Cees Debets en Louis Behre organiseren dit jaar voor de veertiende keer het Crossing Border Festival. Hoog tijd om Cees, die de dagelijkse leiding van het festival voert, eens aan de tand te voelen over de komende festiviteiten. Crossing border duurt dit jaar wel 5 dagen, is er een reden voor deze uitbreiding? “Crossing Border duurt vier dagen maar door het extra aperitiefje op dinsdagavond, met ‘live in your livingroom’ met onder andere Ellen ten Damme, lijkt het inderdaad op vijf dagen. Vorig jaar was het ook vier dagen dus er is niet echt een uitbreiding behalve dat we drie tenten op het Spuiplein zetten waar op donderdag, vrijdag en zaterdag een volledig programma is. We spreken dan in totaal over 7 podia.” Hebben jullie acts kunnen boeken die je al jaren graag op het festival zou willen zien? “Het is fantastisch dat Jon Langford uit Amerika komt, de maker van het affiche. Ook kunnen we zijn schilderijen zien en zijn optreden met band op diverse momenten in het festival bewonderen. Andere favorieten zijn Bettye Lavette, al 60 jaar oud en nog steeds swingend en Stuart A. Staples. Laatstgenoemde is een oude bekende op Crossing Border maar nu komt hij zonder Tindersticks.” Zijn er acts waar jullie specifiek zelf naar uitkijken? “Er zijn heel veel acts waar we naar uitkijken. Eigenlijk kijken we naar alles uit, anders zouden we het niet boeken. Maar goed, omdat je zo aandringt; Razorlight en the Futureheads, Psapp ,TV on the Radio. En the Veils, die zijn ook geweldig . Bijzondere projecten als Cairo van Stace England, the McCarricks (Therapy?), Arrested Development, Midlake en dan natuurlijk de meer dan 50 schrijvers van over de hele wereld.” Hoe heftig zijn de festivaldagen? Kun je zelf nog genieten? “De festivaldagen zijn heftig omdat er enorm veel moet gebeuren en alles moet meteen goed gaan. Er is geen kans om het over te doen. Dit betekent echter niet dat er niet genoten kan worden. Mooie interviews of bepaalde concerten kunnen ons ook kippenvel bezorgen.” Wordt de organisatie een routineklus na al die jaren? “Het is absoluut geen routineklus aan het worden. Dat komt ook omdat we zo vaak van locatie veranderen. Ook programmeren verschilt per keer omdat het aanbod verandert.” Crossing Border werd eens aangeduid als Crossing boring, waar kan dat aan liggen? “De aanduiding crossing boring is ooit gebruikt door een iemand die het blijkbaar niet naar zijn zin had. Zoveel verschillende optredens, zoveel verschillende smaken. Over smaak valt wel te twisten en dat is maar goed ook.” In hoeverre trek je je zulke kritiek aan en heeft dat veel gevolgen gehad voor de line up van dit jaar? “Deze kritiek hebben we gehoord maar ach, om nu de prachtige line-up van dit jaar toe te schrijven aan deze kritiek zou de criticus in kwestie iets teveel credits geven en de 14 jaar programmeerervaring te kort doen.” Waarom hebben jullie gekozen voor een urban/hiphop podium? “Er komt binnenkort een boek uit dat Londonstani heet, dat boek gaat over de Asian scene in Londen. Panjabi Hit Squad neemt daar een belangrijke plaats in met hun asian fusion, zij komen om die reden naar het festival. Hiernaast plaatsen we de Nederlandse biets van Dicecream, Kubus & Bang Bang, Typhoon en Wudstik. Allemaal verhalen van de straat die aandacht verdienen.” Kun je Crossing Border beschrijven in 5 kernwoorden? “Schrijvers, muziek, avontuur, verrassend, persoonlijk.”