Ruim 200 artiesten uit 25 landen lieten vrijdag- en zaterdagvond hun visie op de hedendaagse kunst zien en horen tijdens TodaysArt 2006. Kunst, muziek en technologie, het programma stond er bol van. Het festival werd goed bezocht en was een groot succes. Bezoekers gingen door tot in de vroege uurtjes, zo ook 3voor12/denhaag. Hier het vierde en laatste verslag van een geslaagd TodaysArt 2006. Even naar Eboman kijken in de Grote Kerk. Zoals we gewend zijn, brengt hij een audiovisuele show. De projecties op een groot scherm laten onder andere beelden zien uit de film Kill Bill vol. 1, die in gesamplede vorm voorbijschieten. Bodenstandig 2000 in de Centrale Bibliotheek is vooral grappig te noemen. Het duo, bestaande uit twee mannen, zingt en danst op computermelodieën. Op een gegeven moment speelt één van de twee op de grond op een keyboard en speelt de ander op een fluit. Heel folky allemaal. In de grote zaal van het Theater aan het Spui brengt Otto Von Schirach zijn act. Met vervormde, zware stem begint hij aan de set, die stijlen als drum’n’bass, techno en breakcore laat horen. Hij maakt er een show van door tussendoor te verschijnen met een masker voor zijn gezicht. Het publiek raakt uitzinnig en danst zich een ongeluk. Voor wie er geen genoeg van kan krijgen is er Venetian Snares, de artiestennaam van Aaron Funk. Deze langharige Canadees is wel de headliner op deze locatie te nomen. En dat is te merken ook; de hele zaal zit vol met fans. De muziek die voorbij komt in zijn set is te plaatsen onder de noemer breakecore. Je kunt het ook anarchistische muziek noemen, want structuur is er niet in te ontdekken. Thomas Brinkmann draait/speelt in de kleine zaal van het Theater aan het Spui. Zijn muziek heeft raakvlakken met electro, minimal techno en dub. Er is echter weinig animo voor zijn act, gezien het handjevol mensen dat staat te dansen. Dat weerhoudt hem er echter niet van een goede set neer te zetten, die minstens twee uur duurt, tot de zaal sluit. In de grote zaal komt ondertussen The Servants Of The Apococolyptic Goat Rave op. Hun hoofden zijn gehuld in wolfachtige maskers. Ondanks dat ze de ‘dienaren van herrie, cipelen van lawaai’ worden genoemd, valt het allemaal nog wel mee. Het is vooral hardcore, dat ze ten gehore brengen. Een andere act op de tweede dag op het Antistrotpodium is Stöma uit Rotterdam. Bassist en zanger Bruno, die tevens lid is van het Antistrot collectief, heeft het naar zijn zin. Muzikaal zit Stöma, voor deze keer aangevuld met turntabalist Eni-Les, behoorlijk knap in elkaar. Strakke breaks, stops en noisy uitbarstingen maken de op het eerste gehoor geïmproviseerde experimentele pretfunkcore spannend en tegelijkertijd hilarisch. Als er nu eens een keer een pakkend liedje uit de hoed van Stöma zou komen dan kan er met dit bandje best wel iets meer gebeuren. Maar of dat de bedoeling van deze prettig gestoorde heren is? Lang leve de lol! En dan de hoofdact: The Orb in het Paard van Troje. Dé legendarisch rave act uit de UK en grondleggers van de ambient. Het duo Fehlmann en Paterson is sinds 1989 actief en uitgegroeid tot de absolute top. Een wapenfeit in Nederland is het legendarische afsluiten van Pinkpop in 1992. Dat velen nieuwsgierig zijn naar de verrichtingen van The Orb blijkt uit een afgeladen Paard van Troje. Helaas stelt The Orb bij de eerste nummers al teleur. De vlakke housebeat, noem het minimal techno met ambiënt invloeden, doet gedateerd aan. Na korte tijd lijken vooral de alternativo’s teleurgesteld en verlaten de zaal. De wat oudere ravers vinden het wel best, want eerlijk is eerlijk, de zaal blijft behoorlijk gevuld. Je hoopt op een climax maar die blijft uit. Gelukkig zijn de visuals van United Visual Artists van hoog niveau en daardoor is het geheel best te pruimen. Het is niet bar slecht, vooral de sferische ambiënt stukken zijn oké. Maar van een act met deze status hadden wij wel wat meer verwacht. Dan naar de kleine zaal in het Paard waar DJ Overdose, de Haagse elektrolegende, een verrassend relaxte oldschool hiphopset aan elkaar mixed. Overdose heeft het naar zijn zin, en de befaamde coole Bunkersfeer heerst in het Paard. Halverwege schroeft Overdose het tempo op met onvervalste elektro hiphop uit de jaren 80 en komt de sfeer, in de niet echt gevulde zaal er echt goed in. Internationale klasse! Een andere Haagse act is Legowelt. Eerst treedt het broertje Orgue Electronique op, maar die moeten wij helaas missen. Legowelt is inmiddels vaker in het buitenland te bewonderen dan in Nederland. En al dat toeren heeft Legowelt goed gedaan. De pure minimalistische elektro heeft plaatsgemaakt voor vettere grooves en meer lagen. De kleine zaal staat propvol aanhang en wordt tot grote hoogte opgezweept. Legowelt is gewoon supercool! Dan naar de slotact Pure in de grote zaal van Theater aan het Spui. Waar na het apocalyptische hardcore geweld van de Goatravers de bezoekers volledig kapot gebeukt zijn. Pure steekt schril af met de vorige act. De avant-garde elektronische industrial is zeker niet slecht maar men is moe en wil naar huis. Ook wij zijn om half 5 in de ochtend gewoon lekker stuk. Op weg naar buiten komen we programmeur Errol Vaes tegen in gesprek met avant-garde muziekpionier Remco de Jong. Men is tevreden over deze editie van TodaysArt en is onder andere goed te spreken over het zeer geslaagde project Midi Street Instruments. Errol vertelt dat ze morgen de hele set met de twee draaiorgels en het carillon gaan opnemen in een loods. Morgen? Nog energie voor? Natuurlijk, dit is een uniek project, we moeten de kans om dit goed vast te leggen niet laten lopen!