Atheïst die ik ben, heb ik toch weer enorm genoten van het Paasfeest. Dat wil zeggen, de extra vrije dagen in verband met deze Christelijke feestdagenactie. Ter nagedachtenis van de opstanding van Jezus Christus was het ultiem genieten in de lentezon. Dit symbolische oogpunt van de ‘(weder)opstanding’ bepaalde mijn gedachten. Een (weder)opstanding is eigenlijk zoiets als een reünie en in dit licht, dat als een krans om je aura danst, is het een mooi gegeven dat sommige bands weer bij elkaar komen voor een reünie. Sommigen dan. Take That, The Police, The Cult, The Who, Dolly Dots en misschien zelfs een Wham! reünie op handen. Niet meer zoals vroeger natuurlijk. Nu kost een kaartje voor the Police 100 euro terwijl, wat zal het gekost hebben, toen? Gulden of 20? Slechter nieuws is het om die helden van toen ineens in het karkas van een uit de kluiten gewassen rouwcentrum te horen galmen. Soms herken je ineens een liedje en dat is dan gelijk hilarisch! Had ik een paar jaar geleden bij Eminem, waar nieuwsgierigheid je niet kan brengen. Om niet al te a-ritmisch voor de dag te komen kon ik niet anders dan het geblondeerde popje met blokjesbuik op het podium volgen in zijn bewegingen. Drie keer zelfde beat; versnelt, vertraagd, dan nog één er tussenin, tegelijk worstelend voor je gehoorgang om je trommelvlies te kietelen. Na afloop nog wat mensen gevraagd hoe ze het vonden, de Toppers in concert. Het dak kan ook open daar. Maar het dak mag niet open daar, dus komen we samen als een meewiegende transpiratieklit tot volledige wasdom in die uit de kluiten gewassen broeikas die ‘Arena’ heet. Gevoelstemperatuur zelfde als in het reptielenhuis van Artis. Ruikt ook zo na drie nummers, naar boa constrictor-urine en kaas van de reuzenschildpad. Toch is het leuk en fijn dat je weer eens live ‘Message in a bottle’ uit de echte Sting mee mag maken. Sting. Is gelukkig ook tot de conclusie gekomen dat we dat graag hebben, aansluiten bij The Police, en dat de toevoeging van een arsenaal aan klepperende lipschotels uit donker Afrika wel inspirerend mag werken maar muzikaal niet lekker in het concept ligt. Meeliftend op het succes van al die terug-van-weggeweest acts, zijn er natuurlijk ook die nachtmerries waar je nooit uit wakker lijkt te worden. Types die blijven snakken naar stardom waar ik angstaanvallen van krijg. Niemand in de directe omgeving van de ‘ster’ durft waarschijnlijk eens geduldig doch dwingend uit te leggen dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met dat gejakker. Je moet zo’n aandachtsprobleempje naast je neer kunnen leggen om zelf een keer een gebaar te maken naar je van eenzaamheid weggeteerde partner en die 27 verwaarloosde achterkleinkinderen. Grote ego’s zijn blijvertjes tegen wil en dank en bovendien gevoelig voor kritiek. Als een pitbull bijten ze zich vast in de nieuwe wereld, de oude materie fanatiek achter zich aan slepend. Ooit ging het gerucht dat de acid house ritueel was begraven in Amerika. Een fantastisch initiatief als je het mij vraagt. Je moet van ophouden weten als de mens het niet langer kan verdragen en jouw ellende met verve in een keurig diep graf wil pletteren waar nooit meer een noot uit gehoord mag worden. Dank u voor uw bijdrage maar nu een paar kuub verse aarde en een bosje chrysanten bovenop ‘Paradise by the dashboardlight’. Meatloaf, moeilijker van je af te schudden dan de hardnekkigste vleesboom. Ander beeldend voorbeeld is het opgedregde veenlijk dat in zijn spirituele toestand hier en daar wat spoken words toevoegt aan de misdaden van het dance duo Faithless. Predikt er al jaren te lang op los. Binnenkort weer in de Heineken biertent. Je ontkomt er niet aan. Met de Paasgedachte nog in het achterhoofd besluit ik vredig voor diegenen die we wel een warm hart toedragen. We maken ons op voor het weerzien met verloren gewaande vrienden die ineens weer op de stoep staan, die we alleen nog kenden van geluidsdragers. Al die prachtige herinneringen weer terug van weggeweest in de vorm van gekoesterde liedjes. Je voelt die tienerhysterie weer opborrelen. Gillen, lachen en je natte wangen droog vegen als je terug denkt aan die ene kus op dat ene feestje met die ene liefde op dat ene nummer. Die ene liefde waarmee je ooit slowde is misschien niet voor eeuwig gebleken, maar die muzikale held en jij, dat is voor altijd. Amen.