Op 13 juni 1980 werd in de, inmiddels gesloopte, Haagse Houtrusthallen een uniek festival gehouden waaraan 17 beatbands deelnamen, die verantwoordelijk waren voor het imago: Den Haag, Beatstad nummer 1. Vijfentwintig jaar later staat de tweede editie van de Beatbach gepland, met voorafgaand een groot promotieconcert tijdens Parkpop 2005. Wegens te lage kaartverkoop is de tweede Beatnach er nooit gekomen. De cd/DVD van de Parkpop editie van het Beatnachoptreden kwam er wel en werd 24 oktober gepresenteerd in podiumcafé de Paap. In lang vervlogen tijden, toen we nog jong en onbedorven waren, hadden we onze eigen helden. De muzikanten uit de pop- en beatbands stonden in Nederland op een voetstuk en hadden scharen fans die probeerden zoveel mogelijk live optredens bij te wonen. De televisie zond nog uit op twee netten en bands die het presteerden om op te treden in een televisieprogramma van de verzuilde omroepen waren echte sterren. De poster van de toenmalige Britney Spears van de lage landen, Mariska Veres, was voorzichtig uit de Popfoto of Muziek Expres gehaald en hing in menige jongenskamer boven het bed. De ouders van toen hadden geen goed woord over voor al dat langharige muzikantentuig en begrepen niets van de jeugd van de jaren zestig en zeventig. In het begin van de jaren tachtig ontstond er een revival van al die fantastische muziek uit de jaren zestig en zeventig, waarin de roots van disco, rock en andere muziekstijlen verweven waren. De jongeren van toen werden de ouders van de jaren tachtig met een sterke, nostalgische hang naar die goede oude tijd. Het was dan ook niet verbazingwekkend dat een initiatief om de eerste Haagse Beatnach op 13 juni 1980 te organiseren uiterst succesvol was. In de voorverkoop waren de zevenduizend kaarten al zo goed als verkocht. Ook de namen van de artiesten die optraden klonken als een klok. Op het podium stonden artiesten als Q65, The Shoes en Sandy Coast. De Beatnach was een feest en reünie voor alle deelnemende artiesten. Vijfentwintig jaar later gaven de artiesten van toen ter promotie voor het evenement een optreden tijdens het jubilerende Parkpop. Nog eenmaal traden de helden van het vinyl op en stalen de show tijdens een geweldig optreden voor zo’n 200.000 man. Dat dit optreden hier en daar wat rammelde, viel alleen de jeugd van nu op, die muziek hoofdzakelijk kent van videoclips en MP3. Voor de oudere jongeren waren de optredens nog steeds een feest van herkenning. De helden van toen straalden nog eenmaal en genoten misschien nog wel meer dan het publiek. Opnieuw was het een reünie, die op DVD werd vastgelegd. De festivalbezoekers van toen zijn inmiddels op de bank hangende, bierdrinkende vijftigers geworden, die genieten van de meer dan zestien zenders die de kabel te bieden heeft. Het valt dan ook niet mee om deze groep te motiveren en te mobiliseren een kaartje te kopen voor de Haagse Beatnach. Daarom viel het doek voor de tweede editie van de happening. Gelukkig waren de DVD-opnames van Parkpop er nog. Deze schijf werd gepresenteerd tijdens een besloten presentatie op 24 oktober in de Paap. Bij binnenkomst zitten veel helden te bomen en te zeiken, het zijn tenslotte veelal Hagenaars, over de muziek van vroegah. Het zogenaamde reürineren. Toch is de sfeer goed en de meningen over het wel of niet door laten gaan van het evenement zijn verdeeld. Veel aanwezigen vonden het Parkpop optreden het absolute hoogtepunt, dat moeilijk te evenaren is. Als de DVD gepresenteerd wordt en de Parkpopbeelden over het grote scherm knallen dan geef ik ze graag gelijk. Een festival in de Uithof had zomaar het feest van de vergane glorie kunnen worden. De DVD is goed verzorgd met prima beeld en een uitstekend geluid. Het is een tijdsdocument en een wannahave voor de krasse knarren die later spijt zullen hebben dat ze niet in een Haags Beatnachkaartje hebben geïnvesteerd. Ook de meegeleverde audio cd draait de hele dag al vrolijk zijn rondjes in de auto. Na het video optreden van Rob Bolland komen de Beatnach deelnemers nog eenmaal op het witte doek aan het woord. Hans van Toorn (Hu & the Hilltops) besluit de DVD-interviews met de wijze woorden: “Opa doet zijn kunstje nog een keer.”