In het Paard van Troje sluit de Amsterdamse band OLaBOLA het avondprogramma tijdens de KoninginneNach af. De zaal is één dampende, dansende massa. Want bij OLaBOLA’s breakbeat-soul kan niemand stil blijven staan. Ook al is hun optreden een uur verschoven - ze hebben net van kwart over één tot kwart over twee in de vroege uurtjes van 30 april in het Paard van Troje gespeeld - OLaBOLA voormannen Ro Krom en Nico Brandsen ogen nog fris en monter. En zijn heel tevreden. “Het ging hartstikke goed, hè?” Hoe komt de band aan deze toch wat aparte naam? “Olabola is Portugees. Het is een term uit het straatdialect van Rio de Janeiro, Brazilië en betekent zoiets als gekkigheid, of alle gekheid op een stokje. Dat dekt helemaal de lading van onze muziek”, legt Ro uit. “Wij spelen breakbeat-soul. Onze muziek gaat veel kanten op. Bijna elk liedje begint met een gesamplede beat. Dat is de basis van onze muziek. Die beats, en daaroverheen spelen wij soulfulle muziek.” De band put rijkelijk uit een veelheid van stijlen. Old school soul, reggae, ska, jungle, african, latin beats, funk, disco, jazz en jungle hoorden diverse recensenten tot nu toe in hun nummers. “Dit optreden is het begin van onze zomertour”, vertelt Ro enthousiast. “We zitten ook midden in de opnames voor een nieuwe CD. De single is praktisch afgerond. Die gaat Calvé gebruiken voor zijn nieuwe campagne, daarom hebben we hem nog niet gespeeld vanavond.” Want met Calvé heeft OLaBOLA een zeer plezierige financiële relatie. Ro legt uit: “In februari 2002 hadden Nico en ik de eerste OLaBOLA CD 'Breakbeat soul vol. 01' opgenomen in onze Drawbarstudios Amsterdam. Iemand van Calvé kreeg een demo ervan te pakken. Wij werden gebeld met de vraag of ze het nummer 'Problems' mochten gebruiken om onder een commercial te zetten.” De reclame ondersteunde de campagne uit 2002-2003 van Calvé voor de blauwe ketchupfles en kreeg een ‘Gouden Loekie’ nominatie. “Het leverde ons genoeg geld op om de band levend te houden. Wat een normale platenmaatschappij voor een band betaalt, betaalt Calvé voor ons.” En verder gaat de relatie niet. “We hoeven niet met Calvé-shirtjes te lopen en er zijn geen verplichtingen aan verbonden.” Nico Brandsen zweert bij het Hammond-orgel en de Leslie box. “Ik ben op mijn elfde begonnen als tamboer bij het plaatselijk muziekkorps. Mijn zusje kreeg toen een elektrisch orgel en daar heb ik uiteindelijk les op gekregen. Ik was dus al vertrouwd met dat geluid. Later kwam ik in een schoolbandje. Door twee qua stijl zeer uiteenlopende muzikanten, Jon Lord (Deep Purple) en Roy Phillips (The Peddlers), ontbrandde mijn interesse in de Leslie.” De box is een essentiële toevoeging aan het Hammond-orgel. Het is een soort versterker die werkt met een ronddraaiend element, wat een zwevend effect geeft aan het geluid van het orgel. Nico is eraan verslaafd. “Ik vind dat mooi. Doordat het draait en beweegt, lijkt het of je met een levend organisme aan het spelen bent.” Over de samenstelling van de band zijn Ro en Nico heel uitgesproken: “We hebben besloten voortaan verder te gaan met de kern van OLaBOLA. Dat zijn wij plus Greg Smith op drums, Patrick Kuschel op bas en Rudi de Graaff op percussie. We hebben ook wel gespeeld met blazer Patrick Votrian. Hij is beroeps en dat betekent dat hij niet altijd mee kan doen. Heeft hij tijd, dan is hij welkom. En we doen ook wel eens wat met andere muzikanten, maar we hebben gemerkt dat als we met de kern spelen we het heel helder maken.” OLaBOLA speelt op 5 mei op twee Bevrijdingsfestivals, in Groningen om 14.20 uur en in Haarlem om 23.50 uur. Op 27 mei speelt de band in Speakers in Delft en later deze zomer op De Parade in Utrecht, Den Haag, Amsterdam en Rotterdam.