Tekst: Remco van der Ham en Lilian van Dijk Foto's: Eefje Lammers, Inge van Holstein en Lilian van Dijk In al het festivalgeweld van het weekend wist The City Is Ours zaterdag 8 september toch nog flink wat bezoekers naar het terrein rond de Haagse Hogeschool te halen. Zo’n zesduizend om precies te zijn. Het festival had een leuke en uiteenlopende programmering, maar organisatorisch gezien liep het helaas allemaal wat minder vlekkeloos. Net als vorig jaar gaat het festivalterrein later open dan gepland, omdat men nog niet klaar is met ombouwen. Om een uur of twee, als het programma officieel begint, staan er zo’n vijftig mensen te wachten bij de ingang. Vlak naast de ingang staat een groep mensen te demonstreren tegen MTV. Zij vinden dat MTV schuld heeft aan het verloederen van de maatschappij. Door videoclips van gangsterrappers te tonen op MTV waarin vrouwen als minderwaardig worden behandeld, zouden er meer verkrachtingen zijn en zijn er tegenwoordig zelf al meisjes van twaalf die met een SOA rondlopen. De demonstratie verloopt rustig en de weinige mensen die er op dit moment al zijn, zijn niet echt onder de indruk en reageren laconiek: “Dan zetten ze toch een ander kanaal op”, en lopen rustig naar binnen. Het festivalterrein gaat iets voor half drie dan eindelijk open en lopen we gelijk naar het hoofdpodium voor het optreden van F. Maar wat blijkt, F is al klaar met spelen. Ondanks dat het festivalterrein nog gesloten was, begon de band wel gewoon met het optreden en speelde zo voor een gesloten festivalterrein. Het publiek bestond dan ook uit niet meer dan een aantal werknemers van het festival en een paar leden van C-mon & Kypski, die na F zouden optreden. Het optreden duurt ook niet langer dan drie nummers, want dan wordt de band alweer afgekapt. Gelukkig kunnen ze er zelf na afloop wel om lachen, maar balen is het wel. Ze hadden er toch wel iets meer van verwacht. De eerste uren van het festival is het bedroevend rustig op het festivalterrein. En als het dan ook nog begint te regenen dreigt het festival letterlijk en figuurlijk in het water te vallen. Gelukkig is het om half zes tijd voor de Belgische electrorockband Goose, een van de grote publiekstrekkers vandaag. Het lijkt wel of alle aanwezige bezoekers naar de Brand New Stage zijn gekomen om deze Belgen te bekijken. Presentator Dennis Weening is in zijn aankondiging vol lof over Goose en zegt daarmee niets teveel. Al bij het eerste nummer gaat het publiek los en houdt daar gedurende de volledige set niet meer mee op, met als hoogtepunt de hit British mode. Jammer genoeg duurt het optreden slechts een half uur, terwijl er in het programmaboekje toch echt een uur staat aangegeven. Vive la Fête, dat even later op de Brand New Stage aan de achterkant van de Haagse Hogeschool speelt, trekt ook hordes publiek. De populaire Belgische electrogroep, die de rest van de wereld in de loop der jaren ook heeft veroverd, geeft een memorabel optreden. Met Roel van Espen op keyboards, Matthias Standaard op drums en bassist Dirk Cant hebben de oprichters, gitarist-zanger Danny Mommens en zangeres Els Pynoo, een sterke bezetting bij elkaar gekregen. Het optreden bestaat uit de beste van toen in combinatie met nummers van de nieuwste cd, Jour De Chance. Ook daar zitten duidelijk liedjes bij die tot het standaard repertoire zullen gaan behoren, met een hoog meezinggehalte, goede keyboardsolootjes en stevige gitaarriffs. Kennelijk staan er veel echte fans in het publiek, want al bij de eerste noten van een bekend en geliefd nummer staan ze te schreeuwen en te springen. De altijd modebewuste Els heeft een prachtig zwart jurkje aan. Met haar lichtblonde haar vormt ze het stralend middelpunt van de band, waarvan de mannen altijd met zwartomrande ogen en donker haar - sommigen met pruik, anderen met echt haar - optreden. Aan het eind gooit Danny zijn gitaar het publiek in. Dat is rock ’n’ roll! De tweede editie van The City is Ours is duidelijk een groter succes dan de eerste editie van vorig jaar, maar echt heel druk is het niet. Naast Goose en Vive La Fête is het vooral de Downtown Stage dat veel publiek trekt. Daar staan dan ook grote namen als Erick E, Lucien Foort, Roog, Billy The Klit , Benny Rodrigues en Remy. In het midden van het festivalterrein zijn verschillende dj-boots in een cirkel geplaatst. Hoe de organisatie dit heeft kunnen verzinnen is werkelijk een raadsel. De dj’s van o.a. Haagenbasz en de Dirty AggA Crew staan de hele dag tegen elkaar in te blazen, met als gevolg dat je zo’n vier verschillende muziekstijlen door elkaar hoort, wat resulteert in een verschrikkelijke brei van geluid. Er is dan ook nauwelijks publiek te vinden op dit gedeelte van het festivalterrein. Al met al is The City is Ours een redelijk succes, maar kan er zeker nog heel wat worden verbeterd aan de organisatorische kant en ook moet gezegd worden dat er voor de 30 euro entree ontzettend weinig aan de aankleding van het terrein is gedaan. Hopelijk volgend jaar beter met wel een net zo’n sterke programmering, want dat hadden ze dan weer wel.