Tijdens de vierde aflevering van de Contex concertreeks op vrijdag 24 november wordt met de presentatie van het programmaboekje de voorpret van State-X New Forms compleet gemaakt. De avond staat in het teken van het muzikale experiment en biedt een voorproefje van wat er te zien en te horen zal zijn op 15 en 16 december. Vanavond spelen NANKO, We vs. Death en Zea in de bankhal van het Nutshuis. Na een inleidend praatje van HPC directeur Rob Vondracek mag NANKO de spits afbijten. Ietwat verscholen staat hij achter een grote tafel vol met apparatuur. Naast midi controllers, processors en labtop bespeelt hij ook elektrische gitaar. Het schaarse publiek luistert aandachtig naar de klankwolken en soundscapes die de geluidskunstenaar de zaal in slingert. Op hypnotiserende wijze mengt hij gruizige beats met flarden van gesamplede gitaarriffs. Een onvoorspelbare wirwar van klank en sfeer. Zo slaat een kalme en warme stroom van geluiden ineens om naar een maniakale trip met onverbiddelijk harde beats. Het is een uiteenlopende set met meerdere uitersten, subtiel stromend van minimal en ambient tot uptight en disturbing. Naast de dood strijdt We vs. Death vanavond ook vooral tegen de akoestiek van het Nutshuis. Met een stenen vloer en een glazen plafond is deze voor het vijftal verre van ideaal. Toch maken de Utrechtenaren een sterke indruk. Hun muziek ligt in het verlengde van bands als Mogwai en Explosions In The Sky. Instrumentale melancholische rock, met dynamische songs, die gemakkelijk zeven minuten of langer klokken. We vs. Death wordt daarin aangevuld met een trompettist. Al snel blijkt dat de band een goed geoliede collectieve spelmachine is, die kan terugvallen op voldoende individuele kwaliteiten. Sterke composities waarin op knappe wijze wordt gebalanceerd tussen licht & donker en warm & koud. Groteske en bombastische passages worden afgewisseld met rustige, zelfs jazzy fragmenten. Het nog steeds beperkt aanwezige publiek wordt overdonderd en overspoeld door een imposant geluid. En terwijl één van de gitaristen zijn snaar vervangt toont de band tijdens een kort en geïmproviseerd intermezzo zijn absolute vakmanschap. Afsluiter van de avond Zea sluit perfect aan op de filosofie van de avond. Het duo maakt een ongebruikelijke combinatie. Ze maken pop/rock songs die worden ondersteund door experimentele en buitensporige elektronica. Naast een zanger/gitarist staat een bezwete knoppendraaier gebogen over zijn samplers, sequencer, fx en synths. Verbolgen beats en rauwe noise verpakt in een popliedje, met wisselende resultaten. De songs lijken vaak op een georganiseerde chaos, met veel passie en intensiteit voorgedragen. Aan het einde van de set is de knoppendraaier volledig doorweekt, aangezien hij voortdurend staat te dansen en te springen. Alsof zijn leven er vanaf hangt. Een aantal toeschouwers raakt geïnspireerd en danst enthousiast mee op de stuwende beats en scheurende gitaar. Ondanks de lage opkomst van het publiek kan de avond als een succes de boeken in. De organisatie heeft met slechts drie acts toch een alleraardigste dwarsdoorsnee van het State-X New Forms concept gegeven. Experimenteel en grensverleggend op het snijvlak van de intelligente elektronica en gedreven rockmuziek.