Hoewel alle leeftijden uiteraard welkom zijn, zullen vooral mensen van dertig jaar en ouder zich aangesproken voelen door de programmering van de Zoetermeerse Boerderij. Bekende internationale acts uit de jaren zeventig en tachtig staan daar regelmatig op de planken. Samen met collega Bien Tadema schoof Ferry Bovet aan bij de man achter de schermen, Arie Verstegen, om het eens te hebben over zijn aanpak. “Je hebt een paar zalen in Nederland die zich hiermee bezighouden. Naast ons is dat het Podium in Hardenberg en soms de Lantaarn in Hellendoorn, maar daar houdt dan wel mee op. Dat betekent dat ons publiek niet alleen maar uit de eigen regio komt, maar eigenlijk uit het hele land.” Een dergelijk soort programmering vraagt misschien ook om een soort passie voor deze artiesten. “Ik heb er in ieder geval geen hekel aan,” beaamt Arie. “Maar dat wil niet zeggen dat ik niet van nieuwe dingen zou houden. Het is misschien een beperking dat je die dingen dan niet kunt doen, maar goed, je moet keuzes maken. Die keuze hebben we gemaakt en die heeft goed uitgepakt. Het publiek raakt in zekere zin gefixeerd op de zaal, want ze weten wat voor soort artiesten ze bij ons kunnen verwachten.” Om het allemaal nog eens extra onder de aandacht te brengen, stuurt de Boerderij ook regelmatig een nieuwsbrief rond. “We bereiken daarmee mensen tot over de landgrens heen, en dat is de beste publiciteit die je kunt hebben. Mensen voelen zich betrokken, op het moment dat er weer zo’n nieuwsbrief uitgaat zie je de voorverkoop ook enorm stijgen.” Arie heeft een duidelijk criterium bij het selecteren van bands. “Ik kijk toch wel naar kwaliteit. Er lopen veel bands rond die nog één origineel bandlid hebben en daarop teren. Nou, dan doe ik het dus niet. Ik heb geen zin om de mensen een soort coverband te verkopen onder de naam van het origineel. En ze moeten goed kunnen musiceren, dat wil ook nog wel eens tegenvallen.” En als ze er dan zijn, wordt er moeite gedaan een goede indruk achter te laten. “We willen muzikanten het idee geven dat ze thuis zijn. Dat zit ‘m in heel kleine dingen hoor, niet zozeer in wat ze betaalt krijgen. Een club vrijwilligers runt een hele goede keuken, het is gezellig, er is sfeer. En dat is belangrijk.” Hetgeen resulteert in een behoorlijke aanloop van gerenommeerde bands. “In de loop der jaren bouw je die contacten op. De indruk bestaat dat het alleen maar artiesten van weleer zijn, maar dat is niet zo. Wat je hier niet zo snel zult zien, zijn de hippe bandjes van dit moment. Dat heeft geen enkele zin, want die zijn in deze regio al genoeg te zien. Dus inderdaad artiesten uit de jaren zeventig en tachtig, maar we doen bijvoorbeeld ook veel fusion en andere stromingen uit de jazzhoek. Dat loopt ontzettend goed, onlangs hadden we bijvoorbeeld Tuck & Patti en Dave Weckl, allebei uitverkocht. En de jongeren uit Zoetermeer bedienen we met een dance programma.” Arie heeft al heel wat favorieten kunnen boeken, maar zijn verlanglijstje is nog groot genoeg. “Een John Martyn of Peter Hammill, dat zou ik erg leuk vinden. Maar ik sta regelmatig weer verbaasd wat op onze weg komt. Binnenkort twee dagen Alan Parsons Project, nou, dat had ik enkele jaren terug echt niet verwacht binnen te kunnen halen.” Alle reden dus om op de inslagen weg door te gaan! “Ik denk dat we inderdaad op een goede weg zitten. Een theorie die ik er altijd op nagehouden heb: vroeger op school had je altijd schoolconcerten en over het algemeen vond je dat helemaal niet leuk. Pas als je ouder bent ga je het waarderen. Vroeger stroomden jongeren als ze ouder werden door naar bijvoorbeeld het theater, maar dat is veranderd. Het is nu heel normaal om op je veertigste - of nog ouder zelfs - naar een concert te gaan. Dus ik zie er zeker toekomst in. We zijn zeg maar het theater van de 21e eeuw! En die mensen gaan niet elke week op stap, maar áls er wat is dat ze interesseert, dan zijn ze ook heel trouw.” De komende maanden kun je in de Boerderij onder meer Alan Parsons, UFO en Paul Carrack gaan zien.