Het lot beslist; Bauer staat tegelijkertijd geprogrammeerd met PJ Harvey. Zelfs na een kwartiertje wachten, is de kleine zaal nog niet voor de helft gevuld. Jammer, want Bauer maakt er iets speciaals van. Net als tijdens de presentatie van hun laatste CD 'Baueresque', begeleiden videobeelden de sprookjesachtige muziek van dit Amsterdamse tweetal. Deze avond spelen zij in bandbezetting samen met onder anderen Wim Kwakman; drummer van Johan en Frank van Praag; gitarist bij eveneens labelgenoot Scram C Baby. Sowieso is het Excelsior platenlabel ruim vertegenwoordigd: Gem en zZz gingen Bauer al voor op deze mooie avond. Collegiaal laten hun collega’s de grote zaal voor wat het is om Bauer te zien spelen. Na enkele maanden touren is de band volledig op elkaar ingespeeld. De kleine misverstanden komen dan ook niet voort uit onbekwaamheid, maar uit een gebrek aan contact, zo lijkt het. Alle muzikanten sluiten zich op in hun eigen wereldje en lijken nogal in zichzelf gekeerd te zijn. Alleen Berend Dubbe, voormalig Bettie Serveert drummer en voorman van Bauer, tracht hier verandering in aan te brengen. “Als je fantasieën hebt, heb je de halve wereld”, zo kondigt hij één van de intrigerende nummers aan. Ook vraagt hij het publiek naar wat ze al gezien hebben. “De Gem-boys!”, roept een jonge vrouw. “Ja, die schijnen wel leuk te zijn”, beaamt Berend met een veelbetekenende glimlach. En verder gaan ze. Professioneel, geroutineerd en geconcentreerd, maar de passie lijkt toch enigszins te ontbreken. Zeker: uitschieters zijn er wel; het laatste nummer bijvoorbeeld, is een oudje: 'The Ohio and Maine', afkomstig van het tweede album 'Can’t Stop Singing'. Als het Nederlands elftal dat doorheeft dat er nog drie minuten over zijn om de winst te behalen gaan ze plots helemaal los. Maar helaas iets te laat voor de overwinning. Hadden ze zelf liever PJ Harvey gezien? Zangeres en tweede Bauer-lid Sonja van Hamel is groot fan. Berend wordt niet vrolijk van PJ; deprimerend vindt hij het. Helaas voor Bauer denkt de ruime meerderheid van de bezoekers daar anders over en dus blijft het rustig in de kleine zaal tot het eind. PJ Harvey – Bauer: 1-0. Ook na het optreden blijft haar invloed voelbaar; snel moet alles opgeruimd worden voor mevrouw Harvey vertrekt. En dus verdwijnt Bauer met grote snelheid terug naar Amsterdam, terwijl de zalen eveneens met grote haast worden leeggeveegd. Weg is de stemming; groot is de koude douche…