Dit weekend staat het tweedaagse festival Langweiligkeit 7 op het programma en organisator Matty Ros is druk bezig. Vliegen, fietsen, rennen, roken en de puntjes op de i zetten. De drukbezette jongeman is waanzinnig enthousiast en vertelt er graag over. Behalve dat er weer veel nieuwe muziek is, is er dit jaar voor het eerst een politieke gedeelte. Organisator Matty Ros organiseert al voor de zevende (eigenlijk achtste, als je de nulde editie meetelt) keer Langweiligkeit. We spreken hem in de laatste week van de voorbereidingen en hij is flink bezig. Zelfs de kantoortelefoon is door de drukte kwijtgeraakt. Gelukkig kan hij nog gek gebeld worden op zijn mobiel. “Deze week is helemaal klote! Vandaag is zelfs de ergste dag van allemaal. Vanaf tien uur ‘s ochtends ben ik aan het rondrijden op de fiets, overal afspraken. Tussendoor word ik helemaal gek gebeld. Het programmaboekje moet af, aanleveren voor de Haagenda en allerlei laatste aanpassingen. Ondanks alle drukte, wel superspace vandaag!” Zichtbaar en met twinkelende ogen van het enthousiasme, praat Matty verder. “Elk jaar wordt steeds groter, echt South by South West-taferelen. We zijn zelfs de EuroSonic van het Westen genoemd. Dit jaar duurt Langweiligkeit twee dagen. Volgend jaar gaan we naar de drie dagen. Het is wel keihard werken, maar dat duurt slechts een paar maanden. Ik wil dat Langweiligkeit een begrip wordt! Zoveel mogelijk nieuwe muziek uit allerlei richtingen voor weinig. Dit weekend zijn er gewoon 100 bands in twee dagen tijd. Wat dat betreft kunnen we ons ook aardig onderscheiden van de vele andere festivals in Den Haag. We zijn daarin uniek: veel nieuwe bands, die hier normaliter niet spelen en bovendien gratis toegankelijk. Je doet je eigen ding en uitbreiden gaat vanzelf!” “We leggen de lat graag hoog. De kwaliteit van de bands, de liefde voor muziek is erg belangrijk. We sluiten geen compromissen. We leggen de nadruk op veelheid uit verschillende hoeken. We slaan een brug tussen lokale en buitenlandse bands. We brengen daarmee ook uitwisselingen tot stand; zo heeft Slovenië ook een eigen Langweiligkeit. Support2Support om verder te komen. Bands met waarde, echtheid, dat telt. Het is niet alleen wat ik vet vind. Ik zie een soort verschuiving. Europa is één aan het worden, dus de muziek ook. Ieder heeft ook zijn eigen expertise. Daarom hebben we samenwerkingen met No Dex, Je m’en Fish en Electrobel. Ook zijn er tal van kunstenaars die de deco van het festival voor rekening nemen.” “Nieuw dit jaar is het politiek debat. Jongeren Ambassadeurs gaan landelijke politici interviewen over bijvoorbeeld milieu en cultuur. Daarmee proberen we politiek hipper te maken. Een soort van Cool Politics dus. En met het oog op de komende verkiezingen, ook een uitgelezen moment. Uiteindelijk willen we bereiken dat jongeren met de gemeente gaan praten over hoe alles beter kan. Over optredens of over hoe een stad moet zijn. Vaak worden besluiten genomen voor jongeren door ouderen, die niet weten hoe de jongeren in elkaar steken. Dat willen we veranderen.” “Naast het enorme muziekprogramma hebben we ook een middag voor de kleintjes, een kinderprogramma. Naast gedichten maken, kan er ook getackt worden met kunstenaars, uiteraard onder begeleiding en kan er didgeridoo geleerd worden.” Tot slot wil Matty nog het volgende kwijt: “Iedereen die wat kan doen, gewoon doen. Wil je een festival organiseren en daarmee je ding doen of een boodschap uitbrengen, gewoon doen! Maar festivals moeten wel rekening houden met elkaar. Er is in Den Haag steeds minder plek om dingen te organiseren, dus daarom moeten de festivals elkaar niet commercieel gaan overtroeven. Drie festivals in één weekend is bijvoorbeeld teveel.”