De kritiek op het laatste Racoon album ‘Before You Leave’ is bijna overal identiek; de band borduurt voort op de grote hit ‘Love you more’ en de cd dreutelt 45 minuten verder zonder uitschieters. Tijdens het optreden in het Paard van Troje op 10 april was dit ook de grote makke. Racoon ontstijgt zijn eigen standaard niet meer. Na het verschijnen van de derde langspeler ‘Another Day’ leek Racoon eindelijk écht voet aan de grond te krijgen na een paar jaar van afwezigheid. De band scoorde hit na hit en met de megaknaller ‘Love you more’ leek het kostje gekocht voor de vier Zeeuwse kerels. Gevolg: een vet uitverkochte toer en wederom vele festivaloptredens zoals tijdens Beatstad 2006. De tijden van ‘Feels like flying’ leken voorgoed voorbij. Probleem is echter dat je als band hoge verwachtingen creëert als je een superhit op je naam hebt staan. Als je dan ook je nieuwste album presenteert met veel bravoure in een treincoupé van station tot station live op 3FM, dan maak je het als band allemaal erg spannend. Racoon presteert met het gloednieuwe ‘Before You Leave’ op de automatische piloot. Het blijft dat leuke bandje van vier vrienden, bij wie lol, muziek maken en bier drinken voorop staan. Het ontbreken aan iets van uitstraling en vakmanschap begint na al die jaren een zwaktepunt te worden voor de band. Daarnaast ontbreekt elke vorm van een hit a la ‘Love you more’ of ‘Feels like flying’ op deze nieuwe plaat. Gelukkig is daar de Vlaamse bard Jonathan Vandenbroeck in de hoedanigheid als Milow die deze avond tot iets bijzonders maakt. Als een dik uitverkocht huis aan je voeten ligt met een publiek wat totaal niet op je zit te wachten en je weet te imponeren dan heb je echt iets speciaals in huis. Slechts gewapend met een akoestische gitaar en een stem wordt Jonathan begeleid door een contrabassist en een vrouwelijke achtergrondvocaliste. Hiermee maakt deze jonge Vlaming meer indruk dan dat Racoon tijdens hun anderhalf uur durende optreden zou doen. Deze sympathieke bühnepersoonlijkheid komt zelfverzekerde uit de hoek en zijn liedjes zijn overtuigend. Snel heeft hij het elfhonderd koppen tellende publiek in zijn zak zitten. De liedjes zijn ijzersterk, de melodie doet vriendelijk aan en in zijn teksten heeft hij écht wat te melden. De singles ‘Dreamers and renegades’ en ‘The ride’ zijn slechts voorbodes van het album ‘Coming Of Age’ wat door de Belgische pers de hemel in wordt geschreven. Nederland blijft niet achter en heeft ‘The ride’ meegenomen in de dagprogrammering van 3FM. Vooraf vertelt Jonathan waar de liedjes over gaan. Hierdoor vestigt hij de aandacht op zijn teksten zoals in ‘Stephanie’, wat gaat over een vermoord meisje en in ‘Born in the eighties’, waar de liedjesschrijver vooruit kijkt op zijn eigen leven. Een bewerkte cover van 50 Cent als slotstuk maakt dit kleine feestje compleet. Milow heeft écht wat in zijn mars. In juni en oktober wordt Den Haag wederom verblijd met optredens van deze man. ‘Dit voorprogramma belooft wat voor Racoon’, met deze instelling moeten de Zeeuwen zich waar maken in een uitverkocht huis. Na opener en op Fleetwood Mac’s ‘Rhianon’ lijkende ‘Good and ugly’, ‘Happy family’ en ‘Mrs Angel’, maakt Racoon een vlakke indruk. Het niveau van de avond is gezet. De muzikanten komen afwezig over en de frivole fratsen van frontman Van der Weide veroorzaakt ook niet veel goeds. Slechts gitarist Dennis Huige laat zich niet uit het veld slaan en bewijst dat zijn snarenspel hét handelsmerk van de band is. Als extra muzikant heeft de band Manu van Os ingehuurd, die ook veel sessiewerk voor Di-rect doet. De toetsenist verzorgt de bijgeluiden vanavond, zonder echt naar voren te treden. Dat de band veel lol met Manu heeft is duidelijk als Bart de toetsenist aankondigt en grapjes maakt over zijn naam en spel. Insiders zullen deze grapjes begrijpen. Bij het publiek komt dit echter eerder als vervelend over dan doeltreffend. Pas na dik drie kwartier puttend uit materiaal van de laatste twee albums komt de band een beetje los met ‘My town’ en de vergeten single ‘Close your eyes’. Na de klassieker ‘Blue days’ zakt de boel weer in en wil het voor Racoon niet meer goed komen. Als ook ‘Love you more’ zonder passie wordt vertolkt, schrijven enkele bezoekers de band vanavond maar af en gaan richting uitgang. De finale is voor deze ‘fans’ niet meer weggelegd. Echter bij een enkele fanatiekeling wel, die springt spontaan het podium op zodra Racoon de toegift met ‘Brother’ inzet. Helaas is Racoon niet meer dat frisse en olijke viertal wat dik acht jaar geleden Nederland veroverde met de vrolijke popplaat ‘Till Monkeys Fly’. Daarvoor draait de band te lang mee en is er te veel gebeurd rondom dit kwartet. Het nieuwe materiaal had meer catchy geluidjes en nieuwe invalshoeken moeten bevatten om te boeien. Nu is het allemaal te veel van hetzelfde en het allemaal net niet.