Afgelopen zondag 1 juli barstte de Boerderij weer uit zijn voegen. Thin Lizzy, één van de rockbands van de jaren zeventig gaf een optreden. Na twee dagen festival al gelijk weer het laatste optreden, want vanaf maandag staat Denemarken op het programma. Popfotograaf Ron van Varik trotseerde de zwetende fans en maakte met zijn camera een verslag. De concerten op zondag in De Boerderij zijn steevast uitverkocht. Dat komt omdat ze keer op keer, aan alle kanten kloppen. Een goed geluid, ruimte om relaxt te kijken en vooral de sfeer van het doorgaans in leeftijd gemêleerde publiek. Ook dit keer staat er weer een allegaartje aan leeftijden klaar. Thin Lizzy werd opgericht in 1971 en de fans van het eerste uur hebben hun kinderen meegenomen. De zaal is vol, de spanning stijgt en als eerste is het de beurt aan NoRush. De band rond zangeres Romy heeft donders goed in de gaten dat hier echte muziekliefhebbers aanwezig zijn en ze geven een show van jewelste. Weliswaar voelen de rocksongs af en toe wat gedateerd aan, de band laat de fans in Thin Lizzy gehulde shirts meebewegen van voor tot achter. Als de band tijdens ieder optreden op deze manier losgaat is het een ideale festivalact. Na afloop van het optreden komen een zelfs aantal Fransen en Engelsen zelfs de handtekeningen halen bij NoRush omdat dit wel een heel grote en bekende Nederlandse act moet zijn. Dan wordt er omgebouwd. Dit gebeurt uiterst zorgvuldig en dat kost tijd, die we gebruiken om over Thin Lizzy te roddelen. Van de band, die in oorsprong in 1969 werd opgericht, speelt niemand meer mee. De oprichter en zanger bassist Phil Lynott besluit om in 1984 de band op te heffen door solo te gaan. In januari 1986 overlijdt hij aan de gevolgen van drugsgebruik. In 1996, twaalf jaar na de bandstop pakken de “originele bandleden” John Sykes en Scott Gorham de bandnaam weer op. Samen met drummer Tommy Aldridge en bassist Marco Mendoza vormen ze de huidige bezetting. Het lijkt niet lekker te lopen met de band en er zijn spanningen. Bandleden die in verschillende hotels slapen, apart soundchecken en ook apart vervoerd worden naar de optredens geven niet de indruk dat er homogeniteit heerst. Hierover is nog veel meer te melden, maar het ombouwen is klaar en Thin Lizzy begint eensgezind aan de show. Een show die staat als een huis en klopt aan alle kanten. De decibelmeter aan de muur klopt met pieken van honderdtwaalf decibel de zielen uit de fans en het optreden kan niet meer stuk. Nergens zijn spanningen te merken. Alle bekende stukken passeren foutloos en vol overgave de revue. Natuurlijk ontbreekt ook de fenomenale drumsolo die eindigt met de vuisten niet. Na twee toegiften vindt de band het welletjes. Het uitgelaten publiek wil nog meer maar dat zit er niet in. De gitarist is alweer alleen in zijn busje op weg naar zijn hotel. Ook de anderen vertrekken een half uurtje later. Op de checklist van de band staat vermeld: 07.05 vertrek naar Kopenhagen…