’s Avonds nog een knallend optreden geven en ’s morgens brak in de schoolbanken. Zo ziet het leven van studenten Commerciële Economie Marlon Mooijman en Damion Grey er uit. De twee hebben meer met elkaar gemeen dan hun opleiding. Beiden zijn gedreven muzikanten met grote ambities voor hun bands. Tweedejaars Marlon Mooijman doet alles voor zijn skafunkgroep Crap Suzette. Hij regelt optredens, houdt de website bij, doet de promotie en oefent daarbij twee keer in de week met de band. “Per dag besteed ik zeker twee uur aan de band. Gelukkig kost mijn studie me niet te veel moeite, het valt te combineren. Met projecten is het lastig, omdat ik er niet altijd evenveel tijd voor heb: ik houd het wel in de gaten, maar muziek is ook zeer belangrijk. Dan haal ik maar een zes in plaats van een zeven en een half.” “Het leven bestaat uit keuzes”, zegt klasgenoot Damion Grey. “Ik kies duidelijk voor mijn opleiding én mijn muziek. Ik maak er tijd voor en het gaat goed.” Grey schreef zijn eerste rap toen hij twaalf was. Inmiddels is hij al drie jaar rapper van de band F, die een cross-over maakt van rap en rock. Alle nummers worden door hem geschreven. De onderwerpen verschillen van wereldproblematiek tot het zuiveldrankje Fristi: muziek met een boodschap en een knipoog. Grey heeft het iets rustiger dan zijn klasgenoot. “Onze gitarist regelt de optredens. Als we soms iets oppikken, zoals een wedstrijd, dan regelen we dat zelf. Oefenen doen we alleen in het weekend, omdat onze bassist in Maastricht op de toneelschool zit.” De bands F en Crap Suzette doen het allebei erg goed in de lokale muziekscene. F treedt ongeveer twee keer per week op en Crap Suzette heeft in haar éénjarig bestaan al een indrukwekkend aantal optredens achter de rug. Dit is vooral te danken aan de gedrevenheid van Mooijman: “In het begin moet je er zelf achteraan, constant bellen en mailen naar zaaltjes of je er mag komen spelen. Nu begint het vanzelf te lopen. Zo nu en dan worden we zelf gevraagd om te spelen.” Mooijman houdt niet van half werk, hij beschouwt zijn band niet als een stelletjes amateurs dat maar wat aanklooit. “Mijn doel is om ons muzikaal te ontwikkelen. Beroemd worden is mooi meegenomen, maar ik hoef niet per se in een clip op MTV. Natuurlijk proberen we meer bekendheid te krijgen, want dat zorgt voor nieuwe optredens.” Ook bij Grey staat muzikale ontwikkeling hoog in het vaandel. “We willen vooral veel spelen, onze muziek verspreiden en ons vestigen in de muziekwereld. Op het podium willen we altijd op ons best zijn.” Voor Crap Suzette staat voorlopig het realiseren van een compleet album op het programma. De band, naast drummer Marlon Mooijman bestaand uit zijn broer Dylan op gitaar met zang en bas van Annicke Shireen, heeft al eerder een mini-cd uitgebracht. “Tijdens het oefenen improviseren we en daar komen nieuwe nummers uit. We hebben genoeg materiaal om nog een album te vullen. Ik heb daar veel vertrouwen in. In twee weken waren alle honderd exemplaren van ons minialbum verkocht.” F hield onlangs nog een cd-presentatie in de Paap. “We hadden onze cd eigenlijk al gepresenteerd in de Boerderij in Zoetermeer, maar als Haagse band vonden we het ook nodig om een cd-presentatie in Den Haag te houden. Het is een leuk feestje geworden. We hebben ook al een aantal albums verkocht.” Of een studie Commerciële Economie ook zijn steentje bijdraagt in de muziekbusiness, vindt Mooijman moeilijk te zeggen: “Onbewust wel, denk ik. Zaken regelen, een praatje maken, het gaat me allemaal goed af. Maar ik zie onze muziek zeker niet als commercieel product.” “Als ik tegen andere muzikanten vertel dat ik CE studeer, kijken ze me vreemd aan”, zegt Grey. “Ze begrijpen het niet. Ik snap het wel: men denkt bij deze opleiding vaak aan rechtse zakenmannetjes. Het is voor mij ook lastig uit te leggen waarom ik deze studie volg, maar ik heb zeker een doel voor ogen. Ik wil een bedrijf starten. Ik weet nog niet in welke tak: de muziek, theater of de horeca. Ik hoop ook mijn boodschap uit te kunnen dragen. Een beetje tegen de stroom in te varen. Veel mensen klagen over van alles en nog wat, maar ze doen niets. Zo wil ik niet zijn. Door deze studie kan ik mijn ideeën aan de buitenwereld tonen. Net zoals in mijn muziek. Ik heb bijvoorbeeld een nummer geschreven over hoe de media de massa manipuleren. Veel vrouwen doen er alles aan om aan het ideale schoonheidsbeeld te voldoen. Ik vind het grote onzin. Ik zing erover in mijn band en hoop ook op andere manieren een tegengeluid te brengen.”