The Stranglers in de Boerderij

Whatever happened to all the heroes?

Ron van Varik, ,

Wie verwacht dat The Stranglers anno 2007 nog hard elektrisch new wave knallen, komt bedrogen uit. In 1977 kwam de hit No more heroes uit, die deel uitmaakte van een ommezwaai in de popmuziek. De semi-akoestische Europese tour, dertig jaar later, is echter verrassend genoeg om een groot publiek te boeien. Popfotograaf Ron van Varik bezocht de Boerderij en maakte een verslag over de helden van vroeger.

Whatever happened to all the heroes?

Wie verwacht dat The Stranglers anno 2007 nog hard elektrisch new wave knallen, komt bedrogen uit. In 1977 kwam de hit No more heroes uit, die deel uitmaakte van een ommezwaai in de popmuziek. De semi-akoestische Europese tour, dertig jaar later, is echter verrassend genoeg om een groot publiek te boeien. Popfotograaf Ron van Varik bezocht de Boerderij en maakte een verslag over de helden van vroeger. Bij binnenkomst in de Zoetermeerse Boerderij valt het op hoeveel Engelsen er in de zaal aanwezig zijn. Ze volgen The Stranglers al de hele week en kunnen er geen genoeg van krijgen. Beleefd als ze zijn, krijgt de fotograaf alle ruimte en wordt er vriendelijk gevraagd hoeveel nummers gefotografeerd worden en of ze daarna op de vrije plek mogen staan. Binnen recordtijd is de zaal op een gewone dinsdagavond weer volledig gevuld. Het is volle bak en bijna uitverkocht, maar daar heeft de Boerderij als regel aangenaam last van. Als het optreden begint is dit verrassend. Geen harde new wave, maar een gedegen, niet te hard klinkende, semi-akoestische set die muzikaal fascineert en intrigeert. De band laat zich niet in een hokje drukken en combineert pop, jazz, americana, blues, folk en country tot een eigen geluid met een onmiskenbaar Brits tintje. Alle bekende songs passeren en de aanwezige Engelsen brullen uit volle borst mee. Hoewel het publiek, dat duidelijk voor The Stranglers is gekomen, uitgelaten blijft applaudisseren, wordt het geheel toch wel veel van hetzelfde. Als aan het eind van de set No more heroes, dat liedje waar Wanadoo in 2004 een reclamecampagne omheen bouwde, in een setting voorbij komt waar een jazzcombo op zondagmiddag trots op zou zijn verlaten de eerste mensen de zaal. De opmerking: “Always the sun, Golden brown en No more heroes zijn wel goede liedjes en die houden het overeind” is misschien wel kenmerkend voor de show. Als toegift wordt Walk on by gecoverd in een stijl die nog het meest lijkt op de gipsymuziek van het Rozenberg Trio. Tijd om naar huis te gaan. The Stranglers lijkt niet meer op de band die in 2004 op Parkpop speelde. Thuis wordt No more heroes in de originele versie nog eens gedraaid. Hoewel het optreden knap in elkaar zat is het merkbaar dat de new wave helden van weleer oud zijn geworden. De naam The Stranglers is nog altijd verbonden aan een groot publiek en fanschare. Terecht vragen we ons nu af: Whatever happened to all the heroes? The Stranglers treedt deze week nog in Hengelo, Hoogeveen en Bergen op Zoom op. Daarna wordt België aangedaan.