Daughters of Soul geven een swingend feestje

Bloedverwantschap en jarenlange ervaring verloochenen zich niet

Ferry Bovet, ,

De Daughters of Soul zijn een project van de Amerikaanse zangeres/songwriter Sandra St. Victor, die onder meer werkte met Curtis Mayfield, Chaka Khan, Prince, Paula Abdul en Mary J. Blige. Ze verzamelde een stapel talent om zich heen: zes zangeressen die hun roots hebben in de soul. Keep the soul alive, maar dan op de authentieke manier. Als avondprogramma van het Vrijheidsfestival deed het gezelschap het Paard van Troje aan. Zevenhonderd heren en dames hadden het vervolgens moeilijk om stil te blijven staan…

Bloedverwantschap en jarenlange ervaring verloochenen zich niet

De Daughters of Soul zijn een project van de Amerikaanse zangeres/songwriter Sandra St. Victor, die onder meer werkte met Curtis Mayfield, Chaka Khan, Prince, Paula Abdul en Mary J. Blige. Ze verzamelde een stapel talent om zich heen: zes zangeressen die hun roots hebben in de soul. Keep the soul alive, maar dan op de authentieke manier. Als avondprogramma van het Vrijheidsfestival deed het gezelschap het Paard van Troje aan. Zevenhonderd heren en dames hadden het vervolgens moeilijk om stil te blijven staan… Drie dames uit het gezelschap zijn daughters in de waarste zin van het woord: Lalah Hathaway, dochter van Donny Hathaway; Indira Khan, dochter van Chaka Khan en (Lisa – ze gebruikt haar voornaam niet) Simone, dochter van Nina Simone. De overige drie zijn ‘spiritual daughters of soul’, legt Sandra uit: naast haarzelf zijn dat Nona Hendryx (o.a. Labelle) en Joyce Kennedy van Mother’s Finest. “Vrouwen die soul in hun bloed en in hun ziel hebben!” Sandra is duidelijk enthousiast. De begeleidingsband bestaat op de gitarist na uit Nederlanders en wordt geleid door de Haagse toetsenist Wiboud Burkens. Hij speelde onder meer in het Haagse El Weirdo’s Jazz Sextet en later met Marco Borsato. “Helemaal te gek om dit te mogen doen. Sandra heeft me dit voor project gevraagd. Zij heeft het repertoire samengesteld en ik heb het muzikale deel uitgewerkt. Vorig jaar hebben we alleen in het buitenland gespeeld. Gelukkig nu ook in eigen land! Een paar shows maar, want het is wel een hele organisatie om iedereen bij elkaar te krijgen.” Nu iedereen dan bij elkaar is, houden de dames niet van halve maatregelen: het feestje, want dat is het zeker, duurt maar liefst twee uur en twintig minuten. Na een introductie krijgt eerst de ‘jongere’ garde de spotlights; achtereenvolgens Indira, Simone en Lalah brengen nummers van, geïnspireerd door of opdragen aan hun ouders. Het is met name Simone die imponeert met een krachtige stem en de gevoeligheid van het nummer ‘Breakdown’, dat haar moeder nooit heeft kunnen horen; een moeder die haar dochter wilde beschermen tegen de muziekindustrie en het er maar moeilijk mee had dat ze ook zangeres wilde worden. Sandra zelf brengt werk van haar oude band Family Stand, solomateriaal en Sly’s ‘Family affair’, hier en daar bijgestaan door de andere dames. Nina Simone’s ‘Four women’ wordt gebruikt om de ‘veteranen’ te introduceren: naast Simone en Sandra zingen Joyce en Nona elk een couplet uit dit tekstueel beladen nummer. Langzaamaan wordt het tempo opgeschroefd. Wanneer Nona ‘Sweat’ inzet, is de boel niet meer te houden. Samen met Simone laat ze zien wat kontschudden precies is, om vervolgens het publiek uit te dagen. Een jongeman weet niet hoe snel hij het podium op moet komen en eerlijk is eerlijk, ook hij had de swing duidelijk in z’n body. Het is een jolige boel op het podium. Voor Joyce is het slechts nog een kwestie van inkoppen. ‘Baby love’ en ‘Truth’ll set you free’ van Mother’s Finest worden de zaal ingeslingerd; de ritmesectie grooved en de gitaar ronkt. Een vette versie van ‘Higher ground’ van Stevie Wonder bereidt het publiek voor op de finale: voor Labelle’s ‘Lady Marmalade’ verovert ieder zich een plekje op het podium, zodat er negen zangeressen staan te zingen. Want de drie uitstekende achtergrondzangeressen (bekend van onder meer Total Touch) mogen zeker niet vergeten worden. Hun bijdrage is de icing on the cake. Schoonheidsfoutjes, ja er zijn er wel een paar, maar een kniesoor die er op let. Al was het overenthousiaste “hello Amsterdam” waarmee Indira als eerste zangeres het podium betrad, wel even een pijnlijk moment. En haar jurkje, tja… De meningen waren verdeeld, laat ik het daar maar op houden. Betekent het Vrijheidsfestival nog iets voor de Daughters? “Ja,” meent Sandra. “Wij kennen in Amerika natuurlijk ook onze Independence Day. Maar ik kom uit Texas en daar wordt ook nog een andere feestdag gevierd, namelijk de bevrijding van de slavernij. Dus ik kan heel goed relateren aan de gevoelens die bij zo’n dag horen. Een eer om hier op te mogen treden vandaag!” Voor geïnteresseerden: later dit jaar staat een liveDVD op de planning. De website van de Daughters of Soul houdt je daarvan op de hoogte.