Een lintje, een DVD en een biografie. Dat stond Andy Tielman, de man die de meeste invloed heeft gehad op rock- en popmuziek in ons land, op zaterdag 13 juni allemaal te wachten. Daarmee lost Nederland een stukje ereschuld af aan muziekstroming die jarenlang werd genegeerd. Dochter Loraine Jane komt samen met haar vader het toneel op van het Bintang Theater. Zij draagt het kistje met de bijzondere onderscheiding: Andy Tielman is Lid in de Orde van Oranje-Nassau geworden. Met de gitaar om de nek toont hij trots de medaille aan het publiek. Hij is er nog zo beduusd van, dat hij alleen nog maar zacht en hees kan praten. Gelukkig valt daar tijdens het concert weinig meer van te merken. Andy haalt zijn vijf octaven nog steeds. Behalve de DVD krijgt hij ook nog een boek aangeboden: zijn biografie. Eigenlijk was het al af, maar nu hij een ridderorde heeft gekregen, komt er nog een hoofdstuk bij. Over een dag of wat ligt het in de winkels. De mensen van Indische afkomst die na de Tweede Wereldoorlog en vooral in de jaren na de soevereiniteitsoverdracht - Indonesië werd in december 1949 een onafhankelijke staat – waren gekomen, werden jarenlang als tweederangsburgers beschouwd. Totaal onterecht. Op muziekgebied hadden ze zelfs een enorme voorsprong. In Indië luisterden de mensen al jaren naar Amerikaanse populaire muziek en kwamen zo in aanraking met country and western, Hawaiiaanse muziek en rock’n’roll. In elk huishouden was wel een gitaar, waar de jongeren ijverig op oefenden. De belangrijkste groep was onbetwist The Tielman Brothers. Vooral zanger-gitarist Andy heeft een enorme invloed gehad. Niet alleen op de Nederlandse rock- en popmuziek, maar ook op The Beatles en Jimi Hendrix. Dat kwam omdat Andy en zijn broers al gauw richting Duitsland vertrokken, waar veel meer waardering was voor hun soort muziek en waar goed geld te verdienen viel. Onder hun publiek daar stonden leden van The Beatles en Jimi Hendrix met hun neus vooraan om te zien hoe Andy speelde. Ook zij traden namelijk in die tijd veel op in Duitsland. In Nederland werden Indorockbands niet voor vol aangezien. De platenmaatschappijen en media waren uitsluitend geïnteresseerd in Nederlandse acts, enkele uitzonderingen daargelaten, zoals The Blue Diamonds en Anneke Grönloh. Andy, nu 69 jaar oud, is een verlegen, terughoudende man. Een jaar of tien geleden kwam hij terug naar Europa, nadat hij zich een tijd lang had teruggetrokken in Australië. Het was Carmen, een van zijn grootste fans uit Duitsland, die hem daar opspoorde en overhaalde om terug te keren naar Europa. Ze trouwden en kregen een dochter, Loraine Jane. Sindsdien staat Andy weer regelmatig op het podium, nu met zijn eigen band. Hij maakt weer cd’s en treedt op in Duitsland en Nederland. Vorig jaar speelde hij nog een deuntje mee bij het concert van de coverband Bootstrap tijdens Schollenpop. Dat het weer zo goed gaat met Andy, heeft mede te maken met het feit dat de laatste jaren een kentering heeft plaatsgevonden. De Indorock, zoals platenverzamelaars uit de jaren zeventig de muziek zijn gaan noemen, kreeg eindelijk erkenning. De rock’n’roll in Nederland zou niet zijn geworden wat hij nu is zonder de Indorockbands. Ook de nieuwe generatie Indo’s timmert goed aan de weg. In de topbands van Den Haag, zoals Anouk en Kane, zitten mensen met Indische voorouders.