In het Paard vond vrijdagavond 23 maart het minifestival 'Berlin Ruft An!' plaats. Deze eerste editie - het wordt een terugkerend evenement - had een achttal live-acts en dj's uit Berlijn op het programma staan. Zowel de grote als de kleine zaal werden muzikaal gezien even Berlijns grondgebied. Zelfs de naam van de popzaal is op de vaste banner aan het balkon vertaald in 'Pferd von Troje'. Het spits wordt, na het Duitstalige openingswoord van Paard van Troje directeur Jeroen van de Wiel, om half negen afgebeten door Angie Reed in de grote zaal, die overigens niet in het bij binnenkomst verkregen boekje vermeld staat. Ze werkt zich door een set van liedjes heen, waarin zij bepaalde vertellingen doet die corresponderen met de beelden op het grote scherm achter haar. Grappig is dat ze steeds schrikt als er weer een nummer start. Ondertussen start in de andere zaal Kraftpost, de artiestennaam van Konrad Wilde. Net als de zojuist beschreven openingsact doet hij het allemaal in zijn eentje. Met dit verschil dat hij zichzelf ook begeleid. En hoe! Hij speelt gitaar, drumt erbij en zingt af en toe ook nog eens door een megafoon. Een indrukwekkend schouwspel, deze act. Omstreeks half tien begint de band Gods Of Blitz met spelen. Deze viermansformatie weet het inmiddels toegestroomde publiek flink te vermaken. Zanger/bassist Sebastian Gabel is dan ook een echte showman. De muziek is te scharen onder de noemer indie-rock, waarbij invloeden van hedendaagse Britse bands als Arctic Monkeys goed te horen zijn. Ja, de Gods Of Blitz rocken! In de kleine zaal is een half uur later het duo Egotronic gereed. Ze doen hun ding middels voorgeprogrammeerde beats, waarbij er steevast in het Duits gezongen wordt. 'Raven gegen Deutschland' wordt door het publiek goed ontvangen en er wordt flink gedanst op de vette electro-achtige ritmes. Redshape is een dj die in de grote zaal zijn set neerzet. Hij draagt een rood masker, waarmee hij letterlijk en figuurlijk zijn identiteit verborgen houdt. Feit is wel dat hij dansbare muziek produceert, variërend van old-school house tot techno met een vleugje acid. In de kleine zaal brengt Candie Hank het publiek in extase door een mix van hardcore-achtige beats met Duitstalige teksten. Aan het einde van zijn set is hij op het niveau van de rave en gabber met terrorbeats belandt; hoe kun je nog sneller dansen? De sfeer is gecombineerd met projecties van de stad Berlijn helemaal in stijl. Het duo My My (in het boekje is overigens een foto opgenomen van een trio) is een act die in de grote zaal staat. Zij brengen minimal techno ten gehore, die langzaamaan overgaat in de wat hardere techno. Echt boeiend om naar te kijken is het allemaal niet. Terug naar de kleine zaal dan, waar The Scandals inmiddels begonnen zijn. Leuk om te zien hoe dit man/vrouw-duo het publiek vermaakt met een van stevige beats voorziene versie van Nirvana's 'Lithium'. Gedurende de set draaien de twee om en om. Als Emma weer eens aan de beurt is, is er een technische storing. Ze staat letterlijk met de handen in het haar, maar gelukkig wordt het euvel snel verholpen. In de grote zaal is inmiddels de hoofdact van 'Berlin Ruft An!' begonnen: A Guy Called Gerald. Hij is eind jaren '80/begin jaren '90 bekend geworden via zijn deelname aan de elektronische formatie 808 State. Een man met een muzikale historie dus. Als je hem live bezig ziet, valt het eerlijk gezegd allemaal een beetje tegen. Minimal techno is wat hij middels zijn laptops het eerste gedeelte van zijn set produceert, zonder overigens een gezichtsspier te vertrekken. Zo'n driekwart van het publiek verdwijnt dan ook van de dansvloer. In het laatste half uur verandert hij nog van stijl; zo horen we drum 'n' bass voorbij komen. De organisatie van het Paard heeft inmiddels - het is nu kwart voor vier - de kleine zaal gesloten. Een kwartier later valt ook het doek voor A Guy Called Gerald en verlaten de laatste bezoekers het Paard. De eerste editie van 'Berlin Ruft An!' was sfeervol en "gemutlich" en mag een volgend jaar zeker terugkomen.