Op een hete, zonnige vrijdag ging de derde dag van het Zeeheldenfestival van start. Deze vrijdag 24 juni stond het geheel in teken van de wereldmuziek. Uiteenlopende genres als jazz, punk, traditioneel Afrikaans en Indiase hindipop waren ruim vertegenwoordigd. Het Liesbeth Korpershoek Q-tet (LKQ) mocht op vrijdag 24 juni het spits van de derde dag van het Zeeheldenfestival afbijten. LKQ staat bekend om zijn intense en energieke presentatie. Dat wisten ze met hun rustige, klassieke ballads en ritmische jazznummers ook te bereiken. Ook de latin- en funkinvloeden waren goed te horen in een aantal nummers. Verrassend waren ze daarom zeker. Het publiek was het daar duidelijk mee eens. Mensen zaten rustig en aandachtig te luisteren naar het strakke samenspel van de voormalige conservatoriumstudenten. Met de rust op het plein was het echter snel gedaan toen The Icons het podium besteeg. De winnaars van de bandwedstrijd <19 Talent Event gaven met hun punkrocknummers het plein een extra dosis energie. Het publiek, dat inmiddels vervijfvoudigd was, rockte lekker mee met de drie meiden op het podium. Het boeide niemand dat The Icons minder strak speelden als dat ze normaal doen. Met de afgesproken 45 minuten speeltijd nam niemand genoegen. Leuk dat ze een extra nummer speelden, maar jammer dat ze hierdoor met hetzelfde nummer eindigden als waarmee ze waren begonnen. Toch is één ding zeker: van deze jonge meidenband zal Den Haag de komende tijd nog veel te horen en zien krijgen. Zo snel als het jongere publiek op het plein verscheen bij The Icons, zo snel waren ze er ook weer af toen de ruige muziek plaatsmaakte voor de hindipop van Faya. Toch swingde het overgebleven oudere publiek gezellig mee op de Bollywoodachtige muziektonen. De Indische/Nederlandse formatie wisselde hinidpop af met dancehall covers van onder andere K-liber. De echte verrassing zat hem in de carribean versie van een nummer van Guus Meeuwis. Zanger Jeetin J. hoefde maar de eerste zin te zingen, of het publiek zong uit volle borst mee. De bezoekers van het Zeeheldenfestival gingen pas echt helemaal uit hun dak op de Afrikaanse geluiden van de percussionisten van Sandja. Vooral de twee danseressen trokken veel enthousiaste kijkers. Werkelijk iedereen stond rondom het kleine podium mee te bewegen. De een met het hele lichaam, de andere alleen met het hoofd, dat op en neer bewoog. Na elk nummer kregen de leden van Sandja een staande ovatie. Een zwarte man in het publiek riep zelfs met volle overgave: "Het zijn gewoon witte bosnegers, zo goed zijn ze!" Het was aan de heren van Traffassi om de 'wereldavond' van het Zeeheldenfestival af te sluiten. Traffassi komt uit Suriname en staat vooral bekend om zijn feestmuziek. Deze avond deed de Surinaamse groep zijn reputatie eer aan. Traffassi bracht behalve de bekende 'Biggie Poku'feestnummers ook verrassende nummers als O, o Den Haag en gouwe ouwe Nederlandse nummers in een Traffassi-jasje ten gehore. Iedereen zong en feestte gezellig mee. Dit kwam vooral door de enthousiaste frontman Edgar. Hij betrok het publiek veelvuldig bij zijn presentatie. De interactie was zelfs zo groot dat Edgar de microfoon verscheidene malen uitleende aan een van de luisteraars. Met de woorden: “Een keer Traffassi, altijd Trafassi" sloot de band het optreden, en daarmee ook een geslaagde derde dag van het Zeeheldenfestival af.