Ik hoorde laatst dat Rob Out, de oprichter van de vermaarde radiopiraat Veronica, je weet wel in de jaren 60, 70 met die radioboot op de Noordzee, in alle eenzaamheid al een tijdje geleden gestorven is. Nu stond Rob Out bij mij bekend als de “Jack Sparrow” onder de radioproducenten. Een echte piraat, concurrerend, zakelijk, hard en zeker sex, drugs en rock&roll. De beste man heeft een hele generatie gevoed met popmuziek, “herinnert u zich deze nog”, en een manier van radio maken die nu nog steeds als de norm geldt. Zo was die tijd, veel competitie tussen Radio Noordzee, Radio Caroline en Radio Veronica, tot bomaanslagen aan toe. Hele vetes werden uitgevochten, gelijk aan de vendetta's uit de Balkan. Generaties lang lopende conflicten, maar de spin-off was duidelijk. De Nederpop vierde internationale successen. Namen hoef ik niet meer te noemen, die weet je zelf wel. Wat heeft dat nu met nu te maken? Alles! Men vergeet snel. De rock & roll is een vluchtige business. Dan ben je in, dan lig je eruit. Met je smoel in de goot als je niet oppast. Kwaliteit verloochend zich niet, maar het gaat snel. Ik las twee weken terug in het Volkskrant Magazine dat de meeste mensen nog steeds de naam Hans Vandenburg niet kunnen spellen. Een levende legende, die tot de grootheden van de Nederlands popmuziek gerekend mag worden. Een standbeeld voor die man die met zijn Gruppo Sportivo stadions in Italië uit wist te verkopen, beroemd was in de UK (welke Nederlandse band kan dat eigenlijk zeggen?), en hit na hit na hit wist te scoren met liedjes die werkelijk tot de top behoren. Niet weg te branden die teksten, “Tokio I'm on my way.....”! Men vergeet snel. Ook hier, met bands uit de regio. Vele briljante muzikanten die even aan de roem mogen ruiken en dan artistiek sterven in alle vergetelheid. Een vorm van kapitaalvernietiging, de teloorgang van dromen, gitaar of drumstokken aan de wilgen en overgaan tot de orde van de dag, het leven slijten op kantoor, in een vinexwijk. Maar wie ben ik om daarover te oordelen? Alles, jawel alles ben ik, die zijn ziel verkoopt voor de eeuwige roem! Want niets is mooier dan je geld verdienen met popmuziek. Met hetgeen je het liefst doet je inkomen vergaren. Roem en waardering. Als je wint heb je vrienden, nooit meer eenzaam, echte vrienden! En rock & roll is nog steeds het mooiste vak ter wereld. Koste wat het kost! En dan die talentenjachten van nu. Gefixeerd op de zeer jonge popmuzikanten. Nog niet eens uit de basisschoolbanken en al op het podium gesleept. De jeugd heeft de toekomst. Ouwelullen (25 jaar en ouder) aan de kant, je mag niet meer meedoen! Op zich prima, want jong geleerd, oud gedaan. Maar vergeet je talenten niet van boven de 25! Die zijn nog niet afgeschreven en mogen best nog wel eens een duw in de rug. Op een oude fiets moet je het leren, want je moet er toch niet aan denken te verzanden in de vergetelheid! Val op, doe je ding, zorg dat men over je lult, breek zalen af, haal de pers, koop om, chanteer, wees opportunistisch. Je weet het, kunst is afzien, maar de beloning is zoet.