“Ik ben zenuwachtig.” Met die woorden beklimt Chris Chameleon zondagmiddag 26 november het podium van Musicon. Achteraf gezien een inschattingsfout, geeft hij toe. Het publiek vaart er wel bij. In plaats van een zeventig minutenconcert gaat Chris bijna twee uur door. Om zijn vermoeidheid te bestrijden had hij iets te veel caffeïnehoudende dranken genuttigd, vertelt hij achteraf. En dat leverde dezelfde verschijnselen op: trillende handen en gejaagdheid. “Als dit een voorprogramma was geweest met Spinvis en ik had maar twintig minuten de tijd gehad, was het een ramp geworden. Nu had ik tijd genoeg om op gang te komen, want ik zat niet lekker in mijn vel toen ik begon.” De meeste mensen zitten op stoelen of barkrukken, want ‘seated concert’ past meer in het concept van Chris Chameleon zoals hij nu bezig is. En dat gaat eigenlijk steeds beter. Hij heeft nu zelfs een contract gesloten met Excelsior, dat zijn nieuwste, vijfde solo elpee-cd, ‘Ek Vir Jou’, heeft uitgebracht. Hij speelt graag in Den Haag, waar zijn Nederlandse roots liggen: hier vond hij zijn manager Marcel de Groot. In de periodes dat hij in Nederland tourde, repeteerde hij met zijn toenmalige band Boo! dagelijks bij Musicon. Sommige fans uit die tijd zijn hem trouw gebleven, maar sinds hij ook in het Afrikaans en Engels solo bezig is, is er een hele schare bijgekomen. Daaronder bevinden zich ook veel Afrikaanse expats, die terecht trots zijn op dit talent uit hun vaderland. Zij zijn het vooral die zijn Afrikaanse liedjes woord voor woord kunnen meezingen. Heel speciaal zijn natuurlijk de vertalingen van het werk van de Zuid-Afrikaanse dichteres Ingrid Jonkers, die hij nota bene tijdens een verblijf in Nederland ontdekte dankzij een VPRO-documentaire. Ze staan op zijn cd ‘Ek Herhaal Jou’. Ondanks zijn overstap van monkipunkband naar het singer-songwriter genre blijft Chris dezelfde persoon. Hij speelt nog steeds met geluiden, die hij dankzij zijn gigantische stembereik kan laten variëren van een soort laag didgeridoogeluid tot hoog en snerpend. Vooral van de cd 7de Hemel brengt hij veel werk. Het zwaartepunt ligt dan ook op het Afrikaanstalige repertoire, hoewel er ook wel wat Engelse nummers voorbij komen. Ook nog wel wat uit de Boo! tijd maar dan in een singer-songwriterjasje. Van de nieuwe cd komt er nog niet veel voorbij, maar wel bijvoorbeeld ‘Eerste oogopslag’ en ‘Laatste baklei’ (= ruzie). Bij de meeste nummers vertelt hij iets over hoe ze zijn ontstaan. Zo geeft hij het publiek snippertjes over zijn verleden prijs en over hoe hij in het leven staat. Hij kreeg vaak vreemde rollen als acteur, zoals die van Superhaas. In een soapserie speelde hij een jongen met een afschuwelijk litteken, op wie een mooi, maar blind meisje verliefd werd. Hij vertelt ook over zijn werk bij een theatergroep in Amsterdam, waar hij in 1995 belandde nadat zijn eerste band uit elkaar was en zijn mislukte pogingen daar een meisje te krijgen. Hij kon niet op tegen de veel langere Nederlanders, verklaart hij. Voor het concert gebruikt Chris geen setlist. Hij speelt waar hij op dat moment zin in heeft. Zo zingt hij eerst het nummer ‘Ragdoll’ van de cd ‘Shine’, geïnspireerd door het gedicht Lappop van Ingrid Jonker, maar met een Engelse tekst van hemzelf, die geen vertaling is van het origineel. Dan gaat hij over op het nummer ‘Lappop’, dat op ‘Ek Herhaal Jou’ staat, op het gedicht van Ingrid, met de muziek die hij ervoor componeerde. Hij geeft zijn publiek alles waarvoor het gekomen is en nog meer. De geruchten zijn sterk dat hij volgend jaar terugkomt om uitgebreider te touren in ons land. Zijn fans zien hem graag terug. Chris Chameleon is met vlag en wimpel erin geslaagd zich een eigen plaats te veroveren in de Nederlandse singer-songwriterscene, dankzij zijn bijzondere liedjes en zijn warme persoonlijkheid.