Engelsman Ian Siegal was dit jaar een graag geziene gast op de Nederlandse (festival)podia. Een echte bluescat met een stem als de legende Howlin’ Wolf. Niet verwonderlijk dat Bill Wyman hem vorig jaar meenam als support act voor zijn Rhythm Kings. Voorafgaand aan zijn optreden op Westerpop wilde hij het een en ander over zichzelf en zijn muziek vertellen. Ian werd geboren in 1971 en komt uit het zuiden van Engeland. “Ik ben grootgebracht met de blues. Ik luisterde naar Little Richard, Buddy Holly, Muddy Waters en John Lee Hooker.” Op zijn zestiende begon hij als blueszanger in de band van een neef van hem. Pas twee jaar later begon hij met gitaarspelen. Behoorlijk laat. “Ik had al wel wat mondharmonica gespeeld, totdat ik erachter kwam dat gitaristen de meeste meisjes versieren. Maar ik ben niet meer op zoek naar vrouwen.” Hij lacht: “Ik ben getrouwd.” Zijn liedjes vertellen altijd een verhaal, of hij vertelt er een verhaal bij. “Ik doe dat niet met een vooropgezette bedoeling. Voor mij is dat een manier om contact te maken met mijn publiek, vooral als ik voor heel veel mensen speel. Daarmee probeer ik dezelfde sfeer creëren als in een kleine club. Alles waarover ik zing heb ik zelf beleefd. En al heb ik het niet persoonlijk beleefd, er zit altijd wel een stukje waarheid in.” Wat meteen aan Ian opvalt is zijn gouden tand. Waarom heeft hij die? “Gewoon, ik vind dat mooi. Maar er zit ook een verhaal achter. Ik speelde een keer op de bruiloft van een vriend van me, die tandarts is. Hij werd vreselijk dronken. Ik zei tegen hem: ‘Weet je wat ik graag zou willen: zo’n gouden tand.’ ‘Krijg je van mij, gratis,’ beloofde hij. Enfin, ik maak een afspraak, hij slijpt mijn volkomen gave tand af en stuurt me naar huis. Ik moest een week wachten totdat de gouden tand erop kon. Stuurt hij me na een paar dagen een rekening van 200 pond! Was ik niet blij mee. We hebben erover gepraat en hij heeft er wel iets af gedaan, maar ik moest er toch behoorlijk voor betalen.” Ian wordt aangeprezen als een geweldige gitarist. Tijdens de festivals horen we maar korte solo’s. “Ik heb er niet genoeg tijd voor. Je mag meestal maar drie kwartier of een uurtje spelen. Normaal speel ik een uur of drie, vier. Dan heb ik tijd voor langere solo’s.” Hij wil graag uitgebreider optredens doen in Nederland. “Ik hoop een clubtour in Nederland te doen in december. Zo mogelijk met The Strikes als voorprogramma. Die heb ik in IJmuiden gehoord. Prima jonge band, talentvolle muzikanten.” Zelf zou Ian dolgraag een keer het voorprogramma doen voor de Amerikaanse blueslegende Taj Mahal. “Ik heb net zijn autobiografie uit. Ongelooflijk, die man. Hij weet echt alles van muziek.” Ian Siegal heeft tot nu toe één album uitgebracht, getiteld 'Standing In The Morning'. In oktober en november doet hij weer voorprogramma’s voor Bill Wyman’s Rhythm Kings en met een beetje geluk is hij in december met zijn Ian Siegal Band weer in Nederland.