De organisatie van Pure Jazz Fest kon zaterdagavond 19 augustus opgelucht adem halen. Er waren meer kaarten in de voorverkoop verkocht. Op vrijdag waren de geluiden bezorgd over het geringe aantal betalende bezoekers. Dit euvel werd op de tweede dag goed gemaakt. Maar wat wil je met publiekstrekkers als Karin Bloemen, Freek de Jonge, Izaline Calister, Cubop City Big Band, Room Eleven en het Metropole orkest. Openingsact Jazz Jamaica heeft koud het buitenpodium beklommen, of een wolkbreuk teistert de binnenstad van Den Haag. Het zit de mensen achter Pure Jazz Fest niet mee. Vielen de bezoekcijfers op de eerste avond tegen, vanavond laten de weergoden het afweten. Door de regen mag de cross-over brug niet gebruikt worden. Te gevaarlijk. Voor velen een pak van het hart. Pas laat op de avond, als de plassen zijn verdwenen, gaat de brug weer open voor publiek. Om meer mensen te trekken heeft de organisatie een stunt bedacht: twee entreebewijzen voor de prijs van één. Hiermee komt het bedrag voor een festivaldag op 21,25 euro per persoon. Een stuk klantvriendelijker dan 42,50 euro moet de organisatie gedacht hebben. Hiermee wint dit team veel sympathie. De zaterdagprogrammering belooft veel goeds voor de liefhebbers en freaks van Jazzgeoriënteerde muziek. Op het RTV Westpodium start het collectief Amel Eiland’s Elevation. Op zang vinden we de saxofonist van Rare Groove Orchestra. Dit Haagse kwartet ontbreekt op Pure Jazz Fest. Uiteindelijk blijkt dat de heren vanavond op het Jazzfestival in Delft spelen. Samen met een festival in Haarlem komt de teller op drie Jazzfestivals dit weekend. Misschien een idee om de krachten te bundelen en een groot festival neer te zetten als tegenhanger van het – door commercie vergane – North Sea Jazz? Room Eleven, de band rond zangeres Janne Schra opent met een vrolijke mengeling van urban en traditionele jazzklanken in de grote zaal van het Theater aan het Spui. Veel eigen werk passeert de revue, maar ook covers worden niet geschuwd. Zo heeft Room Eleven de George Micheal klassieker Faith geheel eigen gemaakt. Op het buitenpodium gaat ook theatervrouw Karin Bloemen aan de haal met covers. Als speciale gast doet ze mee met de band van haar man, The Buzz Brothers Band. Bewerkingen van nummers van onder andere Lizz Wright, Norah Jones, Billy Holiday en zelfs Visions van Stevie Wonder komen langs. Het publiek trotseert de regen om La Bloemen te bewonderen. Ook haar schijnt de regen niet te deren: “Ieder bloemetje heeft water nodig!” Verder laat Bloemen haar serieuze kant zien en probeert haar grappen en grollen achterwege te laten. Toch ontglipt haar hier en daar een grapje, wat een komische noot aan het optreden geeft. In de Nieuwe Kerk vinden we een ander komisch talent: Freek de Jonge. Op muziek van Robert Jan Stips heeft Freek een jazzmis onder het motto 'Wat is ons nog heilig' in elkaar gezet. Zelfs een geheel feestelijk verkleed koor komt er aan te pas. Freek heeft niet de minste muzikanten in huis. Drummer Leon Klaassen heeft zijn sporen ruimschoots verdiend, maar op een jazzfestival heeft hij zelden gespeeld. Gaande weg blijken echter de kritieken dat Freek zijn beste tijd als cabaretier heeft gehad waar te zijn. Deze levende legende begint nu echt een domineeszoon te worden en zijn belerende vingertje roept veel irritatie en aversie op. Ook vanavond wordt er geïmproviseerd. In het S-W-H Apple Tree Café geven ondermeer dj’s Lucky Dubz en Thelonious een workshop over hoe een rap en beat worden gemaakt. Leuk vermaak als tussendoortje, maar beter is het om de Dr. Anton Philipszaal in te gaan waar het Metropole Orkest stukjes filmmuziek laat horen. Vince Mendoza is de dirigent van de dag, geen kleine naam als het gaat om arrangeren van jazzstukken. In het verleden heeft hij ondermeer stukken van de Yellowjackets voor ditzelfde orkest gearrangeerd. Het thema is filmcomposities door jazzmusici zoals Deathwish van Herbie Hancock. Terence Blanchard, de hoofdgast van het festival, speelt met het Metropole Orkest ondermeer 25th hour van de Spike Lee film uit 2002. Izaline Calister steelt de show op het buitenpodium. Met veel interactie en een levendige zangstijl geeft deze Curaçaose schone één van de beste concerten van deze avond weg. Geruggensteund door een ijzersterke band, waarbij de veelzijdige en krachtige speelstijl van drummer en broer Roël Calister niet onvermeld mag blijven. De lichtkunst van Duitser Karl Feldman op het stadhuis zorgt voor extra dimensie in het donker. Feldman voorzag eerder de Brandenburger Tor in Berlijn van lichtkunst. Dit weekend laat hij zijn creativiteit de vrije loop op het stadhuis. Hierna is het buitengebeuren ten einde. Het programma op de binnenpodia is nog in volle gang. Het dertienjarige drumwonder Remy Troost laat in de foyer van het Theater aan het Spui een stukje bebop horen. Hij heeft duidelijk veel geluisterd naar Art Blakey. Zijn stijl verraad de invloed van de meester. Iets geheel anders is de band Brazilian Girls, in veel persberichten aangekondigd als de sensatie van het festival. Bijzonder is het wel, maar of deze act thuis hoort op een jazzfestival is de vraag. Dit soort elektronische beats verwacht je eerder op een experimenteel festival. Beter is het om de avond te eindigen in de Nieuwe Kerk met Kindred Spirits Ensemble met hun show Love Is Supreme. De titel verraadt al waar dit naar toe gaat: John Coltrane. Een overduidelijke verwijzing naar Coltranes meesterwerk uit 1964, A Love Supreme. Na een aantal noten weten we dat deze grote formatie goed thuis is in de jazz en het werk van Coltrane. Toch is het niet de in 1967 overleden saxofoonlegende waar je aan denkt, Kindred Spirits Ensemble doet meer denken aan Return to Forever. Het toetsenspel van Wiboud Burkens en het laidback spel van drummer Eric Hoeke doen denken aan de legendarische sound van Chick Corea’s band. Het koor wat tegenover het podium zit zorgt er op zijn beurt weer voor dat de composities wat weg hebben van de musicals Hair en Jesus Christ Superstar. Wat Freek de Jonge aan het begin van de avond niet lukte, krijgt het Kindred Spirits Ensemble wel voor elkaar: spiritualiteit in de jazz terugbrengen. Pure Jazz Fest eindigt zaterdag dus in hogere sferen.