Documentairemakers Igor Lesic, Ronald Alexander Lindgreen en Merijn Pancras hebben de handen ineengeslagen voor een film over de underground elektronische muziek in Den Haag en omstreken. Begin juni verwachten ze dat de documentaire af zal zijn. "Ronald en ik kennen elkaar al zo'n 8 jaar, van het schilderen", vertelt Merijn. "In die periode hebben we wel wat collages gemaakt, maar we hebben nooit serieus aan een documentaire gedacht. Afgelopen zomer kwam Ronald met het idee een film te maken over de Haagse electroscene en toen is Igor er ook bij gehaald." Ronald: "We kennen alledrie wel wat mensen in die scéne. Gewoon omdat wij dat alledrie hele toffe muziek vinden, puur uit passie. Het idee is om een portret te creëren van de makers, wie ze zijn en waardoor ze geïnspireerd raken." Merijn en Igor zijn het ermee eens: "Niet omdat we denken dat die eletrostroming ondergewaardeerd wordt of vinden dat ze meer bekendheid moet krijgen. De documentaire is meer een eerbetoon aan de artiesten. Zijzelf zitten waarschijnlijk niet eens te wachten op al die aandacht. Nu nog zitten de meeste op hun kamertje te klooien. Het is heel puur. Het vreemde is dat de meeste in het buitenland bekender zijn dan in Nederland, misschien is dat wel de bekrompenheid van de Hollander." Hoe hebben jullie dan de artiesten benaderd? Merijn: "We hebben eerst contact opgenomen met DJ Technician en via hem zijn we aan veel telefoonnummers en adressen gekomen. Vervolgens hebben we een standaardbrief opgesteld met daarin het plan wat we hebben en de vraag of ze willen meewerken aan de documentaire. Daar zijn DJ Schmerzlabor, Orgue Electronique, Legowelt, Alden Tyrell, DJ Overdose, I-f, Intergalatic Gary (Parallax Corporation), Syncom Data Den Haag, Syncom Data Rotterdam en Pametex uit gerold. Eerst hebben we met al deze mensen een voorgesprek gehad, zonder de camera erbij." Naar aanleiding van deze gesprekken werd besloten het onderwerp van de documentaire te verbreden. "In eerste instantie ging het om de electroscene, maar er komt ook hiphop bij kijken en miamibass, wat opgefokte, vrouwonvriendelijke muziek uit eind jaren '80 is. Het is meer het bezig zijn met de digitale muziek van vroeger. Vroeger was Italomuziek echt voor boeren, nu staan er jongens met gelakte nagels op te dansen. Het is vooral underground of zoals I-f zegt, voor de freaks." Waarom heet de film 'When I sold my soul to the machine'? "Het gros van de muzikanten heeft een 808 (Roland 808) synthesizer thuis staan. We hadden het idee, toen kwam de naam en toen zijn we gaan filmen. Natuurlijk hebben de ondervraagde artiesten niet echt hun ziel verkocht. Het heeft in onze ogen een bepaalde fantasie, zo kan het ook staan voor tijdloosheid. Eigenlijk willen we de clash laten zien tussen de artiesten, de machine en 'the struggle of daily life'. Het heeft ook geen zin om het 'de electroscene' te noemen, het is veel breder. We proberen een mengeling te maken tussen audio en beeld, waarbij de artiesten de hoofdrol spelen. Het moet een korte krachtige documentaire worden. Het is geen concertregistratie met interviews ertussendoor. Er komen bijvoorbeeld ook sfeerbeelden langs van Den Haag. Het gaat ook over de stad en de muziek." "Hoe zwarter we de stad afbeelden, hoe beter de artiesten naar voren komen. Den Haag is echt een ingeslapen regeringsstad, zo uien!" Merijn en Igor lachen: "Ronald wat ben jij zwartgallig!" "De solidariteit binnen deze electroscene is eigenlijk zo on-Haags. Ze kennen elkaar bijna allemaal en werken ook samen, er is vrijwel geen concurrentie. De muziek kenden we al, maar gedurende het filmen hebben we ze echt als personen leren kennen. Voor hun is vinyl bijvoorbeeld nog steeds heel belangrijk. De plaat heeft een nostalgische waarde. Het ruikt, heeft een bepaalde geur, het heeft veel meer soul." Met het flimen zijn Igor, Merijn en Ronald begonnen in oktober 2003. Het plan is om de documentaire begin juni uit te brengen. "We werken puur voor onszelf, niet in opdracht van iemand anders. We hebben al veel opgenomen op verscheidene locaties, nog ongeveer twee, drie weken te gaan en dan zijn we klaar om te monteren." En na het het uitbrengen van de documentaire? "We hebben nog geen concrete plannen voor wat we daarna gaan doen. We proberen festivals aan te schrijven om de documentaire te kunnen vertonen. We hebben hier en daar ook al aanbiedingen gehad. Van het State-X en New Forms Festival om bij hun de première te doen. We kijken nog of we ingaan op dat aanbod, het moet geen in- en uitloop worden, we willen wel dat mensen er volwaardig aandacht aan schenken. Verder zijn we nog niet echt actief op zoek naar locaties voor vertoning." "We hebben wel enkele aanbiedingen gehad om het uit te brengen, bijvoorbeeld op het label van I-f in Rotterdam. Of bij Viewlexx. Maar duidelijke besluiten over wat we erna gaan doen zijn er ook nog niet."