Liefhebbers van het impressionisme konden afgelopen donderdag hun hart ophalen in het Paard van Troje. Drie acts vertegenwoordigden deze kunstrichting met overweldigende liedjes. Kippenvel alom. Impressionisme betekende in dit geval: het verlaten van de klassieke vormen voor gezochte harmonische, melodische en ritmische effecten, ook wel het impressionisme van Ravel genoemd. Wat algemener gezegd is het impressionisme een kunstrichting die in 1860-70 in Frankrijk is ontstaan, waarbij schilders een indruk van kleur en licht trachtten vast te leggen. Meindert Talma (& The Negroes) mag vanavond het publiek opwarmen. De noisy geluiden en visuele effecten prikkelen de zintuigen. Aan de muziek is het nogal wennen, maar de performance is fantastisch. Bassiste, drummer ( met plaksnorretje) en gitarist gaan behoorlijk uit hun bol. Zanger en toetsenist Meindert Talma gaat tevens compleet op in de muziek en de Friese (o, vandaar dat ze moeilijk te verstaan zijn ) teksten. Het geluid is helaas tijdens de eerste helft van de set niet al te best. Eén grote, doffe brij van herrie. Later wordt het geluid beter en weet de band de aandacht van het publiek vast te houden. Vooral bij het liedje Een smerig karwei. Hier zingt Meindert over een slagersdochter die door ene Klaas met een koevoet wordt vermoord, omdat ze teveel gezien heeft. Het is een smerig karwei, maar iemand moet het doen, luidt het refrein van het liedje. Redelijk luguber, maar wel interessant. Het lukt Leon Giessen (Mondo Leone) perfect om het publiek te boeien. Bijna aandoenlijk om hem in zijn eentje op het podium te zien zitten, omringd door twee gitaren en één basgitaar. Ook heeft hij bij elk liedje een filmpje, want Leon is namelijk ook filmmaker. Met een soort footswitch kan hij bij elk liedje een nieuw filmpje uitzoeken en starten. Een beetje onhandig af en toe, want de filmpjes staan allemaal door elkaar heen, waardoor het soms lang zoeken is. Ach, het zij hem vergeven, want hij had van tevoren alvast zijn excuses hiervoor aangeboden. De liedjes van Leon blijven van begin tot eind mateloos boeien. Bij elk liedje hoort een leuk verhaal. Ooit met de trein van Den haag naar den Bosch gereisd? Moet je echt eens doen, en dan aan de linkerkant gaan zitten, want na een tijdje zie je een huisje voorbij komen met daarop het hoofd van de legendarische gitaarheld Jimi Hendrix geschilderd. Verder vertelt Leon dat zijn basgitaar Barry heet, vernoemd naar Barry Baxendale, die weer gitaarles heeft gehad van Herbie Flowers die waarschijnlijk weer de bekendste onbekende bassist ter wereld is. Ook heeft hij een documentaire gemaakt over Phil Lynott en speelt hij mee met Dancing in the moonlight van Thin Lizzy, terwijl er beelden van Phil op het scherm achter Leon verschijnen. Cabaretier Andre Manuel, also known as Maneman, laat met orgeltje en gitaar zien hoe hij liedjes maakt waarin hij ook nog eens prachtig speelt met de Nederlandse taal. Kind van het akkoord, junkie van de taal en verslaafd aan het woord. Je zal het maar verzinnen! Ook het liedje Drinken broer, gebaseerd op het leven van Rory Gallagher, weet het publiek goed te raken. De emotie waarmee Andre zingt en speelt is goed te voelen en dat maakt hem behoorlijk bijzonder. Alles aan hem is echt en puur. De Nederlandse taal leeft, en hoe! Fantastisch en vooral heel bijzonder om te zien hoe drie acts vanavond het paard publiek een onvergetelijke avond bezorgen door beeld en geluid zo mooi te combineren en door gevoelens zo mooi onder woorden te brengen. Een avond die het publiek nog lang zal bijblijven! Jammer dat er maar zo weinig mensen op af kwamen.