Op woensdag 15 november is het zo ver, dan start Crossing Border 2006. Dit unieke festival vol literatuur, muziek, film, kunst en spoken word gaat voor de veertiende keer plaats vinden. De locatie is net als vorig jaar het Theater aan het Spui en de geluiden rondom het festival zijn louter positief. 3voor12/Den Haag belicht aankomende weken enkele acts die op Crossing Border staan. Ook Blaxtar komt de woensdagavond van Crossing Border op het Spuiplein opluisteren. Broer van Typhoon maar nog veel meer dan dat. Je komt uit een muzikale familie (broer en zus), heb je die passie van huis uit meegekregen? “De passie voor muziek is volgens mij iets waarmee je geboren wordt, maar het wordt natuurlijk wel verder aangewakkerd door je omgeving, Nature vs Nurture. Mijn moeder zong in de kerk, mijn vader speelde saxofoon en nog enkele andere instrumenten. De vorm die de muzikaliteit op dit moment heeft is wel bij mij begonnen. Geen van mijn beide ouders hadden iets met hiphop toen dat net begon. Hoe dan ook zijn de muzikale genen onmiskenbaar hun werk geweest.” Sinds welke leeftijd ben je actief bezig met muziek en waarom in deze stroming? “Ik kan geen precieze datum aanwijzen maar ik begon interesse te krijgen in lyrics toen ik ongeveer 15 was vermoed ik. Vanaf die tijd heeft het nog wel enkele jaren geduurd voordat ik ook echt ging optreden maar die hele voorbereiding was natuurlijk wel onderdeel van actief bezig zijn. Als ik de belangrijkste invloeden zou moeten noemen zouden dat Outkast’s eerste album Southerplayalisticcadillacmusic, Can-I-Bus’ zelfgetitelde eerste album, Michael Jackson’s hele oeuvre en Notorious BIG zijn.” Hoe omschrijf je de persoon Blaxtar zelf voor een nieuw (Haags) publiek? “De persoon Blaxtar is niet helemaal equivalent aan de artiest Blaxtar. Blaxtar is een hiphop artiest die veel moeite, tijd en energie steekt in het verwerken van sfeer en cryptische elementen in zijn tekst. Niet omdat ik dat zonodig wil doen, maar omdat ik zo denk. Ik schrijf niet in eerste instantie om te communiceren. Als ik al communiceer tijdens het schrijven, is dat met mezelf. Veel teksten zijn dus multiple interpretable waardoor iedereen eruit haalt wat het meest tot zijn of haar verbeelding spreekt. Mijn album Ozmoses is één groot gedicht, alle titels maken daar onderdeel van uit. Dat is wat Blaxtar Blaxtar maakt.” Heb jij een bepaalde routine die je volgt bij het schrijven, repeteren en uitvoeren van je tracks? “Het gaat vanzelf, dat wil zeggen, het schrijven en het bepalen van waar de rijm valt en hoe de ritme verdeling is. Wat niet vanzelf gaat is jezelf openstellen om op te vangen wat de muziek vertelt. Als het goed is, schrijf je in het verlengde van wat die muziek zegt, en dat versterkt het nummer heel erg. Bij voor het gehoor vervelende nummers houden de muziek en de artiest geen of te weinig rekening met elkaar, en dat is jammer. Tijdens het schrijven check je om de regel hoe de ‘flow’ loopt, aan het einde van het nummer heb je de tekst dus al een twintigtal keer gedaan. Repetitie is alles wat je geheugen nodig heeft. Ga maar na dat je nu nog liedjes als Vader Jacob kent. Niet omdat het zo’n goed nummer is, maar alleen omdat je ’t zo vaak gezongen en gehoord hebt. Dat werkt ook zo met nummers die je zelf schrijft.” Hoe moeilijk is het om in NL aan de bak te komen als aanstormend talent? “Het is overal moeilijk om aan de bak te komen. Ik denk dat het in verhouding tot grote landen behoorlijk makkelijk aan het worden is om aan de bak te komen met hiphop. Het is net of iedereen met een pc en een microfoon een platencontract krijgt op zijn 17e verjaardag. De nadruk is verlegd van kwaliteit naar verkoopbaarheid, en dat is jammer.” De VPRO beschreef jouw act al eerder als een act die kippenvel oproept. Wat kan ik me daar precies bij voorstellen? “Tussen mijn intentie en jouw interpretatie van wat ik doe zit vaak een verschil. Dit maakt het voor mij onmogelijk om te bepalen welk aspect van mijn optreden iemand kippenvel heeft bezorgd. Ik zou zeggen, kom naar ’t Spui Theater en vertel me later of je al dan niet kippenvel hebt gekregen.” Heb je speciale ideeën over je optreden op Crossing Border? “Nee. Ik maak er een kunst van ieder optreden te benaderen zonder verwachting. Ik heb wel gehoord dat het een progressief festival is, met mensen die op zoek zijn naar nieuwe vormen van bekende kunsten. Ik kan alleen maar hopen dat ik die mensen weet te boeien met wat ik doe.” Ben je bekend met Den Haag als muziekstad? “Niet heel erg. Ik ken wel wat hiphop-acts uit Den Haag, zoals Coupe de Ville en NuClear Family. Dope jongens zijn dat. Ik werk sinds kort ook met een producer uit Den Haag, dus ik zou zeggen dat de mooie stad achter de duinen hard aan het oprukken is in de muziekwereld die ik ken.” Wat is jouw leukste/raarste ervaring tot nu toe in je carrière? “Er was een optreden jaren geleden, ergens rond 1998 ofzo, waar Rico (Opgezwolle red.) en ik moesten optreden, toen nog onder de naam Rudeteenz. Het was koninginnenacht in Assen, er waren veel grote namen van toen die moesten optreden. Wij deden het voorprogramma. Het was barstensvol in Theater Diana en we wilden even kijken hoe het ervoor stond in de zaal. We keken om de hoek van de deur die toegang gaf tot het podium. Meteen begonnen er mensen te juichen! Niet dat we bekend waren, maar de sfeer was uitermate goed. Dat is me al die jaren bijgebleven. Natuurlijk was op hetzelfde podium staan als Jay Z een paar maanden geleden in een uitverkochte Heineken Music Hall ook een mijlpaal.“ Wat zijn jouw plannen voor de toekomst? “Heel hard werken aan de promotie rond Ozmoses, mijn label Raen Music en deRandamie Enterprises, het familiebedrijf. Ik ben al heel voorzichtig aan het kijken wat ik ga doen voor de opvolger van Ozmoses. En we moeten nog video’s maken, samen met IQ-Music. Dus genoeg werk aan de winkel.” Kun je jouw act in 5 woorden omschrijven? “Energiek, onheilspellend, hiphop, uitbundig, inhoudsvol.”