"Potverdomme!" zou Sjef van Oekel hebben geroepen bij het aanschouwen van de acts die op de laatste kroegenavond van de Haagse Popweek spelen. Zowel het HPC café Pop In als Bazart zijn in de ban van de harde muziek. De Pop In heeft als thema 'oldskool hardcore' met het reünieconcert van Cümshot en NAOP in een nieuwe bezetting. In Bazart aan de Loosduinsekade wordt meer het experiment beleefd, om vervolgens ook hier de volumeknop op tien te draaien voor een potje onvervalste en baggervette garage rock.
Met het wegvallen van het Syndicaat als locatie op deze avond is het middelpunt van de Haagse Popweek verschoven naar de rand van de stad, richting Loosduinen. Het Syndicaat heeft op het laatste moment een klacht gekregen van de buren, die zagen het niet zitten dat er herrie uit het pand zou komen. Live muziek daar aan toe, maar de Haagse Popweek, o nee! Helaas zijn de band Mopion en Nicky’s Trinity net iets te hard voor de buurtjes van dit, om etnische muziek bekend staande café. Hiermee komt de invulling van reggae en funk te vervallen deze week. In plaats hiervan werd vanavond alleen de fijnproever van het hardere, stevige en experimentele genre op de wenken bediend.
Allereerst is daar de formatie Cümshot die in de Pop In een reünieoptreden geeft. Ongeveer een jaar geleden besloot dit zooitje ongeregeld een einde aan dit unieke bandje te breien. Bassist Danny de Neef was vader geworden van een dochter en bij nader inzien waren twee bands net iets te veel van het goede. De Neef concentreerde zich liever op zijn rol als drummer in Frezno Falls. Voor de andere drie leek een vervanger niet de oplossing en ook zij gingen op zoek naar een nieuwe uitdaging. Meer dan een jaar was er niet samengespeeld. Vorige week hadden de heren toch maar besloten dat een keertje oefenen geen kwaad kon. Het resultaat mocht er zijn. Het was of de heren vorige week nog een optreden hadden verzorgd. Het enthousiasme en de onzinnigheid waar Cümshot om bekend stond, is in een jaar tijd niet veranderd. En de vaste aanhang in de Pop In reageerde nog altijd op de bekende manier op deze band.
Hierna was het de beurt aan Noise Act Of Protest (NAOP). De band rond brulboei Boozy en zijn vaste partner-in-crime Sham is door de jaren uitgegroeid tot de vaste huisband van het HPC. Alweer een kleine achtien jaar oefent de van oorsprong oldskool hardcore sensatie in het complex. Voor de zoveelste keer in de geschiedenis van de band is er een nieuwe samenstelling. Joep Heijnen heeft de plaats van frontman Thijn Twisk ingenomen. Ten tijden van het succesalbum ‘Full Contact’ was hij ook al een van de krachten. Vanavond staat hij met zijn oude maatjes weer voor het eerst op het podium. Wie weet staat NAOP over twee jaar weer op Plein Open maar dan in deze ‘vernieuwde’ samenstelling. Dat zou dan de vierde keer op rij zijn voor de heren.
Een band die vorig jaar op het Contex-podium stond van Plein Open, staat vanavond ook in een nieuwe samenstelling op het podium. Soft Posh speelt in Bazart en dat lijkt een juiste zet te zijn. Veel mensen zijn komen kijken naar de innovatie post-noise. Het trio heeft zich uit laten breiden met Jan Borchers van AU op toetsen. Voor het eerst in de geschiedenis van deze band lijken er echt muziekstukken te zijn ontstaan, in plaats van een aaneenschakeling van muzikale flarden en heftige geluidsmuren. Bazart is goed volgelopen om deze muziek te ondergaan. Het viertal - allen gestoken in een I Drive A UFO-shirt - laat de aandacht niet ontsnappen. Op momenten waarop het publiek net de gedachte naar de werkelijk wil laten gaan, wordt hij of zij weer meegesleurd in een geluidsspiraal en vindingrijke composities. Wederom mogen we een optreden toevoegen aan de lijst met hoogtepuntjes deze week.
Pierre Deluxe and The Raving Loonies gooit het op een andere boeg. Slechts een gitaar, een zooi effecten, een draaitafel en wat hardware staan op het podium. De kaalhoofdige Pierre Albers staat erom bekend dat hij altijd in is voor iets bizars. Een doorsnee popsong lijkt hij niet te willen of kunnen spelen. "Je moet doen waar je goed in bent", zegt een persoon in het publiek, "Dit is echt te gek", weet een ander te melden. Pierre Albers laat zichzelf op het podium volkomen gaan en brult en gilt wat in de microfoon om vervolgens zijn Indianen-dans te laten zien. Om nog meer effect te geven laat hij regelmatig zijn gitaar feedbacken en weet hij de effecten zo toe te takelen dat ook deze over hun nek gaan.
Ondertussen is het laat, de slotact moet nog opstellen. De herfstvakantie zou de reden kunnen zijn, dat de aanwezigen niet met de laatste tram of bus naar huis gaan. Nog aardig wat mensen blijven hangen om de garagerockers van Sonic Litter te zien. En wat schept de verbazing. Op drums zit hier Bert Fonderie. De all-star drummer lijkt deze week ‘The hardest working man in The Hague’ te zijn. In drie dagen tijd geeft Fonderie, maar liefst drie optredens weg. Dinsdag in de Oude Mol met Snake Charming, woensdagavond staat hij geprogrammeerd met Kinkster in het café van het Paard van Troje en vanavond is hijh dus invaldrummer bij Sonic Litter. Hiermee heeft Fonderie de titel van ‘Dé muzikant van de Haagse Popweek 2004’ verdiend. Streken vorig jaar Lesley Strik en Mark van Dijk van Grechko’s Doll en Can-Of-Be met de eer en was Alex Ang in 2002 de gelukkige (hij speelde toen met Delise, Frezno Falls en zijn eigen project Lumc) dit jaar mag Bert de (denkbeeldige) award en het applaus in ontvangst nemen.
Sonic Litter geeft precies waarvoor men is blijven wachten. Snoeiharde, baggervette en oliesompige garage-rock. Niks genuanceerd, gewoon op volle kracht vooruit. De band speelt zo hard dat de geluidsmensen van Bazart er niet echt iest fatsoenlijks van kunnen maken. Het publiek zal het een biet zijn. Tenslotte is het al laat en heeft het bier de gemoederen al goed aangetast. Men sprint, rent, dans en beweegt als dolle honden in een kennel. Deze reacties werken zo aanstekelijk op Sonic Litter dat er na elk nummer een schepje bovenop wordt gedaan. Niet alleen qua volume maar ook qua nuances, want deze zijn echt niet meer te ontdekken in deze gitaartrein die hard en meedogenloos voordendert.
Bert Fonderie: dé muzikant van Haagse Popweek 2004
Stevig en experimenteel voor de ware liefhebber
"Potverdomme!" zou Sjef van Oekel hebben geroepen bij het aanschouwen van de acts die op de laatste kroegenavond van de Haagse Popweek spelen. Zowel het HPC café Pop In als Bazart zijn in de ban van de harde muziek. De Pop In heeft als thema 'oldskool hardcore' met het reünieconcert van Cümshot en NAOP in een nieuwe bezetting. Aan de Loosduinsekade wordt meer het experiment beleefd.