Een unieke gebeurtenis leek het te gaan worden voor aanvang van het optreden van Snake Charming in het Paard Podiumcafé op donderdag 20 oktober. En dat werd het ook. Voor het eerst in ongeveer drie jaar tijd stond deze band in voltallige bezetting op het podium. Gitarist Erik Schurman had de formatie twee jaar geleden verlaten, maar is weer helemaal terug op het oude nest. Ook Trombonespeler van het eerste uur Patrick Votrian gaf acte de presence. Dit was goed te merken, gisteravond. Erik Schurman verliet meer dan twee jaar geleden Snake Charming om zich toe te leggen op producerswerk en op zijn werk als geluidsman in de Dr Anton Phillipszaal. Tevens had Erik een aanbieding gekregen om mee te werken aan de Writer’s Week in Londen. Maar, om maar weer even een cliché uit de kast te trekken, het bloed kruipt nou eenmaal waar het niet gaan kan. Erik zocht zijn oude maatjes weer op, om op het tributeconcert van John Lagrand te spelen. De vonk tussen de heren was er nog steeds. dus moest Erik gewoon weer plaatsnemen als gitarist in Snake Charming. Ondertussen had Snake Charming nog meer veranderingen ondergaan. Erwin Smitskamp had de formatie verlaten en zijn plaats werd ingenomen door Peer Wassenaar, de bassist van het eerste uur. Wassenaar had ondertussen furore gemaakt als bassist bij wijlen Bram Vermeulen en De Dopegezinde gemeente, waar ook Patrick Votrian de trombone bespeelt. Weer op volle sterkte staat Snake Charming op deze donderdagavond op het smalle podium. En zoals het spreekwoord zegt, De eerste klap is een daalder waard. Want vanaf het eerste tromgeroffel van Bert Fonderie krijgt het Podiumcafé een optreden cadeau wat niet snel vergeten zal worden. Het gebruikelijke Snake Charming recept komt langs. klezmer, ska, chansons, poppy nummers, Jiddische invloeden, jazz, Funk en Nederlandstalig repertoire. Alles door elkaar gehusseld en verpakt in de typische sound waar het kwintet bekend om is geworden. “We hebben twee jaar niet meer geoefend. Eh... daarvoor trouwens ook niet!” zegt bandleider en klarinetspeler Marcel Cuypers na een start met enkele bekende nummers zoals Everything for you en Split. Hiermee verraadt Cuypers stiekem het geheim van de kok. De vijf muzikanten zijn niet de minste. Allen beheersen hun instrument tot in de details. Het is aan het gemak van hun spel te zien hoe Snake Charming in elkaar steekt. Virtuositeit gestoken in nonchalance, of de één de ander volgt. Het repertoire zit er zo ingebakken dat de band vrijwel niet op fouten kan worden betrapt. Achteraf vertelt Erik dat het heel spannend was en hij best steekjes heeft laten vallen. Niemand die het gemerkt heeft in het publiek. In plaats van om te mierenneuken over een verkeerde riff of beat besloten de aanwezigen de benen los te gooien en zich te laten meeslepen door de vrolijke en aanstekelijke nummers. De band bestaat dan ook ‘pas’ een jaar of zeventien en vanavond komt het bekende werk uit hun carrière weer langs. Snake Charming zelf heeft er ook ontzettend veel zin. Het spelplezier en enthousiasme van de vijf mannen spat werkelijk zo van het podium af, dat het bijna voelbaar is. Aan het begin van de eerste set wordt het ene up-tempo stuk na het andere gespeeld. Patrick Votrian laat zien dat hij ook de show kan maken. Opeens springt hij van het podium af en duikt op zijn knieën om enkele bezoekers die de locatie verlaten, even goed toe te blazen. Als een dolle stier jut hij de boel lekker op en weet hierin Erik Schurman goed mee te krijgen. De twee heren brullen gezamenlijk, luid de refreinen in één microfoon. De tweede set geeft aan dat de band ook thuis is in het rustige repertoire. Prachtige klezmerballads worden voor overgave gebracht. Maar ook de humoristische noot ontbreekt niet. Heen en weer van Drs P is omgetoverd tot een Snake Charmingnummer, evenals Brussel van Jacques Brel. Na enkele instrumentale medleys volgen de overbekende nummers Jericho en Way down Mozes. Als Marcel aan het eind van het optreden de band nog even aankondigt en zo naar de toegift toepraat, zetten Erik, Patrick, Bert en Peer het ene na de andere intro in. Het Wilhelmus gevolgd door de intro van Wind cries Mary van Jimi Hendrix. Afsluiten doet Snake Charming ook weer op een geheel eigen manier. Somewhere over the rainbow is het slotstuk. Vijf heren die in koor de vrouwelijke vocalen op zich nemen, ultiemer kan haast niet.