Van tevoren een planning maken wat je wilt gaan zien op TodaysArt is niet heel handig. Eén: er is een te groot aanbod en twee: door het uitvallen of te laat beginnen van acts, valt je keurig opgestelde schema in duigen. In het geval van TodaysArt is het misschien wel de beste optie om kris kras door de stad te lopen en kijken waar je terecht komt. Te voet beginnen we bij de Grote Markt en begeven ons rustig richting het Spuiplein. Op de Grote Markt worden documentaires vertoond van onder andere 313 Techno over het ontstaan van Detroit Techno. Dit scherm is hier behoorlijk misplaatst, want het uitgaanspubliek dat hier steevast voor een biertje en een babbeltje komt vertoont geen interesse. In de Grote Marktstraat staan kubussen van Millegomme. De ene na de andere kubus licht op. Bezoekers slaan er vrolijk en lustig op los als er eenmaal is ontdekt dat dit het verspringen van licht veroorzaakt. Aan het eind van de straat is een groep jongeren actief met tape en spuitbussen. Drie agenten staan ietwat verbouwereerd te kijken: "Hoort dit nu bij het festival of niet?". Navraag bij de jongeren leert ons dat dit een guerrilla actie is. In de Centrale Bibliotheek wachten we op Leprechaun Island. Het belooft wat: kunstenaarscollectief Antistrot in samenwerking met drie andere bekende Japanse kunstenaars. Helaas, de act op dit tijdstip valt uit en wordt spontaan opgevuld door een ter plekke verzonnen band. Martijn Verlinden alias DJ Kipkillah, Jan Borchers, Jason Forrest en Syogo Yoshikawa van Zuinoisin uit Osaka hebben nooit eerder met elkaar gespeeld. Gevieren mogen ze tien minuten de tijd opvullen voordat de volgende band begint. "Yeah, that's a good name for a band, we're the timefillers" roept Forrest uitgelaten. "Do you know how to play bass? You play drums? Ok then, let's start." Het doet denken aan Jack Black in de film School of Rock. Met bokkensprongen, semi-rockhoudingen en vertrokken gezichten zorgen de vier voor vraagtekens bij het publiek. Dit is Leprechaun Island toch niet? Timefillers zorgt voor hilarische momenten, net ontstaan en nu al legendarisch. Dit soort spontane acties zijn erg leuk. Als de hardcorepunkrockers van Nothing Done begint, is de uitgelatenheid van Jason Forrest nog niet over. Wild begint hij aan de zanger van de band te plukken. Als een groot opgewonden kind dat graait naar een grote pot met snoep staat hij te grijnzen, met een fles champagne in de hand. Shoot Me Film Festival en Onedotzero is deels geïntegreerd in TodaysArt en laat previews zien. De twee prefab lokalen op het Spuiplein waar zij in huizen, nodigt niet uit om binnen te kijken naar de korte films die waarschijnlijk zeer de moeite waard zijn. Omringd door allerlei spectaculaire tenten en lichten met mooie visuals lijkt het Spuiplein net een grote speeltuin. Je kunt wel zien waar het geld in is gestoken. Nee, wat dat betreft mag ook Shoot Me en Onedotzero een wat waardigere uitstraling krijgen. Eentje dat beter aansluit bij het festival. In het Atrium van het stadhuis bevinden zich overal matrixen. Het is een fascinerende compositie waar licht en geluid naadloos op elkaar aansluiten. Visueel is het genieten geblazen. Ook prachtig om te zien is de 'liefde-voor-leven-opera'. Een man gekleed in wit gewaad dat emotievol de armen heft naar de lucht en zo de nadruk legt op het lichtspektakel waar hij door omringd wordt. Dat licht zo'n impact kan hebben, prachtig. Een snel rondje Spuitheater levert ons Venetian Snares. Een aantal draaiorgels in een kring worden door een computer aangestuurd. Het publiek staat er middenin geboeid naar te luisteren. Stage 2 van het Spuitheater wordt gehost door broedplaats De Garage. Temidden van totempalen en andere speeltjes staan er ook stellingen van instrumenten klaar om een bak met herrie voort te brengen. Van het Spui gaan we te voet naar het Korzo Theater. De guerrilla actie van eerder op de avond levert een fantastisch beeld op in de Grote Marktstraat. Op de grond en allerlei winkelpuien zijn fantasierijke figuren geplakt met wit tape. Je kunt er ergens zelfs een boter-kaas-en-eieren spel in ontdekken. Ondertussen wordt in het Nutshuis De Komeetprijs uitgereikt aan Dit is Dit, een groep jongeren die de prijs, maar liefst 15.000 euro, gaat gebruiken voor het huren van abri's. Daarin worden werken geëxposeerd van 51 kunstenaars. Iedereen kan zich voor dit project aanmelden. Na de uitreiking is Timeonsampler met Madwoman. Madwoman is de belichaming van M, een zwarte Albinovrouw uit New York. Met een indrukwekkend staaltje zang, zorgt zij voor rillingen over je rug. Niet alleen melodramatisch, maar ook zeer meeslepend. Helaas komt dit niet helemaal goed tot z'n recht in het Nutshuis. De akoestiek van het gebouw is niet geweldig en tijdens het optreden galmt het dus ook aan alle kanten. Op naar C-Mon & Kypski in het Korzotheater. De sfeer is er goed en druk. Lui van allerlei pluimage loopt er rond, codewoord hier is hip en cool. C-Mon & Kypski behoort overduidelijk tot één van de favorieten. Nergens op TodaysArt is het zo druk als hier en later in het Paard waar Unit Moebius en Serge van Clone Records de boel mogen afsluiten in de Kleine Zaal. Terwijl underground Resistance voor meer toegankelijke beats zorgt. Ruim acht uur rondstruinen op zoek naar allerlei leuks in de stad in het kader van TodaysArt is een behoorlijk pittige opdracht. Moe maar voldaan noemen we het een nacht, waarbij de spontane acties niet onopgemerkt blijven.