Het was al een tijdje bekend: Salman Rushdie was geprogrammeerd op Crossing Border 2007. Het was echter tot het laatste moment onbekend waar hij precies zou verschijnen. Uiteindelijk werd het Theater Diligentia. Vlak voor aanvang stond er een grote rij gegadigden voor de deur, die één voor één door de strenge beveiliging gecontroleerd werden. Het interview met Salman kon beginnen. Hieronder volgt een bloemlezing. Allereerst de vraag of Salman Rushdie up-to-date is qua muziek. Hij antwoordt van niet. Nee, hij is meer een kind van de rock ’n’ roll en als favoriet noemt hij de band Bad Company. Recentere acts leert hij vooral kennen via YouTube. Overigens is ritme van grote invloed op het schrijven voor Salman. Verwijzend naar de stijlvorm ‘limericks’ vertelt hij een anekdote over zijn lagere schooltijd, waarmee hij de zaal aan het lachen krijgt. Salman Rushdie is zo nu en dan te zien in films. Zoals bijvoorbeeld Bridget Jones, waarin hij zichzelf speelde. Het medium film is voor hem trouwens belangrijk om te weten hoe je een verhaal kan vertellen in boekvorm. Het nemen van shots en close-ups doe je, net als in films, ook in verhalen. Wat ziet Salman voor uitdaging in het schrijven van een oeuvre? “Ik wil geen enkele keer hetzelfde schrijven. Als ik een bepaalde truc gebruikt heb, ga ik weer op zoek naar nieuwe trucs.” Salman vindt dat in een maatschappij mensen moeten dealen met elkaars mening. Ook al zijn die soms tegengesteld aan elkaar. Twee belangrijke pilaren in een gezonde samenleving zijn enerzijds de vrijheid van meningsuiting en anderzijds het bestaan van wetten. Een ‘cultuur van aanvallen’ vindt hij zeer gevaarlijk. Verder vertelt hij dat er verschillende realiteiten naast elkaar bestaan, maar als je die vergelijkt zijn ze in wezen gelijk. Het streven naar een ‘pure cultuur’ leidt alleen maar tot het doden van mensen. Het onderscheid tussen goed en kwaad is te betwisten; elk mens heeft beide kanten in zich. Hoe staat Salman tegenover terrorisme? “Dat zijn vaak mensen met goede achtergronden. Stalin noemde het ‘bourgeois adventurers’, waarmee hij refereerde aan de bovenlaag van de bevolking.” Dan komt zijn persoonlijke leven ter sprake. Salman was het favoriete kleinkind van zijn opa en betekende een groot voorbeeld voor hem. Zijn grootvader was gelovig, maar toch zeer open-minded. Alles kon besproken worden met hem. Salman is opgegroeid in Bombay en verhuisde op 14-jarige leeftijd naar Engeland. Hij heeft het gevoel dat hij overal in de wereld zijn wortels heeft liggen. Na het verschijnen van “De duivelsverzen” is hij echter lange tijd niet in India geweest. In Manhattan wordt in april 2008 het festival “World of voices” gehouden. Het bijzondere is dat daar schrijvers komen, die in eigen land een verbod hebben gekregen op het publiceren en voordragen van hun werk. De connectie tussen verschillende culturen in de wereld vormt überhaupt een belangrijk doel voor Salman in zijn ontwikkeling als schrijver. De laatste vraag: heb je veel ruimte als beroemdheid om alleen te zijn? Salman: “Jazeker. Sowieso is schrijven een naar binnen gericht gebeuren.”