Op 8 april staan de beste acht coverbands van Nederland in de finale van Clash of the coverbands. Met Zenith of Zeal als Haagse vertegenwoordiging reden om af te reizen naar Studio 22 in Hilversum. Zonder Idols-decor een kale bak met plek voor 3000 man en vanavond voor ongeveer tweederde gevuld. De sfeer wordt gemaakt door de deelnemende bands en hun fans. Rhythm ’n Soul uit Assen is een zeskoppige formatie met repertoire als Some kind of wonderful en Disco inferno, maar hoewel kwalitatief goed, komt het allemaal wat tammetjes over. De met de band meegereisde fans vinden het natuurlijk prachtig en ook de band zelf lijkt het wel naar de zin te hebben. Die teneur zie je de hele avond terug: bands die stralen op het podium, met voor zich enkele honderden trouwe aanhangers, voor het overgrote deel gehuld in T-shirts van hun favoriet. De tweede band, Premium uit Harreveld, tapt uit een heel wat steviger vaatje: songs van Live en Pearl Jam sieren hun setlist. De heren zetten in de twintig minuten toebedeelde speeltijd een overtuigend optreden neer. De toon is gezet, het niveau ligt hoog vanavond. Het Friese Big Apple gaat de strijd echter met plezier aan en weet minstens net zo te overtuigen. Zanger/gitarist Erwin Dorrius imponeert met 1999 van Prince, zangeres Wieke van der Bij doet dat met Anastacia’s Left outside alone. De fans wapperen driftig met papieren vlaggetjes met bandlogo. BAXTEEN uit Krommenie metselt een stevige geluidsmuur, maar laat hier en daar wat steekjes vallen, hetgeen wel gecompenseerd wordt door een zeer enthousiaste podiumpresentatie. Zangeres Monique Kee weet vervaarlijke rockposes aan te nemen en zingt Guano Apes’ Open your eyes deels door een megafoon. Een heavy versie van Soft Cell’s Tainted love klinkt lekker, ondanks de niet geheel zuivere zang. Ook Exposur3 uit Soest lijkt een subtopper. De nog jonge band kiest met songs als Kiss van Prince en Knocking on heaven’s door voor platgetreden paden. Kane’s Something to say is een verrassender keuze, maar komt kwalitatief niet boven het maaiveld uit. WASTE is weer een groep die grossiert in heavy klanken. Nummers van Muse, Metallica en Puddle of Mud zijn onder meer in de set van de Aalsmeerders te horen. Voor vele oren misschien te heftig, maar het tekent wel de diversiteit van de avond en als de kwaliteit goed is – en dat is bij WASTE zo – dan hebben hardere acts evenveel kans als die met een dansbaarder repertoire. Dit toonde de eindoverwinning van Fake No More (juist, een Faith No More coverband) in vorige editie van Clash of the Coverbands al aan. Het Haags/Rotterdamse Zenith of Zeal vertegenwoordigt onze regio. De dames en heren brengen een swingende set met onder meer Hey ya van Outkast en Dance little sister van Terence Trent D’Arby en hebben het duidelijk naar de zin. Helaas heeft de geluidsman het moeilijk met de twee leadvokalen, twee achtergrondvokalen, vier blazers, toetsen, drums, bas en gitaar. Met name de blazers zijn soms moeilijk hoorbaar en wat zangeres Marloes van Reijzen in het tweede deel van de afsluitende medley zingt is ook al niet te verstaan. Jammer. Afsluiter Vanavond Niet, Schat zet een zeer professionele act neer. De bandnaam komt terug in een vertaalde versie van Robbie William’s Angel, hier gekoppeld aan Even aan m’n moeder vragen. Het land van Maas en Waal komt net zo gemakkelijk voorbij als Bestel maar van Rowwen Heze. De groep verwerkt geregeld bekende melodietjes in de nummers, zo opent het afsluitende Marianneke van Drukwerk met de riff van AC/DC’s Whole lotta Rosie en komen fragmenten van onder meer Peter Gunn en Kom van dat dak af voorbij. Het nummer eindigt met de bekende klanken van de can can, waarop vijf jonge deernes in fraaie outfits ook het dansje komen doen. Professioneel dus, maar misschien ook net iets te bedacht allemaal. Het is al ver na middernacht als de jury – met onder meer Henk Temming, Bombita Lies Schilp, Mylene de la Haye en Syb van der Ploeg – overeenstemming heeft bereikt en presentatrice Manuela Kemp de uitslag bekend kan maken. Na enkele awards voor de beste individuele muzikanten wordt als eerste de winnaar van de Publieksprijs bekend gemaakt en dat is Vanavond Niet, Schat. Ze kunnen bij Henk Temming een single gaan opnemen. Dan is het tijd voor Het Grote Moment: de winnaar van deze editie van Clash of the coverbands is… Big Apple. Ook voor hen een single-opname, en daarnaast een videoclip en professionele begeleiding op allerlei zakelijke aspecten. De fans juichen, familieleden pinken een traantje weg en ook de muzikanten en aanhang van de andere groepen applaudisseren sportief mee. Geen wanklanken, Big Apple behoorde duidelijk tot de favorieten. Geen prijzen voor Zenith of Zeal, maar verliezers zijn ze niet: deze ervaring neem je niet meer af. Of je coverbands nou als volwaardige acts ziet of niet, deze finale toont aan dat er op hoog niveau gewerkt wordt. Via de website van de organisatie kun je een dvd bestellen met van elk van deze bands twee tracks, opgenomen tijdens de halve finale in Paradiso. Opnamen van deze finale kun je terugluisteren op zaterdag 15 april bij City FM.