Pete Cassani terug in Nederland met The Peasants

‘Mensen als ik zijn totaal onbelangrijk voor de regering’

Tekst en foto's: Lilian van Dijk, ,

Eindelijk is zanger/gitarist Pete Cassani uit Boston, USA terug in Nederland. We hebben er een jaar of vier op moeten wachten. Met zijn band The Peasants gaf hij op zaterdag 2 september een visitekaartje af waar nog lang over zal worden nagepraat. Op zeker wordt het optreden van The Peasants een van de hoogtepunten van het Bazart Buitenfestival op 9 september.

‘Mensen als ik zijn totaal onbelangrijk voor de regering’

Eindelijk is zanger/gitarist Pete Cassani uit Boston, USA terug in Nederland. We hebben er een jaar of vier op moeten wachten. Met zijn band The Peasants gaf hij op zaterdag 2 september een visitekaartje af waar nog lang over zal worden nagepraat. Op zeker wordt het optreden van The Peasants een van de hoogtepunten van het Bazart Buitenfestival op 9 september. Wat The Peasants nou precies voor band is, valt moeilijk te omschrijven. Rock, blues, punk, maar, vooral op cd, ook ballad-achtig. En dat is niet zo vreemd, want als hij niet met zijn band speelt, is Pete met zijn gitaar te vinden in de straten van Boston. In de Trucker was het Cassani de rocker, die met zijn bandleden Billy Close op bas en Matt Graff op drums de show stal. Vanaf het begin hadden ze de hele zaal mee. Dansen tot je er bij neerviel, dat gold voor sommigen zelfs letterlijk, want de drank vloeide rijkelijk. Zoals in De Trucker gebruikelijk, was iedereen aan het eind van het concert doorweekt van de vele glazen bier die door de lucht vlogen. En toch was het publiek na twee toegiften nog niet helemaal verzadigd. Gelukkig beloofde Cassani dat hij volgend jaar terugkomt. Hopelijk met dezelfde formatie, want alles klikte dit keer. Voorafgaand aan het optreden wilde Pete wel wat kwijt over zijn nieuwe cd, zijn politiek getinte teksten en zijn vaderland. Waarom heet die cd eigenlijk Love Your Enemy? “Daar zit geen diepere bedoeling achter. Ik vond het gewoon een goede naam. Ik heb die kreet gepikt van iemand die ruim 2000 jaar geleden leefde. Hij zei het, maar mensen besteedden er weinig aandacht aan. Dus ik dacht: dan gebruik ik het maar.” Pete is heel boos om wat er in zijn vaderland gebeurt. “Toen ik na 9-11 terugkwam in Amerika, was iedereen woedend. Ik kreeg het gevoel dat we een fascistische natie waren geworden. De regering manipuleerde de bevolking. Ze lieten ons geloven dat we het recht hadden om andere landen aan te vallen. Dat werd ons via de media dag in dag uit ingepeperd.” Zo gaat het al eeuwen, is Pete’s overtuiging. “Als je de geschiedenis kent, zie je het steeds weer gebeuren. Alle regeringen liegen om oorlog te kunnen voeren. Maar dat doen ze alleen maar om er zelf rijker van worden, om grondstoffen in handen te krijgen. Waarom denk je dat ze juist in landen als Afghanistan en Irak zitten?” Pete heeft zijn eigen methode gevonden om mensen bewust te maken van waar de Amerikaanse regering mee bezig is. “Ik speel al sinds 1988 op straat in Boston. Op één avond verkoop ik wel twintig cd’s. Heel wat meer dan de gemiddelde band verkoopt na een optreden.” Hij is nooit gearresteerd vanwege zijn opruiende taal. “Mensen als ik zijn totaal onbelangrijk voor de regering. Ze hebben de media volledig in hun macht. Over ons onafhankelijke underground muzikanten die tegen de regering zijn, schrijven die bijna nooit.” Zijn toehoorders zijn het eens met zijn teksten. “Als ik op straat speel, zie ik iedereen knikken. Ze weten dat ik de waarheid verkondig, maar niemand zegt wat. Niemand gaat in tegen het regeringsbeleid. Ons land is heel conservatief. Zelfs de liberalen. We horen ook nooit iets over wat er in Europa gebeurt. Ja, alleen als er een bomalarm is geweest in Engeland. De media gaan ervan uit, dat het niemand iets kan schelen wat er in de rest van de wereld gebeurt.” De media zijn zo afgestompt, vindt Pete. “Ze zeuren een half uur door over het weer, maar echt nieuws brengen ze niet.” De levensstandaard holt achteruit, heeft hij gemerkt. “Het land is verdeeld in arm en rijk. De regering beweert dat Amerikanen rijker zijn dan wie dan ook ter wereld, maar de middenklasse werkt zich uit de naad voor weinig geld, wel zestig uur per week, en er is een onderklasse die crepeert. Zes dagen per week werken wordt bij ons al als normaal beschouwd. Als je dat vergelijkt met Nederland, heeft bij jullie iedereen het goed.”