Wie Indorock zegt, denkt aan The Tielman Brothers en The Crazy Rockers. Eddy Chatelin, gitarist en zanger, zat in beide. Ook dit jaar is hij weer present op de Pasar Malam Besar. Hij geeft op 19 mei ’s middags met collega Woody Brunings een gitaarworkshop. Diezelfde avond treden ze op met hun band The Crazy Rockers. Eddy Chatelin is bijna 64 jaar. Zijn vroege jeugd bracht hij door op Sumatra in Indonesië, dat toen nog Indië heette. Op zijn elfde kwam hij met zijn moeder naar Nederland. “We kwamen in Valkenburg terecht. Mijn zus was via haar schoonmoeder in Den Haag komen wonen. Zij haalde mijn moeder en mij een jaar later hierheen. Gelukkig maar, want Den Haag was dé muziekstad.” Na de middelbare school zou Eddy naar de HTS gaan. “Ik had al een beurs, maar de muziek trok meer.” Zijn eerste band heette The Blue Giants. “We traden op in huiskamers. Ik gebruikte de radio van mijn moeder als versterker.” Crazy Rocker Sidney Rampersad spotte de jonge muzikant. “Hij vroeg mij bij zijn band te komen. Eerst speelden we in de weekends bij La Gaité, dat is nu De Zwarte Ruiter. We kregen 2,50 gulden per dag. Als je van school komt en je hebt vijf gulden zakgeld per maand, is dat veel.” In nachtclub Étoile op het Plein speelden Italiaanse bands. “Wij mochten als pauzeact optreden. We speelden zó slecht,” verzucht Eddy. “Maar we hadden een fantastische show.” Goede bands vertrokken in die tijd naar Duitsland. “In de Duitse clubs kwamen veel Amerikaanse soldaten. Wij waren net niet goed genoeg, maar werden toch gevraagd toen er een band uitviel, in een club in Hanau.” De drummer kreeg heimwee en ging terug naar Nederland. “Toen ging Sidney drummen en Pim Veeren van René and the Alligators werd onze bassist.” Hun carrière verliep voorspoedig. “In twee jaar tijd hadden we een gage van 3000 Duitse mark per persoon per maand. We kwamen wel eens terug voor optredens in Nederland. Iedereen in een Mercedes, behalve ik. Ik had een Porsche,” lacht Eddy. De doorbraak in Nederland was te danken aan Jos van Vliet. “Die richtte een fanclub voor ons op en zorgde dat we een platencontract kregen bij Delta. Daar scoorden we onze eerste hit, Mama papa twist. We gingen ook op tour door Scandinavië.” Na vijf jaar was de koek op. “Iedereen was getrouwd en had andere prioriteiten.” Bovendien veranderde door de opkomst van The Beatles de muzieksmaak ingrijpend. Eddy richtte een eigen band op en ging terug naar Duitsland. “Daar kwamen we Dick Scott tegen, een Engelse zanger.” Als Dick Scott and the Barrons hadden ze veel succes. “Beatles’ manager Brian Epstein wilde ons naar Engeland halen. Hij beloofde ons een nummer één hit. Maar Dick kwam om bij een auto-ongeluk.” Eddy keerde terug naar Nederland en begon een nieuwe band, The Sounds. “Daarmee ben ik naar Zwitserland gegaan.” In 1970 trad hij toe tot The Tielman Brothers. “Andy was opgestapt. Later kwam hij terug. We hebben toen nog een half jaar samen in de band gezeten. Dat was een heel leuke tijd.” In 1973 ging Eddy toch weer door met een eigen band. Later werd The Crazy Rockers heropgericht. Behalve met zijn eigen formaties treedt hij ook weer met deze band op, tot in Amerika en Indonesië toe. “Jack van Raamsdonk is bezig met een dvd over hem. “We hebben al zeven tracks opgenomen. Hopelijk komt hij eind van het jaar uit.” Over ophouden piekert hij niet. “Frank Sinatra en Louis Armstrong gingen ook door tot het laatst. Ik denk dat ik pas stop, als ik erbij neer val.”