt niet alleen tot de verbeelding maar draagt vooral hét hedendaagse uit. Een perfecte balans dus. Het tekenwerk is deze 32 jarige in Delft geboren kunstenaar met de paplepel ingegoten. “Ik ben afkomstig uit een tekenaargeslacht. Mijn opa was technisch tekenaar bij Philips en mijn vader was cartograaf bij Defensie. Vandaar dat die strakke lijnen en de technische benadering in mijn werk terugkomt. Grote meesters die ik bewonder zijn Escher en Dali.” De aanraking met hiphop kwam bij Andrei pas laat in zijn tienerjaren. “Ik woonde in Almelo op kamers en mijn huisgenoten waren erg actief met hiphop. Één was zelfs MC. Zij waren ook een stuk ouder. Ik was 19 en die gasten een jaar of 25.” Hier wordt de basis gelegd voor Andrei’s hiphopliefde. Na zijn vertrek naar Den Haag midden jaren negentig begon het pas goed. “De mensen die ik hier leerde kennen waren heel actief in de hiphop. Ik trok veel op met Graffitigasten, maar echt een ‘hardcore bomer’ was ik niet. Ik heb nooit midden in de nacht een trein bespoten. Ik ging liever naar hiphopparty’s en genoot gewoon van de muziek. Acts als A Tribe Called Quest, The Roots, Bismark en Non-fiction vond ik helemaal te gek. Wel ontmoette ik daar wel veel Graffitischrijvers.” Toch had Andrei andere plannen, “Ik zat op de kunstacademie in Rotterdam en wilde graag Artdirector worden. In mijn derde jaar ben ik blijven zitten. De leraren vonden dat ik beter iets anders kon gaan doen. Ik wist mezelf niet te verkopen en was altijd bloednerveus voor een presentatie. Ik heb geen vlotte babbel. Ben gewoon geen snelle gozer!” Toch kreeg hij heel vooruitstrevend les. “Één van mijn leraren maakte ook Graffiti, Erosoe heette hij. Via hem kwam ik in contact met buitenlandse gasten, zoals Mode Z uit Parijs. Ook is ‘Rock da Planet’ in Eindhoven mij altijd bijgebleven. Daar was Erosoe ook aan het spuiten.” De ommekeer kwam toen Andrei, de artiest Shake ontmoette, “Deze maakte Graffiti schilderijen op doek. ‘Da’s lachen’ dacht ik, zo kan je je werk naar een hoger plan tillen en heeft het iets blijvends. Dit bracht mij op het idee om dit ook te doen.” Toch ging het niet vanzelf als we Andrei mogen geloven, “Het duurde lang voordat ik het tekenen van letters onder de knie had. Ik heb heel veel zitten zweten. Toch kreeg ik zeven jaar geleden van de Gemeente mijn eerste opdracht; Een muur bespuiten in de schilderwijk.” De toon was gezet en opdrachten volgen elkaar in rap tempo op. De foyer van het Compagnietheater, decorplaten van het Korzotheater en zelfs illustraties voor een kinderboek staan nu op zijn naam. Andrei weet dat zijn bescheiden houding in de weg zit, “Ze moeten je kennen, ik ben niet brutaal, daarom word ik weinig gevraagd.” Toch weerhoud hem er niet van om dromen te hebben, “Het is een droom om van opdrachten en kunst mijn brood te verdienen. Steezzz was een goed begin, daar heb ik ondermeer een groot doek verkocht, een stel customized schoenen, 3d tekeningen en acht Incadoekjes.” Laatstgenoemde is een eigen idee, “Uit verveling heb ik poppetjes getekend. Dit is geëvalueerd en geïnspireerd op de Inca’s. De droevige blik heb ik in deze stijl verwerkt. Die dikke en grove lijnen dragen hieraan verder bij. Hieruit is ook een T-shirtlijn ontstaan.” Een andere groot ijkpunt in zijn werk zijn de doeken van Station Duyvendrecht. “Van foto’s heb ik doeken van dit station gemaakt. Ik vind het een bijzonder station met vele lagen. Daarnaast heb ik ook een tik met treinen, dit heb ik ook geërfd van mijn opa en vader.” Zijn tekeningen schetst hij op doeken en gebruikt daarna acrylverf om het geheel in te vullen. Uiteraard komt er ook computers aan te pas. “Mijn werk scan ik in en op mijn Mac midi werk ik het helemaal uit in Illustrator.” Door zijn bijdrage aan Steezzz Me staan er andere opdrachten op het programma. “Via Tony de Vries (initiatiefnemer van Steezzz me) moet ik weer tien Incadoekjes maken voor een kledingzaak in Zoetermeer. Voor de NS/HTM moet ik twee schilderijen maken en een galeriehouder in Duitsland wil ook doeken. Het thema is U-bahn en mijn werk blijkt zo in galerie te passen.” Dat is nog niet alles, Andrei is ook gevraagd om een label te ontwerpen. “DJ Chippie heeft een label ‘Wreckonize’ en daarvoor moet ik niet alleen het label maken maar ook T-shirts en diverse gadgets. Tevens hebben we een site voor mijn werk; Ricatto en Drips & Burners. Deze zijn nog niet compleet, maar je krijgt een idee wat ik doe.” Aan deze sites wordt nog volop gewerkt. Het laatste woord is uiteraard voor Andrei zelf, “Het grappige is dat ik de laatste tijd weinig hiphop luister. Ook hiphopfeesten zie je mij niet meer, die zijn niet meer zo gezellig. Momenteel luister ik veel naar drum ’n bass of reggae.”