Tekst: Leontine de Reede (Joan as police woman) | Remco van der Ham (Scott Matthews) | Cok Jouvenaar (Stephen Emmer’s Recitement, Aberfeldy) | Tino van Leeuwen (De Kift, De Surfpoeten, The McCarricks) Foto´s: Inge Holstein (De Surfpoeten) | Cok Jouvenaar (De Kift, Stephen Emmer’s Recitement, Aberfeldy, sfeerfoto’s) | Bart van Geyt (Joan as a police woman, De Kift z/w, sfeerfoto’s) | Ron van Varik (TV West, Scott Matthews, dj-duo Swoolish, sfeerfoto’s) | Peisam Tsang (The McCarricks) Na twee succesvolle dagen was de vrijdag aan de beurt. De derde avond van het Crossing Border festival werd goed bezocht maar dat is niet zo verwonderlijk. Het publiek werd in De Tag, The Shelter, Cuatro en de Cascadeur wederom getrakteerd op een veelzijdig muzikaal en literair programma! In de middag vindt in de Tag de cd-presentatie van De Kift plaats. Allereerst wordt er een korte film vertoond met spelers van De Kift. Het einde is vrij abrupt en lijkt niet helemaal gepland. Vervolgens speelt De Kift een nummer en geeft de frontman achtergrond-informatie over de dichter, door wie De Kift geïnspireerd is geraakt, te weten Boris Ryzji (1974-2001). Een gedicht wordt - in het Russisch! - live voorgedragen waarna de officiële presentatie van de cd volgt. Als afsluiting speelt De Kift nog een nummer. De Surfpoeten openen de avond in The Shelter. Hun act is allesbehalve muzikaal; er worden vooral gedichten en fragmenten uit gedichten voorgedragen. Hun act is hilarisch, omdat ze meestal in het Duits spreken en er op het doek achter hen krakkemikkige vertalingen in het Nederlands verschijnen. Later in de show horen we surfmuziek, maar helaas niet live gespeeld en zitten de heren aan een tafeltje op het podium. Tot slot doen De Surfpoeten een grappig gebed en doet het publiek gewillig mee. De Kift geeft in The Shelter - in tegenstelling tot vanmiddag - een volwaardig optreden. In de ruim 18 jaar dat ze bestaan heeft de band een behoorlijke naamsbekendheid verworven. Dat is te merken aan het massaal toegestroomde publiek, dat vol aandacht luistert naar de nummers die in het teken staan van Boris Ryzji. Dat komt waarschijnlijk ook doordat de teksten Nederlandstalig zijn en een verhaal vertellen. Joan van Joan as police woman is zo stoned als een aap vermoeden we. Geeft niks. We zijn wel wat gewend. Als haringen in een ton vergaapt het publiek in The Shelter zich aan deze intense vrouw met haar prachtige stem. Melancholisch haalt ze uit. Joan maakt grotendeels waar, waar al die nieuwsgierigen voor gekomen. Eén van de grote beloftes van het afgelopen jaar en iedereen wil erbij zijn. Indrukwekkend voor de liefhebber van het genre en wellicht verdient één van de meest besproken artiesten van Crossing Border 2006. Het mooie van een festival als Crossing Border is dat je er nog wel eens tegen een onbekende band of act aanloopt waar je prettig door wordt verrast. Dit is het geval in Cuatro waar de singer-songwriter Scott Matthews optreedt. Deze Engelsman is in Nederland nog totaal onbekend. Zelfs zijn debuutalbum 'Passing Strangers' is nog niet verkrijgbaar in Nederland. Toch zijn er nog redelijk wat nieuwsgierigen op zijn optreden afgekomen en luistert iedereen aandachtig naar de akoestische liedjes en intrigerende stem van de zanger. Scott Matthews doet vooral qua stemgeluid denken aan Jeff Buckley. Het enige nadeel is dat 50 meter verderop het optreden van Joan as Police Woman plaatsvindt, die regelmatig boven de akoestische gitaar van Scott uitbeukt. Gelukkig laat hij zich hierdoor niet van de wijs brengen en ook het publiek kan het niet deren. Zij zijn zo aandachtig aan het luisteren dat het gedreun nog amper opvalt. Na de klok van tienen krijgen we in de Cascadeur echt iets Crossing Borderigs te zien: Stephen Emmer's Recitement. Een unieke gebeurtenis omdat de organisatie aan Emmer heeft gevraagd zijn (nog te verschijnen) cd hier te vertolken. Emmer heeft zo'n kleine twintig jaar niet meer opgetreden en oogt onwennig maar niet minder enthousiast. Hij is trots op zijn muzikale kompanen. Het zijn dan ook niet de minste zoals Jac Bico op gitaar, baswonder Manuel Hugas, Eric Hoeke achter het drumstel en Ruud Bruels van het Metropole orkest op trompet. Het zestal zes composities gebaseerd op gedichten, poëzie en proza. De stukken worden over het algemeen heel ingetogen gebracht en hebben soms een jazzy touch. Het gedicht Everens van Borgers lijkt uit het fusiontijdperk van de jaren zeventig te stammen. De vertolkers van de gedichten staan op Harddisk. De stem van Richard Burton in het gedicht Boy with a cart is prachtig om te horen en veroorzaakt kippevel. Ook heeft Emmer twee gasten die live een gedicht vertolken. Michael Parkinson, beter bekend als Shy-rock van de Postmen, vertolkt er een van Thomas Hardy. Maar de ster van Recitement is Sylvia Kristel. Zij vertolkt heel subtiel het Franse gedicht La Beautier van Charles Baudelaire. Dit soort programmaonderdelen maakt Crossing Border écht heel uniek. Aan de Schotse popband Aberfeldy de taak om het programma in de Cascadeur af te sluiten. Dit vrolijke vijftal doet dat geheel in stijl. Vrolijke popliedjes met kop en staart. Zanger/gitarist en boegbeeld is Riley Briggs maar wordt aan de linker- en rechterkant van het podium ter zijde gestaan door twee lieftallige dames. De blonde Sarah McFadyen verzorgt de versiering in Aberfeldy zowel op viool, percussie, keyboard en andere tierelantijntjes. De typische Britse liedjes en het typische Britse uiterlijk gaan de tent in als zoete koek. De grappige en droogkomische anekdotes van de in een wit gestoken pak doen de rest. Graag zouden we dit Schotse vijftal graag een keer terug willen zien. Terug naar The Shelter. Hier vindt het laatste optreden van de avond plaats, te weten dat van The McCarricks. Het betreft hier Martin McCarrick op cello en zijn vrouwe Kimberlee McCarrick op viool. Tijdens de act worden beelden vertoond, waar The McCarricks op meespelen. Ze spelen een goed ingestudeerd stuk, wat - op enkele versnellingen na - vrij rustig is. Het draait vooral om de sfeer en die weten ze maar al te goed te brengen. Een waardige afsluiter van de vrijdagavond dus!