Co.Caspar laat zich inspireren door geluiden in de natuur

“Mij interesseren klankstructuren”

Lilian van Dijk, ,

Verreweg de oudste deelnemer aan de La La Land Party op 28 mei in LVC in Leiden was Co.Caspar. Deze geluidsperformer mag dan al wat op leeftijd zijn, zijn denkbeelden en opvattingen over kunst, klanken en toneel komen vernieuwend en modern over. Hij is een intrigerende persoonlijkheid.

“Mij interesseren klankstructuren”

Verreweg de oudste deelnemer aan de La La Land Party op 28 mei in LVC in Leiden was Co.Caspar. Deze geluidsperformer mag dan al wat op leeftijd zijn, zijn denkbeelden en opvattingen over kunst, klanken en toneel komen vernieuwend en modern over. Hij is een intrigerende persoonlijkheid. Klankkunstenaar Co. Casper woont in Berlijn en is achterin de zestig. Een groot deel van zijn leven was hij leraar. “Ik werkte op een school voor leerlingen met een leerachterstand. Ze hadden ook nog een sociale stoornis door slechte gezinsomstandigheden.” Toen hij begin veertig was, in 1980, nam zijn leven een nieuwe wending. “Ik ben zeven jaar met theater bezig geweest. Ik was acteur en deed aan muziektheater. Ik leerde er hoe je een performance in elkaar zet en hoe je iets ensceneert.” Met kunst was hij altijd al bezig: “Ik heb ook schilderijen gemaakt en kunstobjecten vervaardigd.” Art Trouvé (kunst maken van dingen die je niet direct met kunst associeert, bijvoorbeeld spullen die je tussen het afval vindt) was de volgende stap. “Ik construeerde zelfbedachte klanklichamen. Dat waren alleen zuiver technisch gezien instrumenten. Ze waren aanvankelijk uitsluitend bedoeld als kunstvoorwerpen.” Voor zijn performance in LVC gebruikte hij bijvoorbeeld enorme deksels, een plastic handschoen, slangen, buizen, turbines en nog veel meer. “Die heb ik allemaal bij een bouwmaterialenhandel gekocht.” Co.Caspar vervolgt: “Ik ben toen performances gaan ontwikkelen met geluid, beeld en licht.” Hij heeft er geen bepaald doel mee voor ogen, verzekert hij. “Mij interesseren klankstructuren. Muziekinstrumenten zijn door de mens vervaardigde kunstproducten om harmonische muziek mee te kunnen spelen. Maar de natuur is vol geluiden. Elk geluid omvat het complete spectrum van de muziek. Ik heb een theorie ontwikkeld waarom de mens liever harmonische muziek hoort. De menselijke stem probeert zuivere tonen, harmonische klanken voort te brengen, terwijl geluiden in de natuur heel veel klanken bevatten. Het is praktisch onmogelijk om die geluiden te herscheppen.” Recente ontwikkelingen komen hem goed van pas bij zijn geluidscreaties: “Je hebt moderne, digitale mogelijkheden die je kunt toepassen om die geluiden kunstmatig te produceren. Dat boeit me enorm. Je hebt een veel groter associatiegebied. Je kunt uit een veel breder spectrum geluiden samenstellen.” Co.Caspar experimenteert graag. “Wat ik op het podium tijdens een live performance doe, geeft me de mogelijkheid mijn associaties spontaan te realiseren.” Met de bijbehorende videobeelden wil hij een historisch verloop verbeelden. Als laatste toont hij opnamen uit de natuur. “Die zal uiteindelijk overblijven als de mens al lang niet meer op aarde rondloopt,” is zijn overtuiging.