Waterpop 2006: de avond

Variatie met authentieke en nieuwe stijlen

Wanneer zaterdag 12 augustus de middag overgaat in de avond, gebeurt toch wat iedereen verwacht had: de hemelpoorten gaan open op Waterpop. Oranje en blauwe regencapes worden uitgedeeld en zo is het veld al snel een kleurig geheel, mede door de roze suikerspinnen en goudgele biertjes/pannenkoeken/frietjes. Vanonder caps en meegenomen paraplu's volgt het publiek de verrichtingen verder van de optredende bands. Na ongeveer twee uurtjes is het alweer droog.

Variatie met authentieke en nieuwe stijlen

Cok Jouvenaar | Tamara Andriessen | Eefke Hazebroek | Remco van der Ham Foto's: Bart van Geyt en Ron van Varik Wanneer zaterdag 12 augustus de middag overgaat in de avond, gebeurt toch wat iedereen verwacht had: de hemelpoorten gaan open op Waterpop. Oranje en blauwe regencapes worden uitgedeeld en zo is het veld al snel een kleurig geheel, mede door de roze suikerspinnen en goudgele biertjes/pannenkoeken/frietjes. Vanonder caps en meegenomen paraplu's volgt het publiek de verrichtingen verder van de optredende bands. Na ongeveer twee uurtjes is het alweer droog. Big 2 en Willy zijn de blije rappers en hiphoppers van The Opposites. Zoals zij zelf zeggen op hun site: “Wij maken geen softe schijt, maar buitenlandse funk met een oer-Hollandse flavour.” Het optreden staat bol van kreten als lauw, raggen en gooi je handjes in de lucht. The Opposites krijgt het publiek ontzettend goed mee, de hits slaan in als een bom. Iedereen gooit inderdaad de handjes in de lucht en kent de teksten. Jammer is alleen dat ze vaak erg onverstaanbaar zijn en je je afvraagt welke taal nu uit de boxen komt. “Zijn er nog vrouwen met tieten hier?” Sorry mannen, die hebben de vrouwen allemaal thuis laten liggen. Iets voor de klok van half zeven begint de Britse band The Archie Bronson Outfit. Het is inmiddels begonnen met regenen, wat ervoor zorgt dat veel mensen Waterpop even voor gezien houden en thuis een hapje gaan eten. Jammer, want The Archie Bronson Outfit is zeker de moeite waard. Het kwartet speelt stevig potje bluesrock met een psychedelisch randje. De nummers zijn vrij rechttoe rechtaan en bevatten weinig franje. Dit is echter ook meteen de kracht van de band, die de nummers met volle intensiteit brengt. De band heeft inmiddels een platencontract bij hetzelfde label als Franz Ferdinand en Arctic Monkeys. Dat belooft veel goeds. Tijd voor authentieke muziek. De rauwe en ongepolijste bluesklanken van het trio T-99 worden door het publiek warm ontvangen. De vrolijke gezichten in het veld verraden blijdschap met deze afwisseling. Van meet af aan zijn de drie heren een succes in Wateringen. Zoals altijd is zijn ze stijlvol gekleed, met zwarte hoeden op en een dito pinguïnpak aan. Het geeft de country-achtige bluesnummers wat extra’s mee. Soms doen die aan oude evergreens denken. Zo zingt een enkeling in het publiek het aloude Fever mee. Daarmee lijkt alles op zijn plek te vallen. Zeker de drummer gaat goed los. Zijn verbeten blik spreekt voor zich. T-99 werkt er vandaag echt voor. Hierna krijgt het Waterpoppubliek compleet andere koek voorgeschoteld: Lefties Soul Connection. Deze Amsterdammers zetten een dampende, groovende set neer. De muziek van de Lefties doet het beter in een rokerige, zweterige zaal, maar op dit avonduur is er ook niets mis mee. Aangevuld met een tweede gitarist is het net of de mannen Spaanse peper in hun reet hebben. Het publiek wordt van voor tot achter ingepakt. Invloeden van The Meters en Booker T zijn nadrukkelijk aanwezig. Van laats genoemde komt het nummer Chickenpex voorbij. Dat is nog niet alles. De band begeeft zich op glad ijs door hier en daar te improviseren. Het klinkt erg gewaagd, maar retestrak, supervet en één en al overtuiging. Spinvis op een festival? Een artiest als hij, die optreedt voor uitverkochte zalen, hoort hier eigenlijk niet thuis. Toch trekt hij een groot aantal bezoekers naar Waterpop. Om 20.00 uur staat het veld bomvol. Gekleed in een jack met buttons heeft hij zich aangepast aan het festivalgebeuren. Dat geldt ook voor zijn muziek. Hij heeft ‘maar’ zes bandleden meegebracht. De sound van Spinvis wordt vooral gekenmerkt door muzikale effectjes. Die mis je een beetje, zeker omdat de violiste ontbreekt. Toch zet Spinvis een geweldige show neer. Zodra het wat donkerder wordt, zorgen de gekleurde lampen op het podium voor een sprookjesachtige, intieme sfeer. Ook op een festival voelt Spinvis zich als een vis in het water. En iedereen maar denken dat er een Afrikaanse band staat ter afsluiting op Waterpop. Helemaal fout. Think of One presents Tráfico is een collectief uit de Antwerpse muziekwereld met leden van onder andere Zita Swoon en Flowers for Breakfast. Multiculturele muziek, die over de hele wereld reist en overal een riedeltje meepikt. Het is een overtuigend optreden, waar de energie vanaf spat. Dat heeft zijn weerslag op het publiek. Het hele veld staat te swingen in de stralen van de lichtshow. Think of One presents Tráfico is een schitterende afsluiter voor Waterpop.