Op de zaterdag van het Zeeheldenfestival staan vaak de publiekstrekkers en de grootste acts. Ook dit jaar was het zaterdagprogramma vol klinkende namen. Burma Shave, Snake Charming, Nuclear Family, Hugo, Thijs en Femke en of dat nog niet genoeg was sloot Henk Westbroek het festival af. De vroege middag van zaterdag 25 juni stond in het teken van dans, straattheater, etnische en vooral Klezmer muziek. De Belgische entertainer Torch Michael liet vooral de jonge kinderen kennis maken met zijn kunsten en zong het koor De Zuinige mondjes repertoire wat bekend in de oren klonk bij de ouderen. Pas tegen een uur of drie gaat het programma richting popmuziek. Eerst wordt er nog getrakteerd op Klezmer van Ot Azoj. Daarna het trio Snake Charming. Alleen Marcel, Bert en Peer gooien en een flinke scheut rock, chansons en smartlap door hun muziek heen. Snake Charming was afgelopen woensdag ook al te bewonderen tijdens de feestelijke opening van deze zilveren editie van het Zeeheldenfestival. Na Snake Charming betreedt Burma Shave het grote podium. In Den Haag heeft Burma Shave nog altijd een enorm grote aanhang. De band was op deze zaterdagmiddag niet in vorm. Hun optreden is veel te kort om uit te pakken en de band geeft een vlak optreden. Naar de maatstaven van Burma Shave is dit optreden toch wel beneden het gemiddelde. Remmelt, Muus en Femke staan perfect geprogrammeerd in het midden van de middag. Met de zon gericht op het drietal laten ze veel werk van hun nieuwe album The long way round horen. Nog altijd is de invloed van Crosby, Stills, Nash en Joni Mitchell erg aanwezig. Maar ook een oudje wordt gespeeld. Het nummer If I was you van het debuutalbum wordt vandaag gezongen als duet tussen Femke en Hugo Remmelt. Best jammer. Het origineel bezorgt meer kippenvel. Vervolgens is het de beurt aan Moeras. Een band die 17 jaar heeft bestaan en alweer 17 jaar uit elkaar is. Speciaal voor dit Zeeheldenfestival is de formatie weer nieuw leven ingeblazen door bandleider Karel Witt. Muzikaal heeft het veel weg van de fusion uit de vroege jaren tachtig. De teksten zijn dan Nederlands, maar de composities zijn niets meer dan een slap aftreksel van de fusionacts Return To Forever en Steps Ahead. Na Moeras gooit Mopion het over een andere boeg. Dansbare reggae in combinatie met rock. Voor diegene die net wat hadden gegeten was Mopion het toetje. Zanger Reggie D. heeft een charisma dat de mensen nauwelijks meer stil durven te staan. Kinderen worden spontaan het podium opgetild zodat het net is of Mopion op een Unicef gala staat te spelen. Onlangs heeft de band met Erik Ritfeld, de toetsenist van Postmen samengewerkt. Hopelijk heeft Ritfeld de livesound van deze band goed kunnen vangen. Bij Nuclear Family begonnen de geluidsperikelen op te spelen. Die de rest van de dag niet meer weg wilden gaan. Na het intro horen de MC’s en de DJ elkaar niet meer. Ook de microphones vielen uit. De track 0-7-0 werd ingezet en even zo snel weer afgebroken. “Als ik nu geen geluid heb ga ik naar huis” gooide één van de MC’s terloops het publiek in. De techniek bleef het gelukkig doen, maar het geluid werd niet beter net als de opmerkingen die Ki en Pick ‘n’ Mix naar de geluidsman gooide. Niet alleen met het geluid was de plank misgeslagen. De Goudreinetten was ook te zoutloos voor woorden. Wie humor in combinatie met muziek maakt moet van hele goede huizen komen. Amateur-circuit heeft bewezen hier niet in thuis te zijn. Het publiek wilde liever wat anders. De coverband Anders wist de sfeer weer op te peppen. Met gitaarvirtuoos Maroen Franse, bekend van de bands Rebel en Bootstrap in de band kan er ook weinig mis gaan. Vanaf de setopener Can’t get enough of your love van Bad Company was het raak. Alle remmen los dus. Ondertussen was het Prins Hendrikplein overvol. Iedereen probeerde een glimp van bekende Nederlander Henk Westbroek te zien. Oorspronkelijk zou Henk Westbroek een optreden geven van zo’n anderhalf uur. Maar door kabelbreuk begon het optreden veel later dan gepland. Het optreden van Henk Westbroek vol met krakers uit het Goede Doel tijdperk liep niet soepel. Gekraak, gepiep en geluidsperikelen hadden de hoofdrol. Zijn korte optreden werd afgesloten met klassiekers als Sinterklaas (wie kent ‘m niet) en was de klassieke hit België het slotstuk.