Americana is niet echt in één uitleg te vangen. Het is een mengeling van meerdere stijlen; er zit wat country in, folk uit The South, blues uit de Mississippi-delta, vleugje bluegrass. Beetje dit, beetje dat. Ook Americana-artiesten kunnen het niet echt eens worden: wat maakt americana nou tot americana? Dondert ook niet. Gewoon muziek die je prima past, als een warme jas. Eet ‘t, en je weet ‘t. Voorafgaand aan het optreden van Polgate doet de band ook een poging om het begrip americana toe te lichten. Voorman Erny Green geeft voorzetten en Chris, Walter, Ilja en Ruben vullen aan of halen eerdere uitspraken onderuit met net zo valide argumenten. “In de meeste Americana music kom je een groot aandeel folk en country tegen; er wordt veel met slide gitaren gewerkt, met open stemmingen, mondharmonica’s en bluegrass banjo’s”, zo wordt geopperd. En er komt veel leed bij kijken, dus daar heb je ’t bluesy element. Erny beleefde zijn eerste muzikale ervaring met zijn zus, wanneer moeder op piano nummers van Randy Newman inzette. Hij werd eind jaren 70 muzikaal bewust door Joy Division, de new-wave band met stemmige teksten. Dingen die hem daarin opvielen kwam hij later bijvoorbeeld tegen bij Bob Dylan, Nick Drake, Leonard Cohen en Townes Van Zandt. Ook The Doors verloochenden hun voorliefde voor de oude Amerikaanse meesters niet. “Maar waar Americana nou begint en waar het ophoudt, dat is gewoon niet direct aan te wijzen”. Polgate staat aan de vooravond van de officiële release van ’Scarfish love on wings of mojo wire’, op 13 februari in Utrecht. “Natuurlijk vind ik dit de beste plaat tot nu toe, maar dat zegt iedereen over zijn nieuwste werk” meldt Erny, “maar waar ik erg over te spreken ben is hoe Henk Koorn, van ’Hallo Venray’, de plaat gecoproduceerd heeft”. Henk kwam tijdens de repetities binnen en had al snel een bepaald traject in gedachten. “Hij zorgde ervoor dat alle nummers een bepaalde spanningsboog kregen”. Tijdens het slechts veertig minuten durende optreden in de kleine zaal van Het Paard is die spanningsboog zeker aanwezig. Alle bandleden hebben er zéker plezier in, ondanks de tijddruk. Maar het knettert nog niet helemaal, het vonkt nog niet. Logisch; de huidige formatie is in feite nog maar een maand oud. Toetsenist/gitarist Ilja Bruinsma is onlangs toegetreden en dan mag je je als band nog geen zorgeloze uitstapjes en improvisaties laten welgevallen. Wacht een paar optredens af en Polgate is op stoom. Begin 2004 bracht JW Roy zijn ’Kitchen table blues’ uit, een album dat hij zelf zijn ’levenscrisis-album’ noemt. Aan een keukentafel wordt van alles besproken; wat eten we, waarheen gaan we op vakantie en moeten we nog bij elkaar blijven..? Een tijdlang stond alles hem tegen, hij componeerde niet meer met-de-gitaar-om zoals normaal, maar noteerde gelukkig wel zijn gedachten, gevoelens en melodieën. Met JW, zijn leven en zijn relatie gaat alles inmiddels weer prima. Jan Willem doet ook een gooi naar de vraag wat Americana is. Folkmusic komt erg overeen met Americana. “Alles wat je direct vanuit je gevoel in muziek uitdrukt kan folk genoemd worden. Zojuist zaten we te eten in een Indiaas restaurant en daar speelde sitar-muziek, direct vanuit het gevoel gespeeld. Zo is Cajunmusic ook gevoelsmuziek. Soul, Blues, Country, Folk komt over de hele aardbol voor. Het kan dus net zo goed in het Brabants gezongen worden. Maar dan heet het natuurlijk ‘Bramericana’! ”. De zoektocht naar wat Americana nou is wordt er niet succesvoller op. Maar het is wel en fantastisch bruggetje naar het uitbrengen van zijn Brabantstalige album in mei. Op de vraag met welke artiest, nog levend of al dood, JW zou willen optreden komt het antwoord erg snel: “André Hazes! Maar dan de échte, die met gevoel, zonder al die nepgalm, maar gewoon puur”. En puur werd het, in diezelfde kleine zaal in Het Paard. Op zijn Americana’st. Het lijkt erop dat het muziekgenre ‘Americana’ aan terrein begint te winnen. Elke maand is in Theater De Steeg aan het Westeinde het gehalte americana hoog, evenals bij Musemix in Chalet Ockenburgh aan de Monsterseweg. En op 20 februari volgt in Het Paard de ‘Americana Special II’ wanneer het publiek aan de Prinsegracht zich mag verheugen op de klanken van Daniël Lohues, Kevn Kinney en The Yearlings. Eet ’t, en je weet ’t.