Op zaterdag 6 mei stond Ghost gepland in de sfeervolle kelderruimte van de Haagse Huishoudschool aan de Laan van Meerdervoort. De laagdrempeligheid van dit gelijkvloers podium is een verademing en een complete leer- en speakschool voor het publiek om van zo dichtbij een optreden mee te kunnen maken. Grenzen tussen publiek en artiest vervagen. Het gevoel een te worden met de artiest of band ligt altijd op de loer. Zou dit weer het geval zijn vanavond met Ghost uit Tokio? Voor wie Ghost niet kent, Ghost is een Japanse rockband die rond 1984 in Tokio, Japan opgericht is rond frontman Masaki Batoh. Ghost gebruikt verschillende muziekstijlen van prog.rock tot en met experimenteel die ze zo goed met elkaar weten te combineren dat dit tegelijkertijd hun kracht is. De groep kent vele wisselingen van bandleden en ook vanavond zijn er weer nieuwe gezichten. Door de jaren heen bracht de band verschillende albums uit die gerekend mogen worden tot de pareltjes in dit genre. ‘Ghost’ and ‘Second Time Around ‘waren hun eerste releases in 1991 and 1992. In januari 2007 bracht Ghost hun laatste release, het prachtige ‘In Stormy Nights’ uit. Het fraaie artwork op hun hoezen verraden het verhaal dat zij als nomaden zouden leven in de omgeving van Tokio en van oude tempels naar niet werkende metrostations trokken om zodoende nieuwe inspiratie op te doen. Voor een kleine groep liefhebbers opent Masaki Batoh op zijn elektronische lier het concert en wordt er de eerste minuten een hallucinerende spanningsboog opgebouwd. Vervolgens speelt Ghost in rap tempo geroutineerd het repertoire van bekende en niet bekende ‘songs’. Zo nu en dan wat ruimte overlatend voor experimentele tonen weten ze hiermee bij tijd en wijle een aardige sfeer neer te zetten. Het mag niemand ontgaan zijn dat Ghost met deze formatie van vijf man niet de vonk kan overbrengen die verwacht wordt. Dit in schrille contrast met wat er aan materiaal op hun albums te horen valt, worden er nu clichés gebruikt die het geheel wat steviger aan moet dikken. Songs die juist de experimentele stukken zouden moeten ondersteunen en aanvullen, vervallen in een gevoel van dat hier twee bands staan te spelen. Met de laatste twee nummers kwam Ghost eindelijk los en wordt er wat goed gemaakt waar uiteindelijk een hoop mensen voor zijn gekomen. Deze laatste 20 minuten bewijst Ghost uiteindelijk hun reputatie om met hun veelzijdige stijlfiguren tot een muzikaal hoogtepunt te kunnen komen.