Door Lilian van Dijk, Margot de Graaff en Cok Jouvenaar. Schollenpop begint op zaterdag 7 augustus nogal nat, maar gelukkig wordt het in de loop van de middag heel mooi weer, waarvan vooral de bands uit het latere deel van het festival profiteren. Met name Gruppo Sportivo maakt er met het publiek een feestje van. Het arme I Reject heeft nog het meest te lijden onder het slechte weer. Slechts een handjevol toeschouwers kan er getuige van zijn dat deze band een goede keus is voor dit festival. Doll House Drama treft al wat meer publiek. De Italiaanse tour heeft dit gezelschap duidelijk geïnspireerd: fris en vrolijk gaan ze er tegenaan. Een koerswijziging zit nog steeds in de lucht, maar het oude repertoire voldoet deze middag nog uitstekend. Ook Dicemen maakt er weer een waar feest van. Ze hebben deze keer dan ook echt wat te vieren: bassist Peter is jarig. Het publiek laat het wat afweten met ‘Lang zal hij leven’ maar ach, voor iemand die 27 is geworden, is dat minder aan de orde dan voor iemand van 68, zoals Andy Tielman. De indorocker die later in de middag een gastoptreden zal verzorgen, moet minstens 100 worden en gewoon blijven spelen, is de wens van zijn nog altijd gigagrote fanschare. Ska, reggae en hiphop is de mix die Splendid ons voorschotelt. En dat is een smakelijk recept. Deze jonge band is bezig zich te ontwikkelen tot een van de betere op zijn gebied in ons land. Vervolgens zijn de oudgedienden van Bootstrap aan de beurt. Voorlopig beperken ze zich nog tot covers, maar aangezien ze nog maar net in deze samenstelling spelen, is dat niet verwonderlijk. Het kan natuurlijk zijn dat ze niet meer ambiëren. Per slot doet het grote voorbeeld op covergebied, The Clarks, nog altijd goede zaken. Dat Andy Tielman twee nummers lang het voortouw komt nemen tijdens het optreden van Bootstrap was al in de media bekend gemaakt en dus voor de meeste festivalgangers geen verrassing meer. Een ovatie valt hem ten deel als hij het podium opkomt. Ook hij speelt uitsluitend covers, hoewel hij ook eigen repertoire heeft. Maakt niet uit, hij kan het nog steeds en het publiek behandelt hem met de eer die hem toekomt als grondlegger van de rock ‘n roll in Nederland. Twee maanden geleden bracht hij weer een nieuwe CD uit met de titel 'She Knew He Made It'. "Als je 72 bent, moet je af en toe een slokje nemen", zegt Hans Vandenburg met een flesje water in de hand tegen het publiek. Liegen over je leeftijd komt wel vaker voor, alleen liegt Hans als enige in opwaartse richting. Zijn band Gruppo Sportivo, die onlangs de enthousiast ontvangen CD ‘Topless 16’ afleverde, zorgt voor een vrolijk strandfeestje dat allesbehalve bejaard overkomt. De zangeressen Inge Bonthond en Lies Schilp, samengebald tot de Bombita’s, ontlokken met hun glittertops en danspasjes bij iemand in het publiek de kreet ‘Lekkere wijvuuuh’ en fans zingen alle liedjes mee. Vandenburg is een goed liedjesschrijver, heeft ook nog eens een tomeloze fantasie en daarmee maakt hij Gruppo Sportivo tot een unieke band. Op de vraag of die authenticiteit leidt tot een goede verkoop van ‘Topless 16’, moet Vandenburg het antwoord schuldig blijven. “Dat weet ik niet en dat hou ik maar even zo.” Wel weet hij dat medemuzikanten de CD hebben gekocht en hem ok vinden. “En dat is een goed teken, want vaker wordt er negatief over andermans muziek gedaan.” Gruppo Sportivo speelt op 27 augustus in het Openluchttheater in het Zuiderpark en op 1 september tijdens het eenjarig bestaan van het café van het Paard van Troje. De Haarlemse popband Silkstone heeft de organisatie beloofd dat het niet zal gaan regenen als zij hun hit ‘Rain has come' spelen. Deze dijenkletser valt ergens halverwege het optreden. Daarvoor en erna speelt Silkstone, onder leiding van zanger/gitarist Niels Geusebroek een set met ballads en up tempo rocknummers. ‘Rain has come’ is een van de hits die Silkstone heeft gehad, net als ‘Ready’ en ‘Lost’. De band heeft op Lowlands en Pinkpop gestaan en komt ervaren over, alleen mis je af en toe de vrolijkheid die er bij voorganger Gruppo Sportivo vanaf spatte. Frontman Rudeboy spuugt zijn raps het publiek in als het geweld van League of XO Gentlemen losbarst. De mannetjesputter, ooit frontman bij Urban Dance Squad en Junkie XL, heeft een aantal jonge muzikanten om zich heen verzameld die verdomd goed spelen. Vooral drumster Marzj maakt indruk met haar aanvallen op de drumkit. Loeistrak en hard, net als Rudeboy. Als slotact staan de Suburbs op Schollenpop. Het was bijna niet meer denkbaar dat dit vijftal ooit nog zou terugkeren op de Haagse podia. Maar de mannen hebben toch hun woord gehouden en lijken er weer ouderwets zin in te hebben. Bij wijze van jeugdsentiment komen de oude nummers weer langs, aangevuld met enkele verse composities. Oerlid Eric Espelo heeft zijn plaats afgestaan aan Bram Buschman, afkomstig uit Naked en Thomas. Dit jongste lid geniet zichtbaar en geeft de indruk dat de droom om in één van de meest legendarische bands van Den Haag te spelen, werkelijkheid is geworden. Misschien is het zijn invloed dat het nieuwe repertoire van de Suburbs een flink stuk steviger is dan het oudere werk. De band opent met een nieuw nummer en zet hierdoor een herboren indruk neer. Zanger Johan ter Schegget is de rol van frontman niet verleerd. Tijdens de afsluiter ‘Forever’ springt hij het publiek in en wordt hij door de menigte letterlijk op handen gedragen. De Suburbs zijn back!