"Als je niet speelt, kan niemand je ontdekken"

Veel Haagse bands gooien handdoek in de ring

Lilian van Dijk, ,

Het lijkt wel of er het afgelopen jaar meer Haagse bands gestopt zijn dan ooit. We praten over de mogelijke oorzaken met Edwin Jansen, die met zijn bedrijf AT Productions manager is van onder meer Kane, Di-rect, Jamai en Jim.

Veel Haagse bands gooien handdoek in de ring

Het lijkt wel of er het afgelopen jaar meer Haagse bands gestopt zijn dan ooit. We praten met Edwin Jansen, manager van onder meer Kane, Di-rect, Jamai en Jim over mogelijke oorzaken. Om even een paar voorbeelden te geven: sinds september 2003 tot op heden zijn Sweet Jezebel, Lianan Shee, Cieken, Broomstick Buddha, Jambone en Mute gestopt. ’t Kwartetje gaat door als Jewelste. Twee leden van Billy the Kid, die ooit begonnen als de coverband Midnight Temptation, kiezen na één concert met Verkeerde Vrienden (what’s in a name!) met leden van Bodhi voor een wederopstanding van Midnight Temptation. Ook Katbite gaat via een kort uitstapje naar The Free Beers terug naar de oorspronkelijke naam. King of the bandhoppers van 2003, Matto Kranenburg, komt uit Handsome 3some via Kane, ’t Kwartetje en Can-Of-Be terecht in Seven, de nieuwe formatie van Paul Jan Bakker (ex-Anouk, ex-Kane). Aberration kiest voor een nieuwe naam, Atombox. En leden van Than D. Orange en Cömshot gooien het samen over een nieuwe boeg met een nog naamloze Nederlandstalige pop/rockband. Hoe komt dat nou allemaal? Edwin: “Ik wist niet dat er zoveel Haagse bandjes zijn gestopt. Ik houd dat niet allemaal meer bij. Tja, het wordt steeds moeilijker in de muziek. Bandjes houden het minder lang vol dan vroeger, omdat het steeds moeilijker wordt om een platencontract in de wacht te slepen. Ze komen in een neerwaartse spiraal terecht.” Hij legt uit: “Het wordt steeds moeilijker om aan optredens te komen. Het clubcircuit ligt op zijn gat. Het aantal zalen neemt af. Om nog aan de bak te komen moet je een single uithebben of succes hebben gehad op een andere manier.” Een vicieuze cirkel, vindt Edwin: “Je speelt niet omdat je geen verhaal hebt. Platenmaatschappijen willen je niet omdat je niet speelt. Zelfs een podium als De Paap heeft al een wachtlijst van twee maanden. En dan moet je concurreren met hobbybands, die daar ook willen spelen, maar verder geen ambitie hebben.” Nog meer ellende: “Veel kleinere festivals stoppen ermee. Grotere festivals willen grote namen. Daar kom je niet aan de bak.” Welke mogelijkheden heb je nog? “Als je als band stilstaat – je hebt een paar demo’s gemaakt en verstuurd, maar ze pikken het niet op -, kun je uit elkaar gaan en met andere muzikanten met een nieuwe band het nog een keer proberen. Maar ja, als je niet speelt, kan niemand je ontdekken.” Connecties zouden kunnen helpen: “Die zijn altijd belangrijk, maar het gaat uiteindelijk om het product. Soms komt er iemand binnen tijdens een concert, die connecties heeft. Vindt hij het goed, dan kan hij weer iemand anders tippen en zo kan er iets uit voortvloeien. Maar je moet wel kunnen optreden. Als je thuis zit in je repetitieruimte, komt er niemand binnenlopen.”