De geest van Frank Zappa dwaalde onlangs weer rond in Den Haag. Op 4 februari gaven The ‘Grand’ Mothers of Invention – de voormalige band van Frank Zappa - een concert in het Paard van Troje. Ondanks het overvolle tourschema van deze legendarische heren op leeftijd, had Don Preston voor aanvang van het concert nog even tijd voor een interview. Preston speelde als toetsenist al vanaf de begin periode van The Mothers (1964) met Zappa. Als hij me komt halen, kijkt Preston moeizaam naar de steile trappen die we op moeten om weer bij de kleedkamers te komen. Hij is erg blij als iemand zo vriendelijk is voor ons een kamer dichterbij te openen. The Mothers of Invention: voor sommigen totaal onbekend, voor anderen absolute legendes. Sinds 1980 spelen voormalige bandleden van deze band onder de naam ‘The Grand Mothers’. Wel met een wisselende bezetting. Voor de huidige samenstelling is het initiatief genomen door Preston zelf en Bunk Gardner (sax) en werden Roy Estrada (bas), Napoleon Murphy Brock (zang, sax) benaderd. De band wordt bijgestaan door de gastmusici Ken Rosser (gitaar) en Christopher Garcia (drums). Met deze bezetting wordt nu ruim een jaar gespeeld, wat Preston erg goed bevalt. Vanwege een juridisch touwtrekkerij met Frank Zappa’s vrouw Gail, kan er niet onder de oorspronkelijk naam 'The Mothers of Invention' worden gespeeld. Gail Zappa heeft alle rechten in handen en houdt dit tegen. “Ik begrijp hier niets van want het enige wat wij willen is de muziek van Zappa levend houden, juist voor de nieuwe generaties”, zegt Preston. “Dit komt uiteindelijk de verkoop van Zappa’s werk ten goede, waar Gail juist bij gebaat is”. Dat jongere generaties open staan voor Zappa’s werk blijkt volgens Preston iedere keer weer na afloop van een concert als veel jonge mensen vaak geëmotioneerd de bandleden komen bedanken. “Wij geven ze de mogelijkheid om Zappa’s muziek toch live te kunnen meemaken. Dat maakt het zo dankbaar allemaal”. Naast de mengeling van pop-, jazz- en rockmuziek, staat Zappa’s werk bekend om het droge humor aspect van politieke satire en maatschappelijk commentaar. “Humor moet eigenlijk overal in het leven zijn”, vindt Preston. “Zowel in de muziek, tussen de muziek als om de muziek heen”. Volgens Preston zit in de hedendaagse muziek nog wel voldoende humor, maar lijkt alles op een zo breed mogelijk publiek gericht te zijn. “In de jaren 60/70 werd er veel meer geëxperimenteerd met muziek. Bands als The Doors en Jefferson Airplane bijvoorbeeld probeerden toen echt een eigen artistieke statement neer te zetten”. Opmerkelijk is dat Preston rapmuziek hier een uitzondering op vindt. “Hoewel ik er verder niet van hou, respecteer ik wel de originaliteit”. The Grand Mothers spelen nog met dezelfde passie als vroeger. “We hebben alleen nu meer vrijheid hoe we onze muziek willen spelen”. Ondanks alle humor in de muziek, geeft Preston toe dat Frank wel een strenge leermeester voor The Mothers is geweest. “In de begin periode van The Mothers was hij dat niet. Maar naar mate hij ouder werd, begon hij inderdaad traditioneler en veeleisender te worden”. Preston benadrukt dat dit niet als vervelend werd beschouwd. “Het was Frank en dat hoorde er gewoon bij”. Preston heeft nog een mooie herinnering aan zijn Zappa-tijd in Nederland die hij graag wil delen. “Mijn mooiste opname van Strawinsky was uitgevoerd in het Concertgebouw in Amsterdam. Het geluid van deze opname was werkelijk zo mooi dat ik had me voorgenomen daar ooit te gaan spelen. Toen dit ook gebeurde was dit een fantastische ervaring”. In een maand tijd hebben The Grand Mothers 29 concerten in Europa gegeven. “We hebben inderdaad een ontzettend druk tourschema en dat valt zeker niet mee op mijn leeftijd”. Vol trots vertelt hij me dat hij al 71 jaar is en zich absoluut niet oud voelt. “Muziek maken geeft mij juist zo ontzettend veel energie, dat is het geheim. Daarnaast rook ik niet, drink ik zelden en let goed op wat ik eet: geen junkfood en ook geen ‘white food’ zoals melk, rijst, eieren e.d.”. Over dit laatste wil ik als nuchtere Nederlandse uit een melk & kaaskoppen cultuur graag het fijne weten, maar volgens Preston schijnt het echt heel ongezond te zijn. Tja, wat kan ik zeggen: hij is het levende bewijs.