Column: 'Eigen geluid' (3)

De muziekgek

Gijs de Jong, ,

Je hebt mensen die muziek ‘liefhebben’ en je hebt mensen die daadwerkelijk gek zijn van muziek. Die eerste groep is aanzienlijk in de meerderheid: iedereen die met enige regelmaat naar de radio luistert, zo nu en dan een mp3’tje download of een lied zingt onder de douche is een muziekliefhebber. Muziekgekken zijn ietwat zeldzamer. Op het eerste gezicht is het misschien moeilijk om een muziekgek tussen de muziekliefhebbers als zodanig te identificeren.

De muziekgek

Je hebt mensen die muziek ‘liefhebben’ en je hebt mensen die daadwerkelijk gek zijn van muziek. Die eerste groep is aanzienlijk in de meerderheid: iedereen die met enige regelmaat naar de radio luistert, zo nu en dan een mp3’tje download of een lied zingt onder de douche is een muziekliefhebber. Muziekgekken zijn ietwat zeldzamer. Op het eerste gezicht is het misschien moeilijk om een muziekgek tussen de muziekliefhebbers als zodanig te identificeren, maar toch, als je goed kijkt, pik je ze er zonder al te veel moeite tussenuit. De muziekgek is diegene die, als je bij hem thuiskomt, geen kast vol Cd-r’s heeft waar met balpen namen van artiesten opgekrabbeld staan, maar een alfabetisch gesorteerde collectie van originele cd’s in goede staat. Hij is degene die bij festivals niet ladderzat voorin de zaal staat te beuken op de maat van de muziek, maar achterin een hoekje genietend de muziek op zich in laat werken. De muziekgek is degene die tot vermoeienis toe zijn muziekkennis over ‘leken’ uitstrooit terwijl hij weet dat het eigenlijk verspilde moeite is, omdat het hen geen zier kan interesseren. Ik behoor tot die laatste categorie. Elke maand weer ben ik meer dan eens in de platenwinkel te vinden, opzoek naar nieuwe releases waarover ik in de media interessante recensies heb gelezen. Op mijn studentenkamer heb ik een kast waarvan twee planken gevuld zijn met albums van de meest uiteenlopende bands, een derde plank wordt ingenomen door meer dan een complete jaargang OOR’s en hier en daar wat andere, veelal buitenlandse, muziekbladen die ik hier en daar gekocht heb. Ik studeer politicologie, omdat ik dat interessant vind, maar stiekem hoop ik over een jaar of vier, als ik ben afgestudeerd, een baan te vinden in de popjournalistiek. Wij muziekgekken hebben het niet makkelijk. Nee, dat lieg ik: wij als muziekgekken zijn juist ontzettend bevoordeeld. Het is een dure hobby, dat geef ik eerlijk toe, maar over een jaar of vijftig, als we de laatste jaren van ons leven uitzitten en veelal moeten teren op herinneringen, hebben we een uitgebreide soundtrack die ons daarin kan bijstaan. Bovendien hoop ik, zoals ikzelf de liefde voor Beatles, Kinks, Beach Boys en Simon & Garfunkel heb overgenomen van mijn vader, dat ik doormiddel van verhalen en liedjes iets van mijn liefde voor de bands van nu kan overbrengen op mijn kinderen. Zodat ook zij leren dat popmuziek misschien wel het krachtigste en ieder geval het mooiste medium is dat er bestaat.