Punkers, oma’s, een dwarsdoorsnede van de Nederlandse bevolking heeft de weg naar het Paard van Troje gevonden. Na een jaartje sabbatical viert De Dijk zijn terugkomst met het jubileum album Zullen We Dansen 1981 - 2006 en een uitgebreide tour. Terwijl manager Jantien de handdoeken en de flesjes water klaarzet, wordt het publiek opgewarmd met de laatste cd van Bruce Springsteen, een persoonlijke favoriet van zanger Huub van der Lubbe. Plots schalt er een filmtune uit de speakers. Iedereen staat op scherp. Drummer Antonie Broek tikt af en het feestje is gelijk begonnen met Lovesong 100.001. “Hier gaan we weer,“ zingt Huub, en iedereen zingt met hem mee. “Leuk dat jullie er allemaal zijn,“ laat hij weten. “Vanavond zullen we een aantal nummers spelen die een lange tijd niet meer op de setlist hebben gestaan.“ Direct klinken er vanuit de voorste rijen verzoeknummers op. “Nee, nee, wij maken de keus.“ Streng doch rechtvaardig zet de band Voor de tover in. Trompettist Mike Booth staat aan het begin van de avond nog een beetje te geeuwen. Als je het tourschema van De Dijk bekijkt is dat ook niet verwonderlijk. Nederland wordt volledig platgespeeld! Dat De Dijk daarbij niet kiest voor een gemakkelijke Greatist Hits-show strekt ter aanbeveling. De geoliede machine waartoe de groep is uitgegroeid, dwingt respect af. De nummers swingen als een trein. De ogenschijnlijk eenvoudige teksten van Huub raken de toehoorder recht in het hart. Geen gimmicks zoals samples of filmpjes op de achtergrond voor deze mannen, maar eerlijk vakmanschap. Slechts bij het lied Recht in de ogen van de voorlaatste cd Later Is Nu wordt gebruikgemaakt van een spookachtige lichtshow. Gitarist JB Meijers geeft met zijn bluesy spel de sfeer extra kracht mee. De aanstekelijke soul-intro van Laat het vanavond gebeuren klinkt. De Hot Haarlemmerdijk Horns laten het publiek swingen! De trouwe fans, die ook de rustige nummers hebben weten te waarderen, roeren zich. Meeschuddende lijven en knikkende hoofden zijn het resultaat. Huub verruilt in een hoekje van het podium zijn mooi gebloemde, maar bezwete blouse voor een interlockje. Onderuit is zo’n wat ouder nummer dat de band lang niet op het repertoire had staan. JB en saxofonist Roland Brunt gaan een duel aan in een prachtig E-Street arrangement voor sax en toetsen. Tijdens Als het golft is een zee van wuivende, nee, golvende armen te zien. Van voor tot achter is het Paard één kolkende massa. De sympathieke band keert twee keer terug voor een uitgebreide toegift, bestaande uit zes nummers. De mannen hebben er dik twee uur opzitten. “Dank voor de mooie avond. Tot zover hadden wij het ingestudeerd,’’ plaagt Huub de toehoorders. Maar de band zet publieksfavoriet Dansen op de vulkaan al in en de heupen staan al weer te schudden. Bassist Hans van der Lubbe kijkt tevreden omhoog. Het golft op de balkons van het Paard.