Ook ’s avonds had Kaderock een ruim aanbod. Op het binnen- en buitenpodium, maar ook in de tent aan het eind van de groenstrook, waar acts als Bohdi en Bellydidge de kans kregen om ook wat publiek te trekken. Op het buitenpodium staan de heren van Suburbs ondertussen al te spelen. Lekkere rocknummers, een paar mooie gitaarsolo’s, de door Di-rect tot hit gemaakte single Rollercoaster en een nummer van de nieuwe plaat, het komt allemaal voorbij. Het publiek, zowel jong als oud, kan dit wel waarderen en beweegt hier en daar lekker mee. Binnen is het tijd voor Juice. Het gaat goed met deze vier jongens. Ze waren te zien als opener op de Haagse KoninginneNach, er is de afgelopen tijd hard gewerkt aan een E.P. Het geluid staat erg hard. De vrolijke, dansbare popdeuntjes worden dan ook het publiek in geknald. Tijdens de eerste nummers stralen de jongens zelf nou niet echt uit dat ze er zin in hebben, maar gelukkig verandert dit naarmate de set vordert. De lach op hun gezicht werkt aanstekelijk en op het laatste nummer danst het publiek tot aan de bar. Terwijl het jongere publiek nog binnen staat te dansen, verzamelt het voornamelijk wat oudere publiek zich buiten. Op het podium staat namelijk de zevenkoppige Zappa-tribute band Cuccurullo Brillo Brullo. De luisteraars worden getrakteerd op heerlijk swingende nummers die Zappa componeerde in vele stijlen: rock, pop, jazz, bigband, elektronica en klassieke muziek. De heren van Cuccurullo Brillo Brullo leven zich helemaal in. Al zou je de muziek niet kunnen horen, van de gezichten van deze muzikanten valt af te lezen hoe mooi de solo’s zijn. Toch is het jammer dat tenorsaxofonist Boris van der Lek niet overal even goed te horen is. Binnen hebben bassist Robin Koerts en rapper Andy Ninvalle het podium bestegen. Samen zijn zij Mad Men United. Al voordat presentator Gerard v/d IJssel de mogelijkheid krijgt om de heren aan te kondigen, vertelt Andy het publiek met zijn rappe tongval een verhaal over zijn moeder in New York. Ook wordt er al een voorbeeldje gegeven van de muziek die deze heren gaan maken, Andy maakt een aantal geluiden, die reeks wordt gesampled en vervolgens herhaald, waarna de bassist er een vette groove bij speelt en Andy er met zijn freestyles overheen rapt. Het is bijna ongelooflijk wat voor muziek hieruit voortkomt en dat allemaal rechtstreeks uit het hart, aldus de rapper. De nette pakken die de heren aan hebben, weerhouden hen er niet van mee te swingen wanneer er wordt overgestapt op wat meer reggae/dancehall-achtige nummers. Iedereen in de volle zaal bekijkt de heren met bewondering en vooraan danst het publiek enthousiast mee. Na het laatste nummer volgt er een luid geroep om een toegift. De heren van Mad Men United gaan nog even door, maar buiten staat The POLAR Exploration Ship al op het podium. De southern rock van deze heren klinkt erg goed, maar lijkt niet echt aan te slaan bij het publiek. Het plein is een stuk leger dan hiervoor en het publiek reageert vrij rustig. Van het wat kouder wordende plein terug naar binnen. In een warme, bomvolle zaal is NuClear Family al begonnen met het opzwepen van het publiek. Ook al hebben de jongens last van rondzingende microfoons, NuClear Family zet een heel vette show neer. Snelle raps, Nederlands, Engels, Frans, a capella, rake teksten, deze jongens hebben het allemaal in huis. Het publiek lijkt het grootste deel van de nummers te kennen. Meezingen en interactie is dan ook geen probleem. Wat een energie komt er uit die gasten. Het publiek heeft even tijd om bij te komen en dan is het de beurt aan de band Kitty Contana. Deze goedgemutste heren krijgen met hun blije en aanstekelijke rocknummers al snel de voetjes van de vloer. De fans vooraan hebben het prima naar hun zin. Is het tijdens de eerste nummers nog erg druk, naarmate het optreden vordert loopt de zaal wat leeg. Buiten staat namelijk Focus op het punt te beginnen. Dat Focus een band is die jaren geleden internationale successen boekte, dat weten de meeste jongere bezoekers van Kaderock waarschijnlijk niet eens. Maar dat deze band bestaat uit supergoede muzikanten wordt ook hen al snel duidelijk. Al snel is het plein weer helemaal vol. Uitstekende nummers, mooie instrumentale stukken, indrukwekkende solo’s, de hammondorgel en de dwarsfluit zorgen voor een sfeervolle afsluiter buiten. Tijdens het laatste nummer Hocus pocus wordt er enthousiast meegeklapt. Het publiek gaat lekker los en er worden zelfs pogingen tot stagediven ondernomen. Terwijl er buiten redelijk rustig genoten wordt, gaat het er binnen een stukje heftiger aan toe. De jongens van de Vlaamse band Gino’s Eyeball spelen daar namelijk hun poppy punkrock. De songs slaan goed aan bij het publiek, vooraan ontstaan mooie pits en het bier vliegt in het rond. Ook het kunstje van de drummer, die zijn drukstok op zijn neus kan laten balanceren, wordt beloond met een luid applaus. En dan staat er nog één laatste act op het programma, de band Boogie-Delight. Disco, dance, soul, funk, alles komt aan bod. Al swingend speelt de band de nodige klassiekers en een aantal lekkere nummers van nu. Achter in de zaal kletst en drinkt het publiek nog lekker verder. Vooraan gaan de heupjes nog geruime tijd los. Als Boogie-Delight er om kwart over één toch echt een einde aan maakt, stroomt de zaal beetje bij beetje leeg. Buiten waggelen de Kaderockers heel langzaam naar huis. Kaderock 2006, zeker een geslaagd feestje!