Ondanks de hitte trok Plein Open dit jaar toch behoorlijk veel bezoekers. Per band verschilde dat trouwens sterk. Sommige acts waren duidelijk populairder dan andere. Dit jaar kon het festival zich ook wat buitenlandse acts permitteren, waarvan het Franse Outrage de leukste en origineelste was. Drunk Tank mag het festival openen. De band speelt een goede set. De CD 'Common Sense', die de band onlangs uitbracht, is in goede aarde gevallen, melden drummer Raymond en gitarist Brian na afloop. "We hebben hem opgenomen in de Holland Spoor Studio met Pieter Schoon, onze steun en toeverlaat, en er is al heel wat van verkocht. “ Drunk Tank zoekt het tegenwoordig ook buiten Den Haag. “Ons publiek bestaat vooral uit skatebrothers. Wij hebben recent in Den Helder en Leiden opgetreden. Het lijkt ons wel wat om vaker in andere delen van het land te spelen.” Na Plein Open spelen ze diezelfde avond op een afterparty in Café Struyck. “Die boeking stond er al, toen we de uitnodiging van Plein Open kregen. Gelukkig was het goed te combineren.” Het Spaanse BarXino vermengt latin met drum ‘n bass en rap. Een echte festivalband, die er hard aan werkt om het publiek aan het dansen te krijgen, maar wat toch niet lukt. Het is te warm, verzucht iedereen, hoewel er genoeg waardering is voor de muziek van dit gezelschap uit Barcelona. Jammer dat de Antwerpse band Traktor direct na BarXino staat geprogrammeerd, in plaats van een Haagse act. De Belgen gaan nogal braaf en saai aan de slag. De bezetting is apart, de instrumentbeheersing voorbeeldig, maar het geheel boeit niet. Toehoorders haken af om naar de stad of het strand te gaan. I Drive A UFO maakt muziek die niet iedereen begrijpt, blijkt duidelijk uit reacties van mensen die voor het kleine podium achter de Dr. Anton Philipszaal hebben gekozen. Maar daar is dat podium ook voor bedoeld: DJ’s en alternatieve muziekstijlen, dus ze hadden het kunnen weten. Erg veel publiek staat en zit er niet. Zanger Manfred Gstrein ziet het van de zonnige kant: “Het is hier eigenlijk veel gezelliger. Wij hebben hier de schaduw en die echo tegen het stadhuis is ook leuk.” Gelukkig trekken de Stud Muffins weer meer mensen richting hoofdpodium met hun sterke repertoire en vrolijke uitstraling. Ineens oogt het plein een stuk voller. De echte fans brullen alle teksten mee. Invalbassist Francis Locardia brengt het er prima vanaf. Zijn overige muzikale uitingen staan even op een laag pitje, vertelt hij na afloop. “Ik heb het te druk met mijn school, daarom heb ik even geen tijd om met een nieuwe band in zee te gaan.” Electro DJ Siuli kan niemand enthousiast krijgen. Dat is geen wonder, ze staat erbij of ze ondertussen bedenkt wat ze morgen voor boodschappen nodig heeft. Van enige interactie met haar toehoorders is geen sprake. Weinig belangstelling dus, ook al mixt ze niet slecht. Het DJ-duo Denden & Wendy is van hetzelfde laken een pak, alleen draait het reggae. Denden kan dan wel stoer met een joint in zijn mond staan, erg bevlogen kom het niet over, terwijl reggae en aanverwante stromingen juist uitnodigen tot bewegen. Op het hoofdpodium valt meer te beleven. Atombox bewijst weer eens dat het een van de meest veelbelovende Haagse bands is met een groeiende fanschare. Sommigen dragen zelfs nog het speciale KoninginneNach-hoedje. De zanger heeft een heel apart stemgeluid, wat deze band een eigen smoel geeft. Deze harde, snelle band zorgt voor heel veel extra zweetdruppeltjes bij het publiek. Ook de band zelf heeft daar kennelijk last van. Bassiste Andrea backstage: “Het belangrijkste is dat ik een goede deodorant bij me heb.” I Reject trekt het rauwere publiek. Ineens wordt er woest gepogood op de klanken van deze hardcore-punkband. Half Haags, half Delfts is deze band, vertelt zanger Sander na het optreden. Hijzelf heeft beslist ergens in zijn stamboom een kameel of een lama, want hij spuugt wat af gedurende de set. Als hij zou mogen kiezen, zou hij graag eens een voorprogramma doen voor de New Yorkse band Sick Of It All. “Zij komen vaak in Europa, maar meestal in een package, dus is het moeilijk ertussen te komen.” De Rotterdamse rockband Face Tomorrow won niet voor niets de Grote Prijs van Zuid-Holland. De dynamische act van het vijftal valt goed bij het publiek, waaronder zich de nodige fans blijken te bevinden. Het Franse Outrage doet het ook erg goed. Een fraai, loepzuiver blazerstrio levert een waardevolle bijdrage aan het optreden. Deze band is zeker kampioen gekke-bekkentrekken, maar spelen kunnen ze gelukkig ook. Wat voor superlatieven vallen er nog aan te slepen voor OLaBOLA? Niet verwonderlijk dat deze band veel festivals afsluit dit jaar, want de dansbare breakbeat-soul spreekt een breed publiek aan. Bij sommige nummers kan niemand stil blijven staan en ook meezingen en meeklappen wil het publiek graag. Een perfecte finale van een gevarieerd en goed georganiseerd festival, dat hooguit volgend jaar nog wat mag sleutelen aan de volgorde waarin de bands optreden.