In Nederland is hij nog onbekend. Zelfs in zijn thuisstad New York hebben nog maar weinig mensen van hem gehoord, want Kid Ginseng treedt bijna nooit solo op. Hij brengt wel EP’s en singles uit en is maakt deel uit van de band Tom Tom Club. Kun je nagaan hoe bijzonder het is dat organisator La La Land erin is geslaagd deze bijzondere electropunk performer te strikken als voorprogramma voor Chicks on Speed in Paard van Troje op 27 januari. Kids talent werd toen hij veertien jaar oud was ontdekt door Tina Weymouth en Chris Franz van de Tom Tom Club. Zij zagen hem in de weer met electropunk en achter de draaitafel en raakten onder de indruk. Tegenwoordig componeert hij muziek met behulp van analoge apparatuur. De synthesizer is zijn belangrijkste instrument. “Ik werk uitsluitend met hardware. De computer gebruik ik alleen maar om de sound vast te leggen.” Hij neemt alles thuis op en brengt het resultaat naar een studio, waar het gemasterd wordt. OP zijn nieuwste cd, Blessé, staat een nummer dat wordt gezongen door Anat Ben-David, een vrouwelijke mutiperformer uit Londen. “Ik heb haar een paar keer ontmoet toen zij in New York optrad.” De samenwerking heeft goed uitgepakt in de ogen van Kid: “Ik heb de complete track gecomponeerd, van het begin tot het eind. Zij heeft alles intact gelaten zoals ik het had gemaakt, alleen de zangpartij toegevoegd.” Kid werkt ook regelmatig samen met Jonny Steady, een schoolvriend van hem. “We zijn samen begonnen met muziek maken, toen we een jaar of veertien, vijftien waren. Hij is een heel getalenteerde componist. Op dit moment studeert hij. Soms doet hij nog wat met muziek, soms heeft hij het te druk. Dus ik moet erg mijn best doen om hem over te halen muziek te maken, maar als hij dat doet, is het resultaat verbazingwekkend.” Aanvankelijk schreef hij grappige teksten. “In de stijl van de Teenage Lobotomy Lyrics van The Ramones.” De laatste tijd, sinds hij meer de singer/songwriterkant is opgegaan, zijn ze wat persoonlijker geworden. “Ik schrijf nu meestal droevige liedjes. Ik zou mezelf niet echt somber willen noemen, maar wel erg gevoelig wat mijn relatie tot andere mensen betreft. Ik heb nogal wat narigheid meegemaakt. Op dit moment ben ik ook niet echt vrolijk.” Het lukt hem wel om erom te lachen, voegt hij eraan toe, maar het klinkt niet zo van harte. Kid kijkt ontzettend uit naar zijn optreden in Paard van Troje. Niet alleen dat, maar ook naar een ontmoeting met een van zijn helden, Legowelt, oftewel het Haagse electrowonder Danny Wolfers. “Ik volg zijn werk al jaren. Ik vind het fantastisch dat ik in zijn thuisstad ga spelen. Ik heb hem uitgenodigd voor mijn optreden en wil graag met hem praten bij een kopje koffie.” Hun werk is niet helemaal vergelijkbaar, oordeelt Kid. “Het mijne is meer punkachtig en minder gepolijst. Hij heeft een heleboel authentieke apparatuur, die hij een tachtigerjaren geluid kan geven. Als je zijn werk hoort, lijkt het of het uit die tijd stamt, maar de geluidskwaliteit is veel beter.” Over muziek heeft hij een uitgesproken mening. “Amerikaanse singer/songwritermuziek is mooi, maar degenen die ermee bezig zijn, hebben flauw benul van electro. In de USA is voor die stroming vrijwel geen markt. Als je het op daarmee wilt maken, moet je enorm gehypt worden, zoals Moby, maar dan moet je ook zorgen dat je muziek gebruikt wordt voor commercials, bijvoorbeeld voor een automerk.” Alleen eind jaren negentig was er even belangstelling voor electro in zijn vaderland. “De electro clash was een paar jaar lang populair. Een deel ervan vond ik wel okay, maar volgens mij is dat niet a priori originele muziek. Amerikanen hebben nog altijd geen idee wat electro eigenlijk is. Ze houden meer van gitaar muziek. Om de twee, drie jaar heb je weer zo’n ‘buzz’ band die gigantisch gepromoot wordt.” Dat is de reden dat iedereen bij de indie labels wil zitten, denkt Kid. “Zo’n label dat erkend wordt door de grote jongens. Dat maakt bekend dat die band het binnenkort helemaal gaat maken en meteen duikt iedereen erop.” Dat betekent niet dat Kid zelf alleen maar van electro houdt en niet van andere muzieksoorten: “Sommige gitaarmuziek is best goed. Ik luister graag naar hardcore punk. Als het maar serieus en met hart en ziel is gemaakt.” Want zo maakt hij zelf ook muziek. “Mijn muziek is alles voor me, daar ga ik helemaal voor. Ik wil dat je dat vooral duidelijk maakt aan het Nederlandse publiek.” Vrijdag 27 januari 19:30 - Chicks on Speed, Kid Ginseng, Chris Frantz & Tina Weymouth (Tom Tom Club/Talking Heads) dj-team - Paard van Troje, Den Haag, aanvang 20.30 uur, kaarten € 14,99.