De bezoekers die voor de laatste editie van het Culturalis Summertime Festival naar het Haagse Bos waren gekomen, hadden geluk. De voorspelde regen- en onweersbuien op zondag 19 augustus bleven uit. Het programma was gevarieerd, met zelfs een stukje Lowlands in Den Haag: Mala Vita moest een paar uur later in Biddinghuizen optreden. Dit jaar werkt de organisatie met twee podia: een voor muziek en een voor dans. Daan Verbrugge, die samen met Monica Iriga Soares voor de programmering zorgde, legt uit: “Vorig jaar hadden we voornamelijk popmuziek. We wilden het dit jaar wat breder opzetten. Op het danspodium hebben we dit seizoen van alles laten zien. Ballet, breakdance, klassieke Hindoestaanse dans en allerlei vormen van cross-over.” Venus begint op het muziekpodium. Het mooiste moment van het optreden is, als de meiden semi-akoestisch gaan met drumster Suzan op cajon. Het zijn pupillen van Arie Spaans, die een stuk of wat bandjes coacht in opdracht van het Koorenhuis. “Ze komen bij mij thuis in mijn studio langs,” vertelt hij. “Ik doe bijvoorbeeld ook Mellow Yellow en So What.” Er is een veelbelovende nieuwe generatie bands in opkomst, beaamt hij. “Ik ben er blij mee. Het is een goede ontwikkeling.” Met Mala Vita is geschoven. De mannen zouden Culturalis Summertime afsluiten, maar vanwege het optreden op Lowlands staan ze nu als tweede op het muziekpodium. Je kunt zien dat ze blij zijn. Het is ook niet niks om ’s middags op een kleinschalig festival in Den Haag te beginnen en ’s avonds te eindigen in de Lima tent op Lowlands. Dat ze daar staan is volkomen terecht. Ze kunnen zich meten met veel buitenlandse acts die min of meer in hetzelfde genre bezig zijn. Hun optreden wordt een vroeg hoogtepunt op de middag. Mala Vita, speelt reggae, ska en punknummers. De bandleden wonen in Den Haag, Delft en Rotterdam. Een paar van hen zijn van niet-Nederlandse afkomst. Zanger Mickael bijvoorbeeld is Italiaan, maar hij is wel geboren en getogen in Nederland, vertelt hij. “Er ook zitten mensen bij uit Servië en Bosnië.” Mickael zingt in vijf talen: Italiaans, Spaans, Frans, Engels en Bosnisch. Op Lowlands spelen vindt hij geweldig: “We gaan er zo direct als een speer heen. Als er geen rare dingen zijn zoals files, halen we het net.” Na nog wat optredens in Nederland gaat Mala Vita een videoclip opnemen in Sarajevo in Bosnië. “En dan naar Latijns Amerika: naar Venezuela en Mexico.” Dat de band zo in de lift zit, komt ook door de nieuwe cd en de nieuwe koers die daarmee werd ingeslagen, verklaart Mickael. “Die hebben we opgenomen met de bassist van Manu Chao. Het was een intensief werkproces. We hebben goed nagedacht over welke kant we met onze muziek op wilden. Vroeger traden we met blazers op. Die staan nog wel op de cd, maar live doen ze niet meer mee. We geven meer aandacht aan de accordeon. Dat is meer onze identiteit.” Niels en Abel van Mental Marble doen het vanmiddag met zijn tweeën. “Jurgen is met vakantie,” verklaart Abel. “We wilden toch spelen, dus we doen een geïmproviseerde set.” Ze werken met samples, die ze combineren met gitaar en hang drum. Die lijkt wel een soort UFO. Het geluid heeft wat weg van de steel drum. “We spelen in een stijl die past bij het Haagse Bos,” belooft Abel voorafgaand aan het optreden. Het wordt een beetje New Age-achtig gebeuren, dat door veel mensen die in het gras liggen te relaxen met aandacht beluisterd wordt. Er komt zelfs een stukje Nederlandstalige rap voorbij. De samenzang van de twee mannen is erg mooi. Vive le Rock is altijd vrolijk. De band, met de Bosz de Kler op accordeon en Richard Hilgeman op lepels en andere percussie-elementen, speelt Nederlandstalige liedjes. Rhythm folk noemen ze het zelf. We herkennen Rob Lagendijk op bas, Rick Roomer op drums en de altijd somber naar beneden kijkende Tom van der Horst op gitaar. Het publiek vindt het leuk, maar wie goed naar de teksten luistert, vindt stof tot nadenken. ‘Al die willen een vliegtuig kapen moeten mannen met baarden zijn’ bijvoorbeeld. Nuclear Family gaat voortaan Kernkoppen heten. “Om drie redenen,” legt Ahab uit. “Onze nieuwe cd heet Kernkoppen, er is een groep in Brooklyn die ook Nuclear Family heet en de band is niet meer wat hij was. We gaan met ons drieën verder, Ki, Tommy 2 Times en ik, en we gaan alleen nog Nederlandstalige nummers doen.” De drie rappers hebben een stuk of wat gasten meegenomen, die een woordje mee mogen rappen. Patrick van Splendid bijvoorbeeld, maar ook drie andere rappers die een kans krijgen te laten horen wat ze in huis hebben. Pas het laatste kwartier begint de regen echt door te zetten. De echte diehards blijven tot het einde. Het is een mooie middag geweest, die voor iedereen wel iets te bieden had en daardoor toch veel publiek trok. Het bewijs dat niet alleen dure, grootschalige festivals in Den Haag bestaansrecht hebben, maar ook bescheidener opgezette, gratis evenementen in een sfeervollere omgeving dan het Malieveld of het centrum.