Ieder heeft zijn eigen reden om naar Parkpop te gaan. Een favoriete band, bijkletsen met kennissen, lekker in het zonnetje liggen. 3voor12/denhaag vroeg regiogenoten naar hun Parkpopgevoel. Met bijdragen van Tino van Leeuwen, Leontine de Reede, Leonie Willemstein, Mireille van Hilten en Tamara Andriessen. Jeroen Meere, 20 jaar, beginnend producer onder de naam M-Plex, denkt bij Parkpop aan: “Enorm veel mensen die in het zonnetje genieten van de bands en de lekkere sfeer.” En ook: “Een enorme crowd die los kan gaan op een vrij feest.” Hij wil er dit jaar weer heengaan, voor de vierde keer. Hij heeft zijn eigen favoriete plek om te zitten. “Achter de toiletten bij de markt is het wat rustiger, en daar kun je lekker chillen.” Zijn leukste herinnering: “Dat er bij een bepaalde skaband, ik weet niet meer de naam, iedereen losging op de muziek. Dat gaf een vrij gevoel.” Jeroen heeft het programma van dit jaar nog niet bekeken. “Ik ga sowieso voor de sfeer. Maar wat komt er? O, Postman wil ik wel zien.” Er zijn maar weinig festivals waar de Leidse Sandra Reimert niet van de partij is. Een kleurrijke, graag geziene gast en in de scene bijna even beroemd als een gemiddelde BN’er. Dit jaar is ze weer aanwezig op Parkpop om vooral te bivakkeren voor het X-stage. "Ik kom weer lekker in het gras hangen en mensen kijken. Dat vind ik, naast de muziek, het allerleukste om te doen". De eveneens Leidse Nicoline Streng is Parkpopfan in hart en nieren. "Parkpop betekent zomer voor mij. Het is maar één dag in het jaar, maar het voelt als een minivakantie, maar dan in de herrie. Het enige wat ik nog mis is mijn barbecue." Om de maag toch gevuld te houden, doet Nicoline zich vooral tegoed aan suikerspinnen en Belgische wafels. "Op Parkpop staat zo'n tentje waar ze een laag roze glazuur over de wafels kwakken, mierzoet maar goddelijk." Voor de oer-Haagse Henk Bres is de mensenmassa bij Parkpop te groot. "Tegenwoordig ga ik niet meer naar Parkpop, mij te druk. Maar vroeger ging ik altijd. Om mensen te kijken. Dat was in de jaren tachtig, de punkperiode. Er liepen veel van die gekke figuren rond met van die grote hanenkammen op hun hoofd en spelden door hun oren. Dan dacht ik bij me eige:je ziet er niet uit! Maar het was geweldig om te zien. De muziek deed me niet veel, maar die mensen... Als je vraagt naar mijn Parkpopgevoel moet ik weer aan die punkers denken. Wat een types waren dat!" Tim van Tongeren, directeur afdeling Bestuur, Recht en Veiligheid van de Haagse Hogeschool draait ook al heel wat jaren mee. Op de vraag "wat is jouw Parkpop gevoel?" antwoordt hij: "Veel nostalgie! Ik ben niet van de generatie die veel clubs bezoekt, maar wel het oude festivalgevoel heel sterk heeft. Dat is voor mij ooit begonnen met de free concerts van Pink Floyd in het Amsterdamse bos. Dat is heel lang geleden, maar mensen van mijn generatie zullen het zich nog wel herinneren. Bos, park en pop vormen voor mij tot op de dag van vandaag een van de leukste combinaties." Bart Chabot ten slotte is trots op het festival! "Parkpop???? Nou, daar doen we honderdduizenden bezoekers jaarlijks een Groot Plezier mee! En we zijn North Sea Jazz al kwijt, dus... Met beide billen bóvenop dit festival gaan zitten, zodat we Parkpop tenminste níet kwijt raken!!"