De oplettende concertbezoeker kent zangeres Amie wellicht van Folie à Cinq. De door bandwisselingen geteisterde band won in 2004 de Café van Vlaanderenbokaal. Het mocht niet baten. Omdat het niet lukte een nieuwe ritmesectie te vinden, kozen de leden van de eclectische groep eind 2005 voor een time-out. Nu vormt Amie met Ton het duo Porridge. 3voor12 voelde haar aan de tand. Amie leerde Ton kennen in het Delftse Lorre. Op dat moment werd daar het eindconcert van Studio 52 gegeven. Amie: “Dat was een project waar ik toen met Folie à Cinq aan meedeed. De bedoeling was om bandjes de mogelijkheid te geven om een keer in een studio iets op te nemen als een soort opstapje. Helaas had de gemeente de subsidietoezegging ingetrokken en is de cd nooit gemaakt.” Ton was die avond in Lorre om een vriendin van hem, die ook meedeed, op gitaar te begeleiden. Amie vervolgt: “Na mijn optreden kwam hij naar mij toe om zijn enthousiasme te uiten. Omdat het niet zo goed ging met Folie, vroeg ik hem of hij iets voor me wist. Zonder muziek zou ik namelijk zeker folle (gek) worden. Hij gaf me zijn mailadres en zo is het begonnen.” De muziek van Porridge laat zich moeilijk omschrijven. Het duo volgt niet het gebruikelijke singer/songwriterpad. Avant-gardistisch/akoestisch komt nog het meest in de buurt. Amie: “Het is een papje van alles wat in ons opkomt. Mijn grootste invloeden zijn Kate Bush, Tori Amos, Mike Patton en de podiumpresentatie van Marilyn Manson. Tons invloeden zijn: Neil Young, Bjorn Berge, Tony Joe White en, niet te vergeten, Remmelt, Muus & Femke.” Amie schrijft het grootste gedeelte van de teksten. “Als ik vast zit, overleg ik met Ton. Die komt dan weer met heel verrassende dingen.” Hoewel de muziek vooral van Ton komt, heeft Amie vaak al een soort schematische voorstelling in haar hoofd. “Ik regisseer en dirigeer eigenlijk de muziek. Zo komen we samen tot een eind.” Porridge heeft onlangs een eerste demo opgenomen op de zolder van collega-muzikant Thijs Muus. De eerste kennismaking tussen Ton en Thijs was boeiend. Amie: “Ton zag Easy Meat spelen in wat nu Bazart heet en merkte dat hij, na een aantal biertjes, naast Thijs stond te pissen in het toilet. Zoals iedereen weet, ontstaan daar de meest interessante gesprekken. Zo vroeg Ton of Thijs ook gitaarles gaf. Dat is ondertussen vijftien jaar en gitaarlessen geleden.” Omdat Muus een eigen studio heeft, genaamd Lunar@tic, was het voor Porridge een logische stap hem te vragen te helpen. “We willen optreden en daar heb je als zelfrespecterende band toch echt een demo voor nodig. De toevoegingen van Thijs' zang en instrumentaria waren voor ons een aangename verrassing.” Amie verteld wat er schuil gaat achter de mooie titels op de cd: Perseveres, Hypobulic, At first sight en Introspective. “De eerste drie nummers gaan eigenlijk allemaal over relationele zaken. Een gaat bijvoorbeeld over iemand die wel vleselijke liefde wil, maar niet van plan is om geestelijk te investeren. Wel de lusten, niet de lasten. Of juist het tegenovergestelde: gebrek aan vleselijke liefde in een ogenschijnlijk goede relatie. Het kortste Porridgenummer betreft aantrekkingskracht op afstand. Het vierde en laatste nummer heeft niets met mannen te maken, maar juist met vrouwen. Het gaat over mijn zelfbeeld: onzekerheid door ideaalbeelden. Onlangs hebben we een nummer over mijn Jack Russell SCSI geschreven en nu zijn we bezig met Take away bike over een vouwfiets, die we vorige week gekocht hebben. Tja, waarom niet? Vouwfietsen hebben ook recht op aandacht!”